Edgar Cayce, znany jako "śpiący prorok", zostawił po sobie niezwykłe dziedzictwo przepowiedni, w tym szokujące twierdzenia na temat Wielkiego Sfinksa w Gizie. Jego wizje ukrytych komór i powiązań z zaginioną cywilizacją Atlantydy wciąż budzą kontrowersje i ciekawość we współczesnym świecie.

 

 

Cayce, obdarzony niezwykłymi zdolnościami jasnowidzącymi, zafascynował widzów na całym świecie swoim talentem do zdalnych diagnoz medycznych i głębokich wglądów w poprzednie wcielenia oraz starożytne cywilizacje. Określany mianem "śpiącego proroka", Cayce wpadał w stany transu, by wygłaszać odczyty na różnorodne tematy, łącząc porady dotyczące opieki zdrowotnej z ezoteryczną mądrością. Szczególne zainteresowanie wzbudziły jego rewelacje na temat Wielkiego Sfinksa w Gizie.

 

Cayce powiązał ten starożytny pomnik z okresem znacznie starszym niż sugerują ustalone zapisy historyczne, splatając jego istnienie z legendarną Atlantydą. Jego twierdzenia na temat Sfinksa, postrzeganego jako pomost między światem fizycznym a metafizycznym, otworzyły nowe ścieżki myślenia na temat przenikania się historii, duchowości i niewytłumaczalnego.

Według Cayce'a, jego odczyty z transów sugerowały przełomową teorię: budowę Sfinksa i piramid około 10 490 roku p.n.e., co znacznie wyprzedza tradycyjną chronologię egipską. Śmiało powiązał on te ikoniczne struktury z legendarną cywilizacją Atlantydy, opisaną przez filozofa Platona, a często postrzeganą jako zwykła mitologia.

 

Odczyty Cayce'a sugerowały, że Atlantyda nie tylko była rzeczywista, ale także ściśle związana z tym, co określił on "złotym wiekiem" starożytnego Egiptu. Ta prowokacyjna perspektywa zapoczątkowała falę zainteresowania wśród historyków, archeologów i fascynatów starożytnych tajemnic, prowadząc do ożywionych dyskusji na temat prawdziwych korzeni najbardziej enigmatycznych zabytków Egiptu.

Fundacja Edgara Cayce'a podjęła w 1978 roku ambitną misję zwaną Projektem Eksploracji Sfinksa, mającą na celu odkrycie prawdy za twierdzeniami Cayce'a na temat sekretnych komór pod Sfinksem. Projekt wykorzystywał zaawansowane techniki wiercenia pod tą starożytną statuą, odkrywając anomalie w podłożu, które sugerowały możliwość istnienia ukrytych komór.

 

Niestety, eksploracja została gwałtownie przerwana z powodu interwencji egipskiej armii, tuż przed potencjalnym znaczącym odkryciem. Ten nagły koniec eksploracji pozostawił wiele pytań bez odpowiedzi, a spekulacje na temat tego, jakie sekrety Sfinks może wciąż skrywać pod swoją kamienną fasadą, wciąż fascynują badaczy i entuzjastów.

 

Dziś enigma Sfinksa, w połączeniu z mistyfikującymi przepowiedniami Edgara Cayce'a, pozostaje przedmiotem intensywnych debat i badań. Idea "Sali Zapisów", skarbca starożytnej mądrości i technologii, pozostaje niezwykle intrygującym konceptem dla wielu. Wraz z postępem technologicznym w archeologii i eksploracji, perspektywa odkrycia tych ukrytych komór i ujawnienia ich powiązań z mityczną Atlantydą staje się coraz bardziej kusząca. Trwające poszukiwania rozwiązania tajemnic Sfinksa to fascynująca podróż, która wciąż przyciąga tych, którzy są zafascynowani tajemnicami naszej starożytnej przeszłości.

 

Wielki Sfinks w Gizie, owity wiekami tajemnic i legend, pozostaje centralnym punktem zainteresowania badań historycznych, archeologicznych i metafizycznych. Spostrzeżenia Edgara Cayce'a wniosły bogatą i intrygującą perspektywę do narracji o Sfinksie, zacierając granice między historyczną faktą a mityczną legendą. Wraz z przybliżaniem się do potencjalnych nowych odkryć, Sfinks pozostaje milczącym strażnikiem nieodkrytych sekretów historii, stawiając przed nami wyzwanie, by odkryć tajemnice, które skrywał przez niezliczone pokolenia.

W słoneczne dni sierpnia 2016 roku, w obserwatorium La Silla wydarzyło się coś niezwykłego. Astronomowie dokonali odkrycia, które na zawsze zmieni nasze rozumienie wszechświata. Ogłosili, że znaleźli planetę krążącą wokół najbliższej gwiazdy naszego układu słonecznego - Proxima Centauri. Nazwali ją Proxima b.

 

Proxima b szybko stała się gwiazdą na nieboskłonie. Ta planeta, około 1,3 razy większa od Ziemi, może mieć stałą, skalną powierzchnię podobną do naszej rodzimej planety. Perspektywa istnienia tak podobnego do Ziemi świata wzbudziła ogromne emocje. Pojawiły się pytania, czy Proxima b może być nowym domem dla życia takiego, jakie znamy.

 

Lokalizacja Proxima b to prawdziwe wyzwanie dla wyobraźni - znajduje się ona ponad 4 lata świetlne od Ziemi, czyli około 25 bilionów mil. Jednak nie zniechęciło to wizjonerów i badaczy. Dzięki filantropowi Yuriemu Milnerowi i niestrudzonemu kosmologowi Stephenowi Hawkingowi, Breakthrough Starshot to misja kosmiczna, która zamierza wysłać małe sondy, grubości ludzkiego włosa, poruszające się z ogromną prędkością - około 20% prędkości światła. Napędzane wiązkami laserów, miałyby one dotrzeć do Proxima b w ciągu kilku dekad.

Podróż międzygwiezdna to ogromne wyzwanie ze względu na kosmiczne odległości. Jednak wciąż pojawiają się pytania, czy bardziej zaawansowane cywilizacje nie potrafiły już przezwyciężyć tych przeszkód. Tutaj z pomocą przychodzi koncepcja czerwiej dziury - tunelu w czasoprzestrzeni, który mógłby umożliwić niemal natychmiastową podróż na ogromne odległości.

 

Według teorii względności Alberta Einsteina, przestrzeń może się zaginać tworząc tunel łączący odległe części wszechświata. Taki korytarz czasoprzestrzenny, zwany czerwią dziurą, to marzenie science fiction - możliwość przebycia kosmicznych odległości w mgnieniu oka.

 

Czy zaawansowane cywilizacje odkryły już sekret czerwich dziur i podróży międzygwiezdnych? Jeśli tak, być może odwiedziły już Ziemię, pozostawiając po sobie ślady swojej kosmicznej przygody. Tajemnice kosmosu wciąż czekają na odkrycie. Nasza podróż w nieznane trwa.

Kosmiczne zagadki, rozbłyski gamma, czarne dziury - to tematy, które od zawsze fascynowały ludzkość. Najnowsze odkrycia naukowców z Uniwersytetu Alabama w Huntsville rzucają nowe światło na zrozumienie jednej z największych tajemnic astronomii.

 

Rozbłyski gamma (GRB) to niezwykle intensywne wybuchy promieniowania gamma, które w ciągu zaledwie kilku sekund generują tyle energii, ile Słońce wytwarza przez całe swoje życie. Pomimo ponad 50 lat badań, mechanizmy leżące u podstaw tych zjawisk wciąż pozostawały niewyjaśnione. Aż do teraz.

 

Zespół naukowców z Uniwersytetu Alabama w Huntsville dokonał przełomowego odkrycia, które może pomóc w wyjaśnieniu tej kosmicznej zagadki. Badacze zaobserwowali, że impulsy, z których składają się rozbłyski gamma, wykazują niezwykłą symetrię, przypominającą strukturę palindromów.

 

Przez lata naukowcy bezskutecznie próbowali znaleźć spójne wyjaśnienie dla charakterystyki rozbłysków gamma i ich zachowania na krzywej blasku. To może być przełom, który pozwoli nam lepiej zrozumieć te tajemnicze zjawiska.

 

Według nowej hipotezy, symetrię impulsów można wytłumaczyć bocznym ruchem relatywistycznych dżetów wyrzucanych w przeciwnych kierunkach, gdy jądro umierającej gwiazdy zapada się, tworząc czarną dziurę.

 

Gdy dżet przecina linię wzroku obserwatora, najpierw widzi on światło z jednej strony dżeta, potem ze środka, a na końcu z drugiej strony. To właśnie tworzy tę charakterystyczną symetrię. Odkrycie to może być kluczem do lepszego zrozumienia nie tylko rozbłysków gamma, ale także procesów towarzyszących powstawaniu czarnych dziur.

 

Choć to ważny krok naprzód, naukowcy podkreślają, że wciąż pozostaje wiele do odkrycia w tej dziedzinie. Rozbłyski gamma to niezwykle złożone zjawiska. Wciąż nie jesteśmy w stanie w pełni wyjaśnić ich natury. Ale odkrycia takie jak to napędzają nas do dalszych badań i poszukiwania odpowiedzi na te kosmiczne zagadki.

 

Badanie zostało opublikowane w prestiżowym czasopiśmie "The Astrophysical Journal" i z pewnością przyciągnie uwagę całego środowiska astronomicznego. Naukowcy z niecierpliwością czekają na dalsze odkrycia, które mogą rzucić nowe światło na te fascynujące kosmiczne zjawiska.