Jak dotąd żadne wykopaliska archeologiczne nie potwierdzają, że w starożytności mogły istnieć smoki. Jednak wykopuje się sporo skamielin wielkich gadów, które do złudzenia przypominają z wyglądu stworzenia zwane smokami, które obficie występują w legendach z Azji, Europy, Indii, Chin, Japonii czy w mitologii słowiańskiej i skandynawskiej. Czy to możliwe, że dinozaury to te mityczne smoki?

W europejskich legendach, smoki zostały opisane jako istoty agresywne, niebezpieczne, ziejące ogniem i powodujące ogromne zniszczenie. Na dodatek panowało przekonanie, że ich przysmakiem były dziewice, które zawsze są deficytowe. Jak wynika z tych mitów smoki odstępowały od ich spożywania gdy dostawały zasoby złota, które rzekomo gromadziły jako swoje legowisko.

To mityczne złoto było też według legend głównym czynnikiem sprawczym pchającym śmiałków do walki z nimi. Być może to przez te przesądy smoki zostały wytępione, tak jak teraz tępione są nosorożce, których róg jest uważany w Azji za afrodyzjak. Czy to możliwe, że ludzie wytłukli ostatnie mieszkające na Ziemi dinozaury z powodu przesądów? Niestety tak.

Jako dowód tego, że nie wszystkie dinozaury wyginęły może być róg triceratopsa znaleziony w 2012 w hrabstwie Dawson w stanie Montana. Znalezisko zbadano za pomocą technologii węgla C14 i o dziwo datowano go na 33,5 tysięcy lat.

Triceratops - źródło: wikipedia

Oficjalnie triceratopsy wyginęły 65 milionów lat temu, dlatego trudno się dziwić, że ustalenie, iż żyły na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej i to stosunkowo niedawno, spowodowało konsternację w środowisku naukowym. Ostatecznie uznano, że dziwny odczyt jest jakimś błędem zawodnej metody datowania radiowęglowego.

Często twierdzi się, że słynne potwory z jezior to w istocie plezjozaury, które przetrwały jakoś przystosowując się do życia w głębinach niektórych jezior. Wszak nie brakuje opisów potworów widywanych w niektórych jeziorach na świecie. Czy to może być dowód na to, że na lądzie też prehistoryczne gady przetrwały znacznie dłużej?

Rzekoma fotografia potwora z Loch Ness

W Afryce również mają swoje opowieści o smoku. Jest to istota zwana Mokele-Mbembe. Ten afrykański potwór był widywany w dorzeczu rzeki Kongo. Obserwacje Mokele-Mbembe pochodzą jeszcze z XVII wieku.  Jego nazwa oznacza coś ogromnego, co stopuje przepływ rzeki.

Mity o wielkim gadzie, przekazywały sobie w ustnych opowieściach, plemiona zamieszkujące w obszarze Kongo. Zwierzę to jest opisywane, jako duże cielsko o długiej szyi i małej głowie. Niektórzy sugerują, że opis pasuje jak ulał do dinozaura zwanego zauropodem.

Zauropod - źródło: wikipedia

Wśród interesujących wypadków istnienia dinozaurów w czasach współczesnych są też przypadki z rzekomymi pterodaktylami. Słynne zdjęcie przedstawiające rzekomo ustrzelonego pterodaktyla wygląda tak jakby pochodziło z czasów wojny secesyjnej w USA. 

O latających gadach słyszano jeszcze w latach czterdziestych XX wieku na Papui Nowej Gwinei. Wspominają o tym amerykańscy weterani wojenni, którzy podobno właśnie tam widzieli żywego pterodaktyla. Zresztą podobne doniesienia pochodza od tamtejszych tubylców. Jedni z nich mieszkający na wyspie Umboi donopszą o "latającym wielkim szczurze", który poluje na ryby w pobliskiej zatoce.

Zagadkowe zwierze z Umboi jeszcze w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku było bardzo intensywnie poszukiwane. Organizowano poważne wyprawy naukowe, oficjalnie w celu zidentyfikowania nowego gatunku ptaka, ale nieoficjalnie mogły to być poszukiwania śladów bytności pterodaktyli.

Jak wiadomo rzekoma zagłada dinozaurów wystąpiła na skutek uderzenia asteroidy, która rozbiła się w okolicy dzisiejszej Zatoki Meksykańskiej. Do tego zdarzenia miało dojść 65 milionów lat temu. Jednak naukowcy zajmujący się poszukiwaniem śladów z zamierzchłej przeszłości, co jakiś czas odnajdują zadziwiające szczątki dinozaurów, których kości zawierają jeszcze kolagen. Oznacza to po prostu tyle, że nie zostały one jeszcze całkowicie skamieniałe, a więc nie są tak stare jak moglibyśmy oczekiwać.

Kości z taką nieoczekiwaną zawartością odkryto między innymi podczas wykopalisk w Teksasie, na Alasce, w Kolorado i we wspomnianej już Montanie. Kolagen znaleziony w ich kościach to włókniste białko, które stanowi podstawę tkanki łącznej - ścięgna, chrząstki, skóra - oraz zapewnia wytrzymałość i elastyczność. Gdy zbadano te szczątki z zawartością kolagenu okazało się, że mogą mieć od 22 do 39 tysięcy lat.

Mimo takich odkryć społeczność naukowa odrzuca je jako niezgodne z doktryną nauki. Nie mamy jednak stuprocentowej pewności, że kilkadziesiąt tysięcy lat temu nigdzie na świecie nie dochodziło do interakcji ludzi i niedobitków dinozaurów, co spowodowało, że pojawiły się opowieści o wielkich gadach, które umiały latać.