Gdy okres zlodowacenia powoli się kończył, mniej więcej 12 800 lat temu doszło do jakiegoś tragicznego zdarzenia, które spowodowało chwilowe odwrócenie trendu i wyginięcie wszelkich dużych zwierząt lądowych. Do dzisiaj nie wiemy ze stuprocentową pewnością, co wtedy nastąpiło, ale wiele wskazuje na to, że nastąpiła jakaś kosmiczna kolizja.

Naukowcy, tacy jak profesor James Kennett z Uniwersytetu Santa Barbara, przekonują, że mamuty, mastodonty a także polujący na nie ludzie z kultury Clovis zostali dotknięci wielkim kataklizmem, który całkowicie wywrócił wszelkie łańcuchy żywnościowe.

Do tego zdarzenia miało dojść w tak zwanym Młodszym Driasie. Analizy warstw osadów wskazują na to, że rzeczywiście nastąpił jakiś krótkookresowy kataklizm. Śladem jest warstwa węgla odkryta właśnie w tym okresie. Na dodatek na dużym obszarze Ameryki oraz Europy odnajdywano drobne kulki i tak zwane nanodiamenty. To pozostałości oddziaływania dużych temperatur, które prawdopodobnie powstawały podczas wejścia obiektu w atmosferę oraz ewentualnego impaktu.

Naukowcy nie idą dalej z konkluzjami a przecież, gdy się mówi A trze ba powiedzieć B. Skoro, więc wiemy, że coś mogło spaść na Ziemię około 12 800 lat temu to po pierwsze nasuwa się pytanie gdzie jest krater. Specjaliści zapewne odpowiedzą, że doszło do kolejnej eksplozji w powietrzu, ale to nie wyjaśnia tak rozległego rozprowadzenia pozostałości kolizji.

Samo też nasuwa się skojarzenie mitycznego potopu, który miał zniszczyć większość Ziemi. Doniesienia o tym potopie są obecne w wielu legendach i świętych księgach kilku religii. Gdyby jakieś ciało niebieskie wpadło do Atlantyku światowy potop byłby nieunikniony.  Kataklizm sprzed 12 800 lat może mieć też związek z zagładą Atlantydy. Gdyby ów obiekt spadł na mityczną wyspę, lub nawet w jej okolicy, to wiązałoby się to z zagładą podobną do tej opisanej przez Platona.

Zwykle, gdy naukowcy zbliżają się do odkrycia czegoś, co w istotny sposób zaburza ich aktualny poziom wiedzy, prowadzi to do naturalnego wycofania się na tak zwane pozycje bezpieczne. Tajemnica wyginięcia większości gatunków, do czego doszło właśnie w wyniku postulowanej katastrofy kosmicznej to nie ostateczne ustalenie. Powinien być to dla nas punkt startowy do pogłębionych badań tego, co wiemy o świecie przed potopem.