Legendarna stolica boga hinduskiego, Pana Kryszny, Dwarka, jest obecnie jednym z najbardziej znanych zatopionych starożytnych miast podwodnych. Zgodnie z legendą, Kryszna, najpotężniejszy bohater epopei Mahabharata, założył miasto w miejscu o tej samej nazwie, w dystrykcie Devbhumi Dwarka na zachodnim wybrzeżu Gudżaratu. Hinduistyczne pisma opisują, że gdy Kryszna opuścił Ziemię, aby dołączyć do świata duchowego, rozpoczął się wiek Kali (Kaliyug), w wyniku czego morze zatopiło Dwarkę i jej mieszkańców.

Archeolodzy uważają, że starożytna Dwarka, opisana w świętej epopei Mahabharata, została założona około 1500 roku p.n.e. W starożytnym wcieleniu miasta, wspomnianym w Mahabharacie jako królestwo Kryszny, znajdowało się na obszarze prawie 84 km, jako ufortyfikowane miasto u zbiegu rzeki Gomti i Morza Arabskiego. Według tekstów, starożytne miasto zostało zatopione przez Morze Arabskie po śmierci Kryszny.

Dzisiaj Dwarka jest jednym z siedmiu najświętszych miejsc hinduizmu, które co roku odwiedzają pielgrzymi, aby oddać cześć Krysznie. Poszukiwania podwodnej części miasta rozpoczęły się w latach 30. XX wieku, a pierwsze wykopaliska archeologiczne przeprowadzono w 1963 roku. Podczas kolejnych wykopalisk, prowadzonych przez archeologa podwodnego, odkryto kilka starożytnych artefaktów oraz zatopione pozostałości starożytnej Dwarki.

W latach 1983-1990 archeolodzy odkryli ufortyfikowane fundamenty, na których powstały mury starożytnego miasta wzdłuż brzegu rzeki. Znaleziono kamienne bloki, filary i systemy nawadniające, ale nadal trwa debata nad datowaniem tych pozostałości - od 3000 do 1500 p.n.e. czy z okresu średniowiecza.

Na tej samej głębokości odkryto również liczne kamienne kotwice, co wskazuje, że Dwarka pełniła rolę w handlu między terytoriami indyjskimi i arabskimi od XV do XVIII wieku, będąc ważnym portem handlowym. W sanskrycie słowo „Dwarka” oznacza „drzwi” lub „bramę”, więc to starożytne miasto portowe mogło służyć jako brama dla zagranicznych żeglarzy przybywających do Indii.

Mahabharata opisuje Dwarkę jako miasto z 900 000 królewskich pałaców, zbudowanych z kryształu, srebra i ozdobionych szmaragdami. Miasto posiadało rozbudowany system bulwarów, dróg, rynków, domów spotkań i świątyń. Chociaż odkryte fundamenty starożytnego miasta wskazują na istnienie licznych pałaców, trudno jest ustalić dokładną liczbę.

Według starożytnych tekstów hinduskich, Dwarka była miejscem bitwy między Kryszną a złym królem Salvą. Jak opisano w Mahabharacie, król Salwa zaatakował Dwarkę za pomocą samolotu. Opis tej bitwy przyciąga uwagę teoretyków starożytnych kosmitów, gdyż używano w niej zaawansowanej technologii i nowoczesnej broni, a statek mógł zaatakować z orbity.

Statek kosmiczny zaatakował miasto za pomocą broni energetycznej, która dla obserwatorów przypominała błyskawicę. Atak był tak niszczycielski, że znaczna część miasta została zniszczona. Bóg Kryszna kontratakował, strzelając do statku swoją bronią. Mitologia opisuje te strzały jako grzmiące jak grzmoty i świecące jak promienie słońca podczas wystrzelenia. Mitologia indyjska jest pełna opowieści o wyglądzie oryginalnej Dwarki.

Współczesne badania archeologiczne dowiodły, że Dwarka, opisana w Mahabharacie, Harivamsie, Matsya i Vayu Puranach (teksty sanskryckie), istniała i została zatopiona w drugim tysiącleciu p.n.e. Pozostałości podwodnego miasta stanowią cenne źródło informacji na temat starożytnego życia i kultury, które nadal są przedmiotem badań i analizy naukowców.