Międzynarodowy zespół planetologów odkrył, że znajdująca się na obrzeżach Układu Słonecznego planeta karłowata Quaorar ma system jednego lub więcej pierścieni gazu i pyłu, znajdujących się w odległości 4,1 tys. km od jej powierzchni. Poinformowało o tym biuro prasowe brytyjskiego uniwersytetu w Sheffield.

Odkrycie nieznanego wcześniej układu pierścieni w Układzie Słonecznym było dużym zaskoczeniem, a w szczególności nie spodziewano się, że znajdzie się go w tak dużej odległości od Quararu. To poddaje w wątpliwość nasze wyobrażenia o pierścieniach gazu i pyłu, które mogą powstać w pobliżu planet. 

Oprócz ośmiu rozpoznanych planet i Plutona w Układzie Słonecznym istnieje ogromna liczba planet karłowatych o średnicy około kilkuset kilometrów, z których większość znajduje się poza orbitami Neptuna i Urana. Jednym z nich jest transneptunowy obiekt Quarar, odkryty przez słynnego amerykańskiego astronoma Michaela Browna w 2002 roku.

Według aktualnych szacunków astronomów ta planeta karłowata ma średnicę 1,12 tys. km, co czyni ją jednym z największych małych ciał niebieskich w odległych zakątkach Układu Słonecznego. Wokół Quaoraru krąży 170-kilometrowy księżyc Weyvot, który Brown i jego współpracownicy odkryli pięć lat po odkryciu tej planety karłowatej. Ze względu na dużą odległość od Słońca rok na Quaorar trwa prawie 289 lat.

Astronomowie odkryli, że Quaorar ma inny księżyc oprócz Weyvota. Jego rolę pełni jeden lub więcej gęsto rozmieszczonych pierścieni gazu i pyłu, oddalonych od powierzchni planety karłowatej o około 4,1 tys. km. Oprócz Saturna i innych gigantycznych planet podobne pierścienie znaleziono tylko na dwóch innych planetach karłowatych - Chariklo i Haumea.

Naukowcy dokonali tego odkrycia w trakcie epizodycznych obserwacji tego, jak Quaorar zasłania światło odległej od nas gwiazdy. Takie zdarzenia, tranzyty – mówiąc językiem astronomów, pozwalają naukowcom szukać śladów istnienia atmosfery na odległych planetach, badać jej skład, a także określać dokładne wymiary małych ciał niebieskich i inne ich właściwości.

W trakcie takich obserwacji naukowcy nieoczekiwanie znaleźli dowody na to, że wokół Quaoraru obraca się jeden lub więcej gęstych pierścieni gazu i pyłu. Ich system został usunięty z planety karłowatej w nieoczekiwanie dużej odległości, w której te struktury pyłu i gazu prawdopodobnie nie mogą być stabilne.

Pomimo wątpliwości naukowców, istnienie systemu pierścieni Quaorar zostało potwierdzone w dwóch kolejnych obserwacjach zakryć. Te same obserwacje wykazały, że pierścienie te mają podobną budowę do pierścienia F Saturna, zawierającego wiele planetoid i gęste skupiska pyłu. Jak sugerują astronomowie, potencjalnie wskazuje to na podobny mechanizm ich powstawania, co sprawia, że ​​pierścienie Quaorara są szczególnie interesujące do dalszych badań.