Choroba jeleni zombie rozprzestrzenia się i może przenieść się na ludzi

Image

Źródło: innemedium

Niepokojące zjawisko cicho rozwija się w rozległych lasach i na łąkach Ameryki Północnej. "Choroba jeleni zombie", znana naukowo jako Chronic Wasting Disease (CWD), rozprzestrzenia się wśród populacji jeleni, co budzi zaniepokojenie wśród naukowców, działaczy na rzecz ochrony przyrody i opinii publicznej. CWD to choroba neurologiczna, charakteryzująca się objawami takimi jak ślinienie się, letarg, potykanie się, puste spojrzenie, a także zupełna niewrażliwość na ból. W samym stanie Wyoming ponad 800 próbek jeleni, łosi i karibusów uzyskało pozytywny wynik testu na obecność choroby, co podkreśla skalę i pilność problemu.

 

Przyczyną CWD są priony - zniekształcone białka, które mają zdolność do nieprawidłowego przekształcania normalnych białek mózgowych, co prowadzi do zwyrodnienia neurologicznego. Co niezwykle niepokojące, priony są wyjątkowo odporne i mogą utrzymywać się w środowisku przez lata, są nieuchwytne dla tradycyjnych metod dezynfekcji.

 

Rozprzestrzenianie się CWD stwarza poważne zagrożenie nie tylko dla populacji dzikich zwierząt, ale również dla środowiska i może stanowić ryzyko dla zdrowia ludzkiego. Pewne obawy budzi możliwość przejścia choroby na człowieka. Choroby prionowe już w przeszłości wykazały zdolność do przekraczania bariery gatunkowej, czego przykładem jest wirus choroby szalonych krów, który doprowadził do tragedii w Wielkiej Brytanii.

 

Co niezwykle niepokojące, istnieje już potwierdzony przypadek zakażenia człowieka wirusem CWD. Dodatkowo, badania laboratoryjne wykazały, że priony odpowiedzialne za CWD mogą infekować i replikować się w komórkach ludzkich, co zwiększa obawy o możliwość przeniesienia. Ludzie, polując na zakażone jelenie i spożywając ich mięso, mogą nieświadomie narażać się na kontakt z wirusem. Szacunki wskazują, że w 2017 roku ludzie spożyli od 7 000 do 15 000 zwierząt zakażonych CWD, a liczba ta może rosnąć rocznie o 20%.

 

Wykrywanie i diagnoza chorób prionowych u ludzi stanowi wyzwanie, gdyż priony nie wywołują odpowiedzi immunologicznej, co utrudnia ich wykrycie. Stanowi to znaczącą przeszkodę dla wczesnej interwencji i wysiłków mających na celu powstrzymywanie rozprzestrzeniania się wirusa. Dodatkowo, trwałość prionów w środowisku oznacza, że ludzie mogą być zarażeni pośrednio, na przykład poprzez kontakt z skażoną glebą, wodą i innymi źródłami środowiskowymi.

Image

W obliczu tych informacji jasne staje się, że długoterminowe skutki CWD dla zdrowia ludzkiego wymagają poważnego, długofalowego podejścia nie tylko w zakresie badań, ale również wdrażania środków zapobiegawczych, takich jak monitoring i kontrola populacji dzikich zwierząt narażonych na chorobę oraz edukacja społeczności myśliwskich i lokalnych na temat ryzyka związanego z konsumpcją zwierząt łownych.

 

Niepokojąca sytuacja związana z CWD stawia przed ludzkością trudne pytania o sposób, w jaki interweniujemy w naturalne ekosystemy oraz o konsekwencje tych działań dla zdrowia publicznego. Jako gatunek, musimy podjąć zdecydowane działania w celu zrozumienia i ograniczenia rozprzestrzeniania się chorób prionowych zarówno wśród zwierząt, jak i ludzi, aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie dla przyszłych pokoleń.

 

Ocena:
Brak ocen