Większość urządzeń, które ułatwiają nam życie uruchamia energia elektryczna. Czy to możliwe, że mędrcy starożytnego Egiptu i Mezopotamii mieli pojęcia o energii elektrycznej, o oświetleniu i o urządzeniach, działających na prąd? Jeśli bardziej szczegółowo przyjrzeć się znaleziskom archeologicznym, odpowiedź staje się oczywista.

Jednym z najczęściej przywoływanych dowodów jest wizerunek ludzi, umieszczony w świątyni Hathor w egipskim Dendera. Ludzie ci stoją obok siebie i patrzą na żarówkę. Czy to jest rodzaj starożytnej lampy? Lampa przypomina kwiat lotosu, wychodzący z podstawy „urządzenia”.  Wewnątrz „żarówki” umieszczony jest „wąż". Zwolennicy tej hipotezy, a w szczególności autor książki „Rydwany bogów" Erich von Däniken, uważają, że „wąż" to żarnik.

Von Däniken w warunkach laboratoryjnych stworzył model żarówki, która działa poprzez emisję przyćmionego światła o odcieniu fioletowym. Użył do tego dwóch metalowych pręcików i łączących je drutów. Ale skąd starożytni Egipcjanie wzięli energię, potrzebną do działania żarówki? Czy korzystali z baterii?

Bateria bagdadzka jest bardzo prosta w konstrukcji w porównaniu do dzisiejszych akumulatorów. Składała się z dzbanka i zatyczki, wykonanej z asfaltu. Przez korek przepuszczono pręt żelazny i otoczono go miedzianym cylindrem. Dzban rzekomo wypełniono płynem, tj. kwaśny ocet. To urządzenie wytwarza energię o napięciu 1,1 V. Naukowcy wykonali kopię tego sprzętu i wykazano, że to działa. 1,1 V?  To jest bardzo słaba moc, ale jeśli połączyć kilka tych baterii, ich pojemność wzrośnie. Bateria ta powstała w okresie od 250 p.n. e.  do 250 n. e. Te baterie to nie tylko teoretyczne źródła energii.

Niektórzy uważają, że najbardziej znany obiekt w Egipcie jest urządzeniem do wytwarzania energii elektrycznej. Mowa o wielkich piramid w Gizie, które były używane, jako starożytna moc.

Starożytna moc? Hipoteza ta została po raz pierwszy przedstawiona przez autora i badacza Christophera Dunn w książce The Giza Power Plant: Technologies of Ancient Egypt . Dunn twierdzi, że „Komora faraona” w centrum piramidy Cheopsa służyła niegdyś, jako centralny generator. Grobowiec zbudowano z różowego granitu, bogatego w mikro kryształki kwarcu.

 

Wielka Piramida w Gizie została zbudowana głównie z granitów. Granit składa się z wielu drobnych kryształów kwarcu, który pod ciśnieniem i / lub w wyniku drgań energii elektrycznej powoduje efekt piezoelektryczny. Stosowany jest w wielu nowoczesnych technologiach, takich jak głośniki, przetworniki sygnałów, a także w przemyśle samochodowym. Według Dunna i innych zwolenników tej teorii, granitowy sarkofag przekształca drgania ziemi o niskiej częstotliwości na energię elektryczną. Płyty na suficie „komory grobowej” mają idealny rozmiar dla rezonansu przy tej częstotliwości.

Być może technologię starożytnych Egipcjan trudno jest docenić, ale wszystko wskazuje na to, że kryje ona przed nami jeszcze wiele tajemnic.