Dzieci widzą inaczej. Czy spoglądają do innych światów?

Już od dawna istnieje pogląd, że dzieci poniżej 5 roku życia postrzegają świat na swój własny sposób. Istnieją teorie, że młodzi ludzie widzą wówczas niezwykłe rzeczy, które umykają zmysłom dorosłych. Mowa tu chociażby o istotach z zaświatów lub innego planu egzystencji.

Ciekawy eksperyment w tym zakresie przeprowadzono w 2005 roku. Naukowcy wybrali 20 dzieci w wieku od 3 do 5 lat. Trafiły one do ​​opuszczonego przedszkola, gdzie  kilkadziesiąt lat wcześniej wybuchł straszny pożar, w którym zginęło 33 dzieci i dwoje dorosłych. Po tym, gdy grupa spacerowała po budynku przez pół godziny, badani wracali do klasy, gdzie otrzymywali ołówki i mieli za zadanie narysować to, co zobaczyli.

18 na 20 dzieci oprócz przerażających ścian i mebli opisywało małe ciemne sylwetki. Zapytane o nie, dzieci odpowiedziały, że widziały półprzezroczyste postaci, które wyglądały zza rogów, mebli i szybko się chowały. Oczywiście taki eksperyment trudno byłoby uznać za naukowo wiarygodny. Nie ma w nim ani grupy kontrolnej, ani żadnej powtarzalności. Jest to jednak dobry wstęp do dzisiejszych rozważań.

Image

Kompleksowe badania budowy mózgu człowieka we wczesnych stadiach życia pokazują, że rozwija się on stopniowo, a w pewnych momentach, w tym między innymi w zakresie od 1 do 5-6 lat, postrzeganie świata zewnętrznego staje się dla dzieci bardzo odmienne od tego, które występuje w późniejszych okresach dorastania. Jest to ogólnie znany fakt, potwierdzony przez neurologów. Nie oznacza to wcale, że dziecięce umysły posiadają jakeiś ponadnaturalne zdolności. Chodzi raczej o diametralną różnice w percepcji, która z pewnością otwiera im oczy na wiele trudnych do wyjaśnienia zjawisk. Nie należy tu ograniczać się do tematyki duchów ponieważ równie często słyszy się o dzieciach które widziały istoty pozaziemskie.

Pierwszy znany przypadek pochodzi z 1977 roku, gdy uczniowie z Broad Haven, bawiąc się na placu zabaw, zauważyli na niebie niezwykły, srebrzysty obiekt. Spodek posiadał w środku kopułę i przez dłuższy czas zawisł nad ziemią. Po pewnej chwili odleciał z dużą prędkością i zniknął na niebie. Dzieci opowiedziały o całym zdarzeniu nauczycielowi, który nie uwierzył w przedstawioną historię. Wątpliwości nabrał dopiero, gdy każdy z uczniów narysował bardzo podobny szkic obiektu.

Image

Bardzo ciekawie brzmi również opowieść z końca lat 80. i okolic białoruskiego miasta Rakowa. Tamtejsi uczniowie zbierali w lesie jagody, a później pobiegli do dorosłych, aby donieść im o niesamowitym potworze o wysokości 3 metrów, pokrytym wełną. Moskiewski dziennikarz przybył na miejsce, żeby porozmawiać z młodymi świadkami i ku jego zaskoczeniu wszyscy opisywali tę samą istotę. W tym samym okresie na niebie zaobserwowano czarny spodek z żółtymi światłami.

Jak to z każdą tezą, należy jednak spojrzeć krytycznie na dowody. Poza różnymi nie do końca przekonującymi eksperymentami z polem elektromagnetycznym, nie ma żadnych realnych i przekonujących argumentów na istnienie duchów. Podczas gdy zjawisko UFO zyskało sobie bardziej mainstreamowy posłuch, daleko jeszcze do snucia teorii jakoby operowały one poza naszą ludzką percepcją i były dostrzegalne tylko dla wybranych ludzi oraz dzieci. Jaka jest więc prawda? Czy najmłodsi widzą więcej czy też mają na tyle bujną wyobraźnię, że są wprawić w zakłopotanie dorosłych?