Płaskowyż Gizy, położony nieopodal innych znanych zabytków starożytnego Egiptu, od zawsze intrygował badaczy. Jednak oprócz monumentalnych piramid i tajemniczego Sfinksa, na tym terenie odkryto jeszcze jedną zaskakującą cechę - ślady erozji. Sugeruje to, że te potężne budowle mogły przez długi czas pozostawać pod wodą, co czyni je jeszcze bardziej enigmatycznymi i starożytnymi.

Płaskowyż Gizy, znany przede wszystkim z monumentalnych piramid i majestatycznego Sfinksa, kryje w sobie jeszcze jedną, równie fascynującą tajemnicę - ślady sugerujące, że te starożytne budowle mogły być kiedyś zanurzone pod wodą. Niezwykłe odkrycie archeologów Sherifa El Morsi i Antoine Gigal, którzy przez lata prowadzili badania na nekropolii w Gizie, wzbudziło zdumienie w społeczności naukowej. Ich prace dostarczyły dowodów na to, że obszar ten mógł być zalany przez potężną falę przypływową, co zmieniłoby dotychczasowe postrzeganie historii tych miejsca.

W oparciu o zgromadzone dowody, niektórzy naukowcy spekulują, że płaskowyż Gizy mógł być częścią rozległej laguny, która w pewnym momencie historii całkowicie zatopiła pozostałe kompleksy, w tym piramidy i Sfinksa. Jednak nie wszyscy badacze podzielają tę teorię, argumentując, że odkryta skamieniałość mogła być jedynie częścią pierwotnego wapienia, który uległ erozji na przestrzeni wieków​.

Szczególnie intrygujące jest odkrycie skamieniałości echinoida (jeżowca morskiego), które są stworzeniami żyjącymi w stosunkowo płytkich wodach. Fakt, że skamieniałość ta została znaleziona w doskonałym stanie i z drobnymi szczegółami, wskazuje na to, że mogła ona skamienić się stosunkowo niedawno, podważając teorię o długotrwałej erozji wapienia jako wyjaśnienie obserwowanych na płaskowyżu zmian​.

Pomimo licznych teorii i hipotez dotyczących historii płaskowyżu Gizy, tajemnica ta pozostaje nierozwiązana. Nowe odkrycia rzucają światło na potencjalnie znacznie wcześniejsze pochodzenie piramid i Sfinksa, sugerując, że mogły one powstać w czasach, kiedy klimat i krajobraz Egiptu różniły się znacznie od dzisiejszych. Badacze, tak jak dr Robert Schoch, który już w latach 90. sugerował, że Wielki Sfinks mógł powstać znacznie wcześniej niż przypuszczano, wnoszą do dyskusji argumenty oparte na erozji wodnej oraz innych znaleziskach geologicznych i paleontologicznych, które mogą przesuwać datowanie tych struktur nawet o tysiąclecia wstecz​.

Historia płaskowyżu Gizy, pełna niewyjaśnionych zagadek i nieoczekiwanych odkryć, pozostaje jednym z najbardziej fascynujących tematów dla archeologów, geologów oraz wszystkich pasjonatów historii starożytnego Egiptu. Każde nowe odkrycie otwiera kolejne pytania dotyczące tej zagadkowej przeszłości, zachęcając do dalszych badań i poszukiwań.