Budowa atomu dowodzi, że żyjemy w symulacji rzeczywistości
Image
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego atomy zachowują się tak dziwnie? Ukryta pustka między jądrem a elektronami, tajemnicze prawa kwantowe i matematyczna precyzja, z jaką wszystko działa – to wszystko może być czymś więcej niż tylko kaprysem natury. Najnowsze badania sugerują coś szokującego: sama struktura atomu może być dowodem na to, że żyjemy w symulacji komputerowej.
Dr Melvin Vopson z Uniwersytetu w Portsmouth, fizyk specjalizujący się w teorii informacji, w 2022 roku odkrył coś, co nazwał Drugim Prawem Infodynamiki. W przeciwieństwie do drugiego prawa termodynamiki, które mówi, że entropia (miara nieporządku) zawsze rośnie lub pozostaje stała, Vopson odkrył, że entropia w systemach informacyjnych zachowuje się odwrotnie – pozostaje stała lub maleje z czasem.
To odkrycie zmieniło sposób, w jaki naukowcy postrzegają zachowanie elektronów w atomach. Według Vopsona, sposób, w jaki elektrony zajmują swoje pozycje wokół jądra atomu, wydaje się minimalizować ich entropię informacyjną z upływem czasu. Innymi słowy, natura preferuje stany o najniższej złożoności informacyjnej, co jest dokładnie tym, czego oczekiwalibyśmy w symulacji komputerowej zaprojektowanej w celu oszczędzania zasobów obliczeniowych.
Image
Struktura atomu jest pod tym względem wyjątkowo wymowna. Jądro atomu zawiera ponad 99,9% jego masy, ale zajmuje znikomą część przestrzeni. Gdybyśmy zastąpili wszystkie atomy tworzące wieloryba błękitnego ich jądrami, długość zwierzęcia zmniejszyłaby się z 30 metrów do zaledwie 0,3 milimetra – wielkości ledwie widocznej gołym okiem. A jednak masa pozostałaby taka sama.
Jeszcze bardziej intrygujący jest sposób, w jaki zachowują się cząstki elementarne. Słynny eksperyment z podwójną szczeliną pokazuje, że fotony zachowują się jak fale, gdy nikt ich nie obserwuje, ale jak cząstki, gdy są mierzone. To dziwne zjawisko ma więcej sensu, jeśli spojrzymy na nie przez pryzmat symulacji komputerowej, która przydziela zasoby obliczeniowe tylko tam, gdzie są potrzebne – dokładnie jak nowoczesne gry wideo, które renderują szczegóły tylko wtedy, gdy gracz na nie patrzy.
Dr Vopson idzie dalej w swoich badaniach, twierdząc, że Drugie Prawo Infodynamiki może wyjaśnić również występowanie symetrii w przyrodzie. W artykule opublikowanym w czasopiśmie AIP Advances wykazał, że wysoka symetria odpowiada stanowi o najniższej entropii informacyjnej, co może wyjaśniać skłonność natury do symetrycznych struktur.
"To podejście, w którym usuwane są nadmiarowe informacje, przypomina proces komputerowego usuwania lub kompresowania zbędnego kodu w celu zaoszczędzenia przestrzeni dyskowej i optymalizacji zużycia energii" – wyjaśnia Vopson.
Co więcej, badania nad wirusem SARS-CoV-2 wykazały, że mutacje genetyczne również podlegają Drugiemu Prawu Infodynamiki, co podważa konwencjonalne rozumienie przypadkowych mutacji i sugeruje, że podlegają one wzorcom rządzonym przez entropię informacyjną.
Image
W kosmologii Drugie Prawo Infodynamiki okazuje się koniecznością, z termodynamicznymi rozważaniami zastosowanymi do adiabatycznie rozszerzającego się wszechświata, co potwierdza jego uniwersalność.
Teoria symulacji ma długą historię w zachodniej tradycji filozoficznej, od alegoria jaskini Platona, przez demona Kartezjusza, po współczesne prace filozofów takich jak Nick Bostrom. Jednak dopiero teraz zaczynamy mieć naukowe narzędzia, które mogą przetestować tę hipotezę.
Naukowcy szacują, że szansa na to, że żyjemy w rzeczywistości bazowej, a nie w symulacji, wynosi około 50%. Jednakże, jak zauważa fizyk David Kipping, szanse te mogłyby się dramatycznie zmienić, gdyby ludzkość stworzyła własną symulację z świadomymi istotami wewnątrz niej. "W dniu, w którym wynajdziemy taką technologię, szanse przechylą się z trochę lepszych niż 50-50, że jesteśmy prawdziwi, do prawie pewności, że nie jesteśmy prawdziwi" – twierdzi Kipping.
Choć pełny dowód na to, że żyjemy w symulacji, może być trudny do uzyskania, badania dr. Vopsona pokazują, że struktura atomu i fundamentalne prawa fizyki mogą być najlepszymi wskazówkami, jakie mamy. Jeśli rzeczywiście żyjemy w symulacji, byłby to jeden z największych przełomów filozoficznych i naukowych w historii ludzkości.
Źródła:
https://pubs.aip.org/aip/adv/article/13/10/105308/2915332/The-second-law-of-infodynamics-and-its
https://medium.com/@DevinGates/does-quantum-physics-prove-the-simulation-theory-correct-f939ff6d5f0f
https://www.popularmechanics.com/science/environment/a64378430/simulation-theory-new-physics-law/
https://phys.org/news/2022-11-simulation.html
- Dodaj komentarz
- 3179 odsłon
To już wiadomo od 2500 lat,…
To już wiadomo od 2500 lat, ale trochę inaczej do tego się podchodziło. Teraz mamy komputery, więc naturalnie myślimy, że to symulacja komputera, a nie coś innego, bo taki obraz, a nie inny mamy.
Dawno temu był już człowiek, który odkrył, że wszystko ma swoją przyczynę i skutek, czyli coś bardzo podobnego co nauka teraz próbuje nam mówić, lecz myślenie, że to symulacja komputerowa wydaje się być niezgodne z prawdą.
Nie mniej jednak, aby zrozumieć czym jest rzeczywistość trzeba po prostu zacząć przestrzegać pewne zasady, które odblokowują w naszym umyśle odpowiednie rozumowanie - jest przyczyna jest skutek, czyli mówiąc językiem tego artykułu, jesteśmy tak zaprogramowani w tej symulacji, tzn. jest taka funkcja w naszym mózgu, że jeśli ją wywołamy, to otrzymamy jej rezultat, ale żeby ją móc wywołać, musimy spełnić odpowiednie warunki, a rezultat pozwoli nam wywołać kolejne funkcje i w ten sposób człowiek zrozumie na czym polega ta "symulacja" i jakich zasad się trzymać, aby nam powodziło się jak najlepiej w tej rzeczywistości (czyli rozumieć ten kod zaprogramowanej symulacji i widzieć, że są takie funkcje i takie ich rezultaty, więc będę wywoływał tylko te funkcje, które dają te dobre rezultaty - dobrobyt - bo są też takie które dają brak dobrobytu).
Dla przykładu opisując to samo językiem programistycznym, jeśli mamy kilka funkcji to wyglądałyby one w ten sposób:
function zrozumienie(parameter a, parameter b, ...) -> Poziom1:
if parameter a is true and parameter b is true and ...:
return Poziom1
gdzie Poziom1 to klasa, która ma kolejne parametry i funkcje, z której możemy korzystać i również ma kolejną funkcję zrozumienie, która odblokowuje klasę Poziom2 analogicznie do Poziom1, tylko ma inne parametry wejścia, które ją odblokowują. I tak dalej, aż dojdziemy do końca zrozumienia i przestajemy się ponownie pojawiać w tej rzeczywistości, bo zrozumieliśmy jej fenomen - na czym ona polega - na Duhkha (jest opis tego na wikipedi po polsku).
Jeśli ktoś jest zainteresowany odblokowaniem tej klasy Poziom1, to zapraszam na opis mojego profilu, tam są linki do nauk jak to zrobić.