Ziemski Księżyc, nazywany naturalnym satelitą, może być sztuczny. Świadczy o tym wiele jego intrygujących właściwości. Naukowcy nie wiedzą jak powstał ten glob, a spekulacje odnośnie sposobu jego powstania były dotychczas nieweryfikowalne.

Jedna z hipotez odnośnie srebrnego globu zakłada, że ciało to jest puste w środku. Istnieją precedensy astronomiczne takie jak w przypadku innego tajemniczego księżyca, Fobosa, które wskazują na to, że wnętrze takich obiektów może być częściowo puste. W przypadku Fobosa wskazują na to analizy dokonane dzięki bliskiemu przelotowi w jego okolicy europejskiej sondy kosmicznej Mars Express. Jeśli chodzi o nasz księżyc kluczowe w tym kontekście są eksperymenty amerykańskie przeprowadzone przy okazji misji księżycowych.

Astronauci biorący udział w misji kosmicznej Apollo 12 już w 1969 roku dokonali pierwszego z serii uderzeń w powierzchnię Księżyca niepotrzebnym już lądownikiem. Wcześniej rozmieszczono na jego powierzchni sejsmografy. Celem było oczywiście poszerzenie stanu wiedzy na temat geologii naszego satelity. Jakież było zaskoczenie naukowców, gdy dane wskazały na to, że mała fala sejsmiczna stopniowo nabierała tempa a wibracje trwały przez godzinę. To zupełnie niespotykane, bo Księżyc zachował się jak dzwon.

Niektórzy specjaliści próbują to tłumaczyć brakiem wilgoci na powierzchni srebrnego globu. Poza tym wskazuje się na to, że nie jest możliwe, aby Księżyc był pusty, ponieważ biorąc pod uwagę jego wielkość nie byłby wystarczająco gęsty, aby zapewnić, odpowiednią wielkość grawitacji, której wpływ na naszą planetę obserwujemy.

Włoski fizyk Lorenzo Iorio już w 2011 roku opublikował artykuł poświęcony "anomalnemu zachowaniu" orbity Księżyca. Według niego, małych trwałych zmian w orbicie księżycowej nie można wyjaśnić w ramach istniejącego paradygmatu astrofizycznego.  Mimośród (miara odchylenia orbity od idealnego okręgu) orbity księżycowej wciąż rośnie.  Wnioski z publikacji Iorio wskazują na to, że konieczne jest znalezienie zadowalającego wyjaśnienia dla anomalnego zachowania ekscentryczności orbity Księżyca.

Ale nie tylko to wskazuje na to, że Księżyc skrywa jakąś tajemnicę. Nauka nie potrafi wyjaśnić, dlaczego niektóre księżycowe kratery są wypukłe. Ich powierzchnia jest zakrzywiona na zewnątrz, a nie wklęsła, czego należałoby się spodziewać po impaktach. Według niektórych badaczy oznacza to, że pod warstwą pyłu i gleby księżycowej może się znajdować sztuczna powłoka. Specjaliści głównego nurtu nauki oczywiście i na to znajdują rozwiązanie sugerując, że wypukłe kratery to w istocie pozostałości po aktywności wulkanicznej. Jest to jednak hipoteza, na którą nie ma żadnych dowodów.

[ibimage==19922==400naszerokoscbeztxt==Oryginalny==self==null]

Poza tymi faktami przytoczonymi powyżej warto wspomnieć o tym, jaką funkcję pełni Księżyc dla stabilizacji naszej planety. Przede wszystkim dzięki naszemu satelicie stabilizuje się zjawisko kołysania się naszej planety. Dzieje się tak dzięki dodatkowemu oporowi, jaki stawiają pływy oceaniczne. Ma to zbawienny wpływ na stabilizację rotacji Ziemi. Wpływa to też na jej delikatne spowolnienie, co z kolei nieznacznie zwiększa długość dnia. Można by było założyć, że glob ten został umieszczony intencjonalnie, aby wywoływać takie efekty.

Ostatnim szczegółem są pozostałe parametry Księżyca. Gdy popatrzymy na cały układ Ziemi, Słońca i naszego satelity okazuje się, że średnica naszej gwiazdy wynosi 400 razy więcej od średnicy Księżyca ( odpowiednio  1 391 000 km i 3400 km). Poza tym nasz satelita znajduje się 400 razy bliżej Ziemi niż Słońce (odpowiednio 360 000 km i 149 600 000 km).  Reasumując są to dziwactwa i przypadek na przypadku, albo dowody na czyjeś intencjonalne działanie. Czy powyższe fakty wskazują na to, że nasz rzekomo naturalny satelita jest sztucznym tworem? Niech każdy sam to oceni.