Na wyspie Jawa, odnaleziono skamieniałą muszlę posiadającą prostą inskrypcję, zygzak wydrapany przez środek. Biorąc pod uwagę wiek znaleziska, 430 do 500 tysięcy lat, oznacza to, że historię człowieka trzeba napisać na nowo.

Zygzak z muszli z Indonezji uważany jest za najstarszy tego typu przykład grawerowania. Sugeruje to, że nasi przodkowie posiadali znaczną sprawność manualną, zupełnie niedocenianą przez naszych naukowców.

Logiczną konkluzją jest stwierdzenie, że w takim razie Homo erectus mieli znaczną sprawność i większe zdolności poznawcze niż u pozostałych zwierząt. Innymi słowy mógł być bardziej "ludzki" niż nam się to wydawało biorąc pod uwagę zachowane szkielety.

Sensacyjna muszla została odkryta niemal sto lat temu przez holenderskiego uczonego Eugene Dubois'a, ale nie wzbudziła wtedy zainteresowania i spoczęła w pudłach.

^{Miejsce wykopalisk w 1900 roku, Trinil, Jawa - źródło: Dubois Collection Naturalis}

Dzięki determinacji australijskiego naukowca, Stephena Munro z eiden University, udało się sfotografować całą kolekcję i słabą inskrypcję zauważono właśnie dzięki zdobyczom fotografii cyfrowej.

Grawerowanie musiało zostać wykonane zanim muszla została poddana fosylizacji, której wiek szacuje się właśnie na 430 do 500 tysięcy lat. Znalezisko zostało opisane w ostatnim czasopiśmie Nature. Muszla z Jawy to dowód, że pierwsze inskrypcje pojawiały się 300 tysięcy lat wcześniej niż uważała nowoczesna nauka.