Gdy z nieba spadło mięso - tajemnicza historia „deszczu mięsa" w Kentucky z 1876 roku

W historii ludzkości zanotowano wiele dziwnych i niewyjaśnionych zjawisk atmosferycznych, ale niewiele z nich może się równać z wydarzeniem, które miało miejsce 3 marca 1876 roku w hrabstwie Bath w Kentucky. Tego dnia mieszkańcy małej miejscowości w pobliżu Olympia Springs stali się świadkami jednego z najbardziej zagadkowych opadów atmosferycznych w historii - z nieba spadały kawałki świeżego mięsa.

 

 

Historia zaczęła się zwyczajnie. Rebecca Crouch, żona lokalnego rolnika, wyszła na ganek swojego domu, aby ugotować mydło. Był to jasny, słoneczny dzień między jedenastą a dwunastą w południe. Nic nie wskazywało na to, że za chwilę stanie się świadkiem zjawiska, które na długie lata stanie się zagadką dla naukowców z całego świata.

 

Nagle, zupełnie bez ostrzeżenia, z bezchmurnego nieba zaczęły spadać kawałki czerwonego mięsa. Pani Crouch była w odległości około czterdziestu kroków od domu, gdy niezwykły opad rozpoczął się. Mięso spadało jak wielkie czerwone płatki śniegu, pokrywając obszar o wymiarach około 90 na 45 metrów wokół jej domu. Kawałki miały różne rozmiary - od 5 do 10 centymetrów, a niektóre osiągały nawet rozmiary 10 na 10 centymetrów.

 

Allen Crouch, mąż Rebeki, również był świadkiem tego niezwykłego zjawiska. Opisał spadające mięso jako przypominające duże czerwone płatki śniegu. Para była przekonana, że to znak od Boga - podobny do biblijnej manny, która spadła z nieba, aby nakarmić Izraelitów na pustyni. Ich pierwszą reakcją było zrozumiałe zdumienie, ale także głęboka wiara w to, że stali się świadkami cudu.

Image

Wieść o niezwykłym wydarzeniu szybko rozeszła się po okolicy. Następnego dnia po incydencie, Harrison Gill odwiedził gospodarstwo Crouchów, aby na własne oczy zobaczyć pozostałości po tym dziwnym opadzie. Znalazł kawałki mięsa wystające z ogrodzeń i rozrzucone po całym terenie. Mięso, które początkowo wydawało się świeże, zaczęło się już psuć i wysychać, ale nadal było wyraźnie widoczne i rozpoznawalne jako tkanka zwierzęca.

 

Dwóch odważnych mężczyzn, których tożsamość pozostała nieznana, postanowiło spróbować spadłego mięsa. Według ich relacji smakowało jak dziczyzna lub jagnięcina. Większość świadków była jednak przekonana, że to wołowina. Te sprzeczne opinie co do rodzaju mięsa stały się pierwszą z wielu zagadek związanych z tym niewyjaśnionym zjawiskiem.

 

Sprawa szybko przyciągnęła uwagę naukowców. Leopold Brandeis, badacz zajmujący się mikrobiologią, otrzymał próbki zachowanego w glicerynie mięsa do analizy. Po badaniach doszedł do zaskakującego wniosku - według niego to wcale nie było mięso, lecz rodzaj cyjanobakterii o nazwie Nostoc. Te bakterie mają właściwość pęcznienia pod wpływem wilgoci, tworząc galaretowatą masę, która może przypominać tkankę zwierzęcą.

 

Brandeis przekazał próbkę do Stowarzyszenia Naukowego Newark w celu dalszej analizy. Dr Allan McLane Hamilton, doświadczony histolog i prezes stowarzyszenia, przeprowadził bardziej szczegółowe badania. Jego wniosek był zupełnie inny - stwierdził, że analizowany materiał to tkanka płucna pochodząca albo od ludzkiego dziecka, albo od konia. Struktura anatomiczna płuc u tych dwóch gatunków jest bowiem niemal identyczna.

 

Inne próbki zostały przebadane przez kolejnych specjalistów. Dr J.W.S. Arnold, również doświadczony histolog, zgodził się z oceną swojego kolegi. Jego analiza, opublikowana w American Journal of Microscopy and Popular Science, potwierdziła, że próbki składały się z tkanki zwierzęcej - chrząstki i tkanki płucnej. W sumie przebadano siedem próbek, z których dwie zidentyfikowano jako tkankę płucną, trzy jako tkankę mięśniową, a dwie jako chrząstkę.

 

Najciekawsze wyjaśnienie zaproponował dr L.D. Kastenbine, który opublikował swoją teorię w Louisville Medical News. Według niego „deszcz mięsa" był wynikiem skoordynowanego wymiotu sępów. Kastenbine przeprowadził własne badania próbki - podpalił ją i zanotował charakterystyczny zapach zepsutej baraniny. Jego teoria opierała się na znanym zachowaniu sępów, które wymiotują jako mechanizm obronny lub gdy jeden z ptaków zaczyna zwracać, pozostałe natychmiast naśladują to zachowanie.

 

Wyjaśnienie to wydawało się prawdopodobne z kilku powodów. Po pierwsze, kawałki mięsa były spłaszczone i przeschnięte, co mogło być wynikiem ciśnienia podczas przemieszczania się przez układ trawienny ptaków. Po drugie, sępy często latają w dużych stadach na znacznych wysokościach, co mogłoby wyjaśnić, dlaczego nikt nie widział samych ptaków podczas tego zdarzenia. Po trzecie, zróżnicowanie rodzajów tkanki w próbkach odpowiadało różnorodnej diecie tych ptaków padlinożernych.

 

Istniały jednak także inne teorie. Charles Fort, słynny badacz anomalnych zjawisk, który opisał to wydarzenie w swojej książce „The Book of the Damned", zwrócił uwagę na fakt, że dziewięć dni później, 12 marca 1876 roku, nad London w Kentucky zaobserwowano spadanie czerwonych „ciałek" o „roślinnym" wyglądzie. Według niego mogło to wskazywać na szersze, nieznane zjawisko atmosferyczne.

 

Współczesne próby rozwiązania zagadki również nie przyniosły jednoznacznych rezultatów. W 2024 roku DNA testing kawałka mięsa z Kentucky Meat Shower, który trafił do Bath County History Museum, okazał się nieskuteczny - nie udało się określić pochodzenia materiału organicznego.

 

Wydarzenie z 1876 roku nie było jedynym takim przypadkiem w historii. Podobne zjawiska odnotowano wcześniej w innych miejscach. Trzydzieści pięć lat przed incydentem w Kentucky, podobny „deszcz mięsa" miał miejsce w Tennessee. Dwóch robotników pracujących w polu tytoniu usłyszało dźwięk przypominający opad deszczu, ale niebo było bezchmurne. Gdy spojrzeli w dół, zobaczyli liście tytoniu pokryte krwią i małymi kawałkami mięsa.

 

Rzeczywistość jest taka, że pomimo upływu prawie 150 lat od wydarzenia w Kentucky, tajemnica „deszczu mięsa" nie została definitywnie rozwiązana. Naukowcy są zgodni co do tego, że spadł rzeczywisty materiał organiczny pochodzenia zwierzęcego, ale okoliczności tego zjawiska pozostają przedmiotem spekulacji.

Image

Najprawdopodobniejsze wyjaśnienie nadal opiera się na teorii dr. Kastenbine'a o wymiocie sępów. Ptaki te rzeczywiście wymiotują jako mechanizm obronny i często robią to grupowo. Latając na dużych wysokościach, mogłyby pozostać niezauważone przez świadków na ziemi. Zawartość ich żołądków, składająca się z różnych rodzajów tkanek zwierzęcych, odpowiadałaby różnorodności znalezionych próbek.

 

Historia „deszczu mięsa" w Kentucky pokazuje, jak natura potrafi nas zaskoczyć zjawiskami, które wymykają się łatwemu wyjaśnieniu. Choć prawdopodobnie nie było to wydarzenie nadprzyrodzone, jak początkowo sądzili państwo Crouch, to z pewnością pozostaje jednym z najbardziej fascynujących przykładów nietypowych opadów atmosferycznych w historii.

 

Dziś Bath County z dumą prezentuje tę historię jako część swojego dziedzictwa. W 2024 roku lokalne muzeum otworzyło wystawę poświęconą temu wydarzeniu, pokazując zachowane próbki i dokumenty z epoki. „Deszcz mięsa" stał się lokalną legendą, przypominającą o tym, że nawet w naszym pozornie dobrze poznanym świecie nadal istnieją zjawiska, które potrafią wprawić nas w zdumienie.

 

To wydarzenie pozostaje przestrogą dla tych, którzy sądzą, że wszystko zostało już wyjaśnione przez naukę. Choć większość tajemnic przyrody ma racjonalne wytłumaczenie, niektóre z nich nadal czekają na swoje odkrycie. „Deszcz mięsa" w Kentucky przypomina nam, że świat wokół nas jest pełen nieoczekiwanych niespodzianek, a czasami prawda jest rzeczywiście dziwniejsza od fikcji.