Astronomowie twierdzą, że w odległości zaledwie 60 lat świetlnych od Ziemi możemy znaleźć obce życie

W świetle nieustannych poszukiwań życia poza Ziemią, pionierskie badanie przeprowadzone przez profesora Piero Madau z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz (UCSC) otwiera nowe horyzonty w dziedzinie astrobiologii. Profesor Madau przedstawił ramy matematyczne, które umożliwiają oszacowanie liczby planet nadających się do zamieszkania w promieniu 100 parseków (326 lat świetlnych) od naszego Słońca. To badanie, zakorzenione w zasadzie Kopernika, sugeruje, że w tej przestrzeni kosmicznej może istnieć do 11 000 egzoplanet wielkości Ziemi.

Podstawą tego badania jest słynne Równanie Drake'a, sformułowane przez legendarnego astronoma Franka Drake'a w 1960 roku, które służy do szacowania liczby możliwych cywilizacji w naszej galaktyce. Kluczowym parametrem tego równania jest Ne​ – liczba planet zdolnych do utrzymania życia. W momencie powstania równania Drake'a, istnienie układów planetarnych wokół innych gwiazd pozostawało kwestią niepewną. Jednak obecnie, dzięki misjom kosmicznym takim jak Kepler, dysponujemy danymi na temat 5523 potwierdzonych egzoplanet, a kolejne 9867 czeka na potwierdzenie.

Przy użyciu tych danych, astronomowie próbują oszacować liczbę planet nadających się do zamieszkania w naszej Galaktyce, a wstępne szacunki sugerują, że może ich być co najmniej 100 miliardów. Badania przeprowadzone przez profesora Madau jednak przyjmują nieco inną perspektywę, zwracając uwagę na czynniki zależne od czasu, które odegrały ważną rolę w powstaniu życia w naszym Wszechświecie. W tych czynnikach zawarte są historia powstawania gwiazd w naszej galaktyce, wzbogacanie ośrodka międzygwiazdowego w ciężkie pierwiastki, powstawanie planet oraz dystrybucja wody i cząsteczek organicznych pomiędzy planetami.

Zasada Kopernika, znana również jako zasada kosmologiczna lub zasada przeciętności, jest fundamentalna dla tych badań. Zakłada ona, że ani Ziemia, ani ludzkość nie znajdują się w uprzywilejowanej pozycji do obserwacji Wszechświata. Badania profesora Madau wskazują, że Ziemia i Układ Słoneczny są reprezentatywne dla normy, co ma zasadnicze znaczenie dla oszacowania liczby planet, na których życie jest możliwe.

Według profesora Madau, Równanie Drake'a dostarcza przydatnego podsumowania czynników mogących wpływać na prawdopodobieństwo znalezienia światów nadających się do zamieszkania, ale nie podkreśla jednoznacznie centralnej roli czasu i wieku w powstaniu życia. Historia powstawania gwiazd, chemiczne wzbogacenie lokalnego dysku galaktycznego oraz chronologia pojawienia się prostego i złożonego życia mikroorganizmów są kluczowe dla określenia prawdopodobieństwa pojawienia się zaawansowanych technologicznie cywilizacji pozaziemskich.

Przyglądając się ewolucji życia na Ziemi, która jest stosunkowo młodą planetą powstałą około 4,5 miliarda lat temu (niecałe 33% wieku Wszechświata), życie zrodziło się na niej w prymitywnych warunkach około 500 milionów lat po jej powstaniu. Kluczowe wydarzenie w historii życia na Ziemi, fotosynteza, rozpoczęła się około 500 milionów lat później, stopniowo zmieniając skład naszej atmosfery, co prowadziło do Wielkiego Wydarzenia Utleniania i pojawienia się złożonych form życia.

Konsekwencje badań profesora Madau są znaczące i otwierają nowe horyzonty w kontekście poszukiwań życia pozaziemskiego. Ponieważ na stosunkowo małej przestrzeni w pobliżu Słońca może znajdować się tysiące planet nadających się do zamieszkania, szanse na znalezienie życia pozaziemskiego znacząco wzrastają. W miarę kontynuowania eksploracji kosmosu i gromadzenia większej ilości danych, nasza wiedza na temat rozpowszechnienia życia we wszechświecie będzie ewoluować, co nieuchronnie przyczyni się do poszerzenia horyzontów ludzkiego rozumienia natury życia we wszechświecie.