Czy w Gambii istnieje starożytne lotnisko? Jak jaka jest prawda o pasie startowym w Yundum

W świecie pełnym tajemnic i legend, niektóre historie zdają się być szczególnie intrygujące. Do takich należy opowieść o lotnisku Yundum w Gambii, które według miejscowych legend powstało na starożytnych monolitycznych płytach kamiennych. Czy istnieje szansa, że pas startowy, który później służył nawet amerykańskim promom kosmicznym, ma tak tajemnicze pochodzenie?

 

 

Lotnisko Yundum, znane dziś jako Międzynarodowe Lotnisko w Banjul, ma udokumentowaną historię sięgającą II wojny światowej. Zostało zbudowane jako baza Royal Air Force (RAF) i od tego czasu przeszło kilka istotnych modernizacji. Obecny pas startowy o imponującej długości 3600 metrów był świadkiem lądowań zarówno wojskowych, jak i cywilnych samolotów, a przez pewien czas pełnił nawet bardzo specjalną funkcję.

 

W 1987 roku NASA wybrała lotnisko Yundum jako zapasowe lądowisko dla wahadłowców kosmicznych. Decyzja ta wiązała się z poważnymi inwestycjami w infrastrukturę – pas startowy został poszerzony z 29 do 45 metrów, zainstalowano nowoczesne systemy nawigacyjne i oświetlenie. Przez czternaście lat, do 2001 roku, gdy NASA zmieniła trajektorie lotów swoich wahadłowców, lotnisko w Gambii pozostawało gotowe na przyjęcie awaryjnie lądującego promu kosmicznego.

 

Ta współpraca była korzystna dla obu stron. Gambia zyskała zmodernizowane lotnisko, co przyczyniło się do rozwoju turystyki i gospodarki kraju. NASA natomiast zapewniła sobie strategiczną lokalizację do awaryjnych lądowań, szczególnie przydatną przy misjach o niskich nachyleniach startów.

 

Skąd więc wzięły się opowieści o starożytnych płytach kamiennych? Wiele lokalnych podań sugeruje, że pas startowy został zbudowany na monolitycznych konstrukcjach, które były tam "od zawsze". Jednak badania naukowe nie potwierdzają tych twierdzeń. Geologia Gambii wskazuje, że region ten składa się głównie z osadowych skał cenozoicznych, takich jak piaskowce, gliny kaolinitowe i lateryt. Nie ma dowodów na występowanie w tym miejscu tajemniczych monolitów.

 

Bardziej prawdopodobne jest, że pas startowy został zbudowany z typowych materiałów, takich jak asfalt lub beton, z możliwym wykorzystaniem lokalnych laterytów jako podłoża. Lateryt, który jest powszechny w regionie, mógł zostać użyty jako baza dla pasa startowego, co jest standardową praktyką w budownictwie drogowym w Afryce.

 

Warto również zauważyć, że w okolicy Yundum nie przeprowadzono oficjalnych badań archeologicznych, które potwierdzałyby istnienie starożytnych struktur. Słynne gambijskie kręgi kamienne, wpisane na listę UNESCO, znajdują się w innej części kraju i nie mają związku z lotniskiem.

 

Lokalne legendy o starożytnych płytach mogą wynikać z nieporozumienia lub błędnej interpretacji naturalnych formacji skalnych. Laterytowe wychodnie, występujące w regionie, mogły zostać mylnie uznane za pozostałości starożytnych konstrukcji. Nie istnieją jednak żadne dowody naukowe, które wspierałyby tezę o starożytnym pochodzeniu pasa startowego.

 

Historia lotniska Yundum jest fascynująca sama w sobie, bez odwoływania się do mitów. Jego rola w czasie II wojny światowej, a następnie jako potencjalne lądowisko dla wahadłowców NASA, świadczy o strategicznym znaczeniu tego miejsca. Modernizacje przeprowadzone w latach 80. XX wieku przyczyniły się do rozwoju infrastruktury transportowej Gambii i otworzyły nowe możliwości dla kraju.

 

Choć opowieści o tajemniczych, starożytnych płytach kamiennych są bez wątpienia interesujące, to nauka sugeruje, że pozostają one w sferze legend. Pas startowy lotniska Yundum, podobnie jak wiele innych na świecie, został zbudowany przy użyciu standardowych technik inżynieryjnych i materiałów dostępnych w czasie jego powstawania.