Innowacyjne metody badawcze ujawniają ukryte przestrzenie w piramidach Gizy

W świecie archeologii rzadko zdarzają się odkrycia tak fascynujące jak te, które miały miejsce w ostatnich latach w kompleksie piramid w Gizie. Dzięki nowatorskim technologiom, takim jak fuzja obrazów multimodalnych i radiografia muonowa, naukowcy uzyskali bezprecedensowy wgląd w wewnętrzne struktury tych starożytnych monumentów, odkrywając przestrzenie, które przez tysiąclecia pozostawały ukryte przed ludzkimi oczami.

 

 

Wielka Piramida, znana również jako Piramida Cheopsa, stała się głównym obiektem zainteresowania badaczy, którzy wykorzystali szereg nieinwazyjnych metod, aby zbadać jej wnętrze bez naruszania integralności tej bezcennej struktury. W 2025 roku, międzynarodowy zespół naukowców opublikował przełomowe wyniki badań, które potwierdziły istnienie tajemniczego korytarza w północnej ścianie piramidy, nazwanego Korytarzem Północnej Ściany ScanPyramids (SP-NFC).

 

Kluczem do tego odkrycia była innowacyjna technika fuzji obrazów multimodalnych, która połączyła dane z trzech różnych metod badawczych: radaru penetracji gruntowej (GPR), testów ultradźwiękowych (UST) oraz tomografii rezistancyjnej elektrycznej (ERT). 

 

Każda z tych metod dostarcza innych informacji o strukturze piramidy – GPR wykorzystuje fale elektromagnetyczne do mapowania podziemnych struktur, UST bada propagację fal dźwiękowych przez materiał, a ERT mierzy opór elektryczny różnych warstw. Dopiero połączenie tych trzech technik za pomocą transformaty faliletowej DWT pozwoliło uzyskać pełny obraz ukrytych przestrzeni.

 

To nie pierwsza tajemnica, którą nowoczesna technologia pomogła odkryć w Wielkiej Piramidzie. Już w 2017 roku, wykorzystując radiografię muonową – technikę polegającą na wykrywaniu cząstek kosmicznych (muonów) przenikających przez materię – naukowcy odkryli dużą pustą przestrzeń o długości co najmniej 30 metrów, ulokowaną nad Wielką Galerią. To odkrycie zostało określone przez niektórych archeologów jako "odkrycie stulecia" i wywołało falę spekulacji na temat funkcji tej pustki.

 

W 2023 roku, kontynuując badania w ramach projektu ScanPyramids, odkryto korytarz o długości około 9 metrów, znajdujący się nad głównym wejściem do Wielkiej Piramidy. To odkrycie zostało dokonane przy użyciu kombinacji skanów ultradźwiękowych i radarowych.

 

Równie interesujące odkrycia miały miejsce w 2024 roku, kiedy to w pobliżu piramid, na obszarze zachodniego cmentarza, naukowcy wykryli anomalie przypominające kształtem literę L. Wykorzystując GPR i ERT, badacze sugerują, że mogą to być wejścia do dawno zaginionych komór lub korytarzy, które mogłyby rzucić nowe światło na praktyki grzebalne starożytnych Egipcjan.

 

Najnowsze badania z 2025 roku nie tylko potwierdziły istnienie Korytarza Północnej Ściany, ale także ujawniły nieoczekiwane szczegóły dotyczące jego konstrukcji. Naukowcy zaobserwowali, że reflektory GPR rozciągały się poza przewidywane ściany korytarza, co sugeruje nieregularne kształty bloków wapiennych użytych do budowy. Ten szczegół jest szczególnie interesujący, ponieważ może wskazywać na bardziej złożone techniki budowlane niż wcześniej zakładano.

 

Interpretacja tych odkryć pozostaje przedmiotem ożywionej debaty wśród ekspertów. Niektórzy archeolodzy sugerują, że odkryte pustki mogły pełnić funkcje strukturalne, służąc jako elementy stabilizujące konstrukcję piramidy. Inni spekulują, że mogły być wykorzystywane jako rampy wewnętrzne podczas budowy monumentu. Istnieje również teoria, że korytarze te mogły mieć znaczenie religijne lub symboliczne, związane z wierzeniami starożytnych Egipcjan dotyczącymi życia pozagrobowego.

 

Warto zauważyć, że choć same metody badawcze nie budzą kontrowersji i są powszechnie akceptowane w środowisku naukowym, to właśnie interpretacja uzyskanych wyników stanowi pole do dyskusji. Jest to typowe dla archeologii, gdzie często brakuje jednoznacznych odpowiedzi, a badacze muszą opierać się na fragmentarycznych dowodach i analogiach do innych znanych struktur.