Historyk sztuki Helen Ordesson, która pisze bloga o historii sztuki, ustosunkowując się do prośby jednego z czytelników na pytanie wielu pokoleń miłośników starożytności, dlaczego dawne greckie posągi mają takie małe członki?

Rzeczywiście, przyznaje ekspertka, w starożytnych greckich, rzymskich i wielu europejskich rzeźbach, utrwalających starożytną estetykę, wyróżnia się ta fizjologiczna cecha. Główne powody, dla których rzeźbiarze robili bogom i swoim bohaterom małe penisy, są dwie.

Po pierwsze, według Ordessona, są one zwiotczałe. Jak wiadomo, wielkość penisa w stanie nieerekcyjnym jest znacznie mniejsza niż w stanie wzbudzonym. A po drugie, starożytni Grecy mieli całkiem inny ideał męskiej urody niż preferowany obecnie.

Dzisiaj duże penisy są wysoko cenione i uważane za symbol męskości. W czasach starożytnych myślano inaczej. Niektórzy historycy, jak Kenneth Dover, autor książki  pn. Grecki homoseksualizm, twierdzi, że Grecy z dużymi członkami kojarzyli głupotę, pożądanie, brzydotę i przyprawiali je mało sympatycznym bohaterom, takim jak Priapa lub Satyr.

Idealny mężczyzna w Grecji był racjonalny, inteligentny i pewny siebie. Mógł mieć dużo seksu, lecz sukces nie był związany z wielkością penisa. Wręcz przeciwnie, wierzono, że mały penis pozwala swojemu właścicielowi na utrzymanie równowagi umysłu i logiki.

Starożytni greccy rzeźbiarze dążyli do równowagi i ideału. Ich zdaniem, duże penisy dałyby posągowi zabawny i groteskowy wygląd. Rzymianie, a po nich i artyści renesansu, przyjęli ten pogląd. Najbardziej znanym posiadaczem małego penisa z marmuru można nazwać Dawida, stworzonego przez Michała Anioła na początku XVI wieku. Jego penis jest malutki, biorąc pod uwagę nawet starożytne greckie standardy. W 2005 roku dwaj lekarze z Florencji opublikowali artykuł, w którym twierdzili, że penis Dawida jest pomarszczony ze strachu przed walką z gigantycznym Goliatem. Według naukowców, rzeźbiarz pokazał strach i napięcie w każdej części ciała Dawida, w tym także w jego genitaliach.

Jak podaje portal Afisz jest i racjonalne wytłumaczenie tego zjawiska. Wielkie członki u posągów mogły się łatwiej złamać. Trzeba przyznać, że argument ten jest zasadny. Na przykład, trzymetrowy Herkules z francuskiego miasta Arcachon wielokrotnie cierpiał z powodu wandali, porywających jego przyrodzenie. W końcu władze zapewniły mu pomocną protezę, która jest wystawiana na specjalne okazje.