Powszechnie uważa się, że cherubini to małe aniołki o dziecięcych twarzach , które żyją w chmurach. Biblia rysuje ich obraz jako aniołów, którzy działają jako potężni strażnicy lub pomocnicy boskiego tronu. Patrząc na opisy zawarte proroctwach Ezechiela, można odnieść nieco inne wrażenie.

W wizji Ezechiela (czasami interpretowanej jako spotkanie z UFO) przedstawia on cherubinów jako „żywe istoty”, które w jakiś sposób kontrolowały boski rydwan Jahwe. W Księdze Rodzaju 3:24 Bóg umieszcza cherubinów i płonący miecz w Ogrodzie Eden , aby strzegli drogi do drzewa życia. Niemal zawsze występują oni w jakimś powiązniu z „tronem Bożym”.

Psalmy sugerują, że Jahwe „podróżuje” na cherubinach, jak gdyby byli oni jakimś rodzajem pojazdu, często porównywanego do rydwanu. Król Dawid, opisuje „tysiące” latających cherubinów, którzy byli przez niego wykorzystywani w wojnach.  Stąd też pochodzą zwroty „zastępy niebieskie” i „Pan Zastępów”. Opowieści zawarte w psalmach zaczynają niekiedy przypominać hinduskie wedy.

W opowieściach Ezechiela i Izajasza istnieje intrygujące powiązanie, które wydaje się utożsamiać cherubinów z innym fascynującym słowem, serafinem. Zarówno Ezechiel, jak i Izajasz piszą o potwornych stworzeniach o wielu skrzydłach i czterech twarzach: „każde stworzenie miało twarz człowieka, twarz lwa, twarz wołu i twarz orła”. Jest to dość ciekawe mając na względzie mitologię babilońską, opisującą stworzenie zwane Lamassu, mogące poszczycić się częściami ciała byka, lwa, orła i człowieka.  Takie wizerunki poprzedza wiele chimerycznych mitologicznych stworzeń, takich jak sfinks, a także liczne przykłady greckie.

Zarówno Ezechiel, jak i Izajasz opisują nie tylko humanoidalne „stworzenia”, ale także coś, co przypomina latający statek kosmiczny. Ezechiel posługuje się hebrajskim terminem uma-asehem, który tłumaczy się na bardziej ogólny termin oznaczający maszynerię. Zdaniem zwolenników tej teorii, opisy proroków sugerują iż cherubini, to jakiś rodzaj inteligentnej maszyny analogicznej do hinduskich wiman. Być może jest to kolejny przykład na nieznaną i niemożliwą do udowodnienia historię rasy ludzkiej, którą dzielił praktycznie cały świat.