Dziwny obiekt sfotografowany na Marsie przez łazik Curiosity - być może skamielina

"(...) a mnie ciekawi czy w ogóle ktos zna historię tego jak Mars stał się pustynią niegościnną do życia?? ".  

No, to chyba dość oczywiste.   Zwróć uwagę (mapa we wpisie powyżej) że południowa półkula Marsa jest zasypana materiałem poimpaktowym oraz zalana lawą, jaka wydobyła się wskutek otwarcia się pęknięć pod wpływem  zadziałania fali uderzeniowej która przeszła zarówno przez jądro planety jak i wzdłuż jej skorupy. 

To co się wydostało z głębi na powierzchnię odprowadziło masę ciepła z wnętrza planety. W miejsce materiału wyrzuconego przez erupcje, które stworzyły wulkany tarczowe, w tym największy w Układzie Słonecznym, Olympus Mons, zapadły się chłodniejsze skały. To dodatkowo schłodziło jądro planety i spowodowało zanik jonowych i elektronowych prądów w jądrze, tworzących planetarne pole magnetyczne Marsa (tak naprawdę elektromagnetyczne jeśli ta teoria tworzenia się pól magnetycznych planet jest właściwa). 

Brak pola magnetycznego spowodował że atmosfera, uszkodzona już zapewne przez skutki wcześniejszej kolizji z małym księżycem lub dużą planetoidą (czy stało się to przypadkowo czy zostało celowo spowodowane?... z oczywistych względów nie będę tu snuł "opowieści z mchu i paproci") i całą rzeszą mniejszych ciał kosmicznych, zaczęła być wywiewana w przestrzeń przez Wiatr Słoneczny. 

Podobnie dzieje się na Wenus (u nas, na Ziemi też ale skala jest o wiele mniejsza) ale z uwagi na znaczną gęstość jej atmosfery i siłę ciążenia,   proces ten potrwa jeszcze dość długo.  

Możliwe zresztą że to co spowodowało przetopienie powierzchni Wenus, zatrzymanie niemal  jej obrotu wokół własnej osi i zagęszczenie atmosfery stało się stosunkowo niedawno w porównaniu z wydarzeniami na Marsie. 

Znaczący wpływ na  skutki jakie dziś obserwujemy na Marsie  musiała też mieć mała siła ciążenia tej, o mniej więcej o połowę mniejszej średnicy od Ziemi czy Wenus, planecie.  Niska jej wartość, oraz brak magnetycznego pola ochronnego spowodowały że Mars stał się swoistym odpowiednikiem Diuny z powieści Franka Herberta.

I tak jak na zmyślonej Diunie i na rzeczywistym Marsie występuje woda w znacznych ilościach ale jest ukryta pod jego powierzchnią w postaci wiecznej zmarzliny oraz częściowo skondensowana w postaci lodu wodnego wymieszanego z zestalonym dwutlenkiem węgla  w północnej czapie polarnej (czapa południowa to praktycznie sam CO2, jeśli wierzyć pomiarom spektroskopowym).

Co do daty wydarzeń można tylko spekulować. Oficjalnie mówi się o okresie sprzed czterech miliardów lat a nieoficjalnie o około pięciuset tysiącach lat ale jak było naprawdę można się tylko domyślać.