Ewangelia ta została spisana, ażeby wszyscy zainteresowani mogli poznać jedyną prawdę o Judaszu Iskariocie i ważnej roli, jaką odegrał on w życiu i tragicznej śmierci Jezusa Chrystusa.

Wszystkie cztery uznane przez Kościół ewangelie zostały spisane w drugiej połowie pierwszego stulecia po Chrystusie. Ewangelia Marka około roku 70, Mateusza i Łukasza około 85 roku, natomiast Jana około roku 100 podobnie jak Apokalipsa, której autorstwo także jest przypisywane temu Apostołowi. Natomiast rzeczą bardzo istotną jest to, że najprawdopodobniej żaden ewangelista nie był apostołem, z wyjątkiem Jana, ponieważ imiona wyżej wymienione zostały dodane do rękopisów. To, że dziś chrześcijanie uważają tak jak uważają jest wynikiem wielowiekowej tradycji. Jedynie Ewangelia Jana i Apokalipsa mogą być dziełami Apostoła, przynajmniej według opinii wielu teologów i badaczy.

Istnieje wiele ewangelii nieuznanych przez Kościół. Są to ewangelie apokryficzne. Do nich zaliczymy ewangelię Tomasza, czy właśnie Judasza, która pochodzi z roku 140 po Chrystusie i została spisana przez bardzo bliską osobę tego apostołowi a nawet, jak sądzi wielu uczonych, przez samego syna Judasza, który po śmierci swojego nauczyciela wcale nie popełnił samobójstwa, ale żył nadal. Judasz jest przedstawiony jako dramatyczny aktor historii świata, został on powołany do wypełnienia woli Bożej przez nadanie biegu wydarzeniom, które wyzwolą Jezusa i pozwolą mu stać się postacią niebiańską.

Wielu teologów uważa, że Judasz nie był wyzwolicielem, ale zdrajcą, uosabiał on pierwotne zło, które mogło działać za jego pośrednictwem, zło wywodzące się jeszcze z samych początków świata. Zwoje z Qumran, o których nie tak dawno pisaliśmy, zawierają także tak zwane księgi Gigantów iApokryficzną I księgę Henocha. Księga Gigantów potwierdza istnienie olbrzymów, którzy żyli przed potopem. Co ważne, w księdze Rodzaju Starego Testamentu 6,1-4 możemy przeczytać o licznych związkach po między aniołami a kobietami, które zapoczątkowały pojawienie się Gigantów i były wynikiem oddziaływania zła i przyczyną pojawienia się globalnego kataklizmu. Owe zło działało także po przez Judasza i doprowadziło do ukrzyżowania Jezusa z Nazaretu.

Historia odkrycia zwojów z nad Morza Martwego jest bardzo ważna w stosunku do dziejów Judasza. Dlaczego? Odkrycie rękopisów z Qumran doprowadziło w bezpośredni sposób do odkopania ufortyfikowanej budowli w Khirbet Qumran, która była siedzibą gminy Esseńczyków, grupy gorliwych Żydów. Budowla ta stała do około 100 roku po Chrystusie. Uważa się, że w Khirbet Qumran, osiedlili się przedstawiciele Żydów, którzy gorliwie wypełniali nakazy prawa i mocno krytykowali religijne jak i polityczne działania Faryzeuszy i Sanhedrynu. To właśnie tutaj miał znaleźć schronienie Judasz po ukrzyżowaniu Jezusa. Tutaj założył rodzinę i miał syna, który po wielu latach spisze życie swojego ojca według jego relacji opowiadanych synowi. Relacja ta będzie całkowicie odmienna, ponieważ ukarze apostoła nie jako zdrajcę, ale jako naczynie wypełniające wolę najwyższego stwórcy, wolę prowadzącą do odkupienia świata. Z kolei samo imię Judasz Iskariota w odnalezionej ewangelii jest wytłumaczone w następujący sposób. Judasz pochodzi od greckiego imienia Juda, natomiast Iskariota od hebrajskiego rdzenia czasownika skr oznaczającego wyzwoliciela.

W kwietniu 2006 roku na całym świecie wybuchła sensacja, zespół badaczy miał niebawem upublicznić odkryty starożytny tekst zwany Ewangelią Judasza. Artykuły opisujące to zdarzenie nadmieniały, że od teraz zmieni się całkowicie postrzeganie postaci Judasza. I rzeczywiście, dla wielu osób mroczny apostoł stał się bohater, który na prośbę swojego Mistrza wydał go, tak by mogło zrealizować się odkupienie ludzi i świata. Dziś w 2016 roku Judasz jest postrzegany w skrajny sposób, dla jednych zdrajca i morderca a dla innych bohater.

To jak my będziemy go postrzegać zależy już tylko i wyłącznie od nas samych. Jedno nie ulega wątpliwości, z czasem coraz więcej starożytnych tekstów będzie odkrywanych, ważne by ujrzały one światło dzienne, by opinia publiczna mogła się z nimi zapoznać. Odkrycie, które ostatecznie trafia do jakiegoś tajnego archiwum czy jest zabunkrowane w prywatnej kolekcji milionera nie jest odkryciem, jest ponownym jego zakopaniem. Zwoje z Qumran to skarbnica wiedzy, niestety wiedzy ukrytej przed nami. Te elementy, które w jakimś stopniu wypłynęły, stanowią jedynie część układanki, a niekompletny obraz może często nie dać się zrozumieć. Dlatego jeżeli z czasem wypłynął kolejne zapiski z Qumran, a z pewnością tak będzie, to tylko kwestia czasu, wówczas napiszemy o tym na łamach tajemnic świata.

Artykuł pochodzi z portalu: www.tajemnice-swiata.pl