Liczby w tajemniczy sposób wpływają na ludzi

@Homo sapiens

W odniesieniu do Twojej wypowiedzi, chciałbym ją rozszerzyć o biblijne znaczenie liczb w tej księdze.

W starożytnej hebrajszczyźnie liczby zapisywano słownie. Jakiś czas po niewoli babilońskiej Żydzi przyswoili sobie zwyczaj używania liter alfabetu do oznaczania liczb. Nie stosowali go jednak jeszcze w rękopisach Biblii, które powstały po powrocie z wygnania. Do najstarszych zabytków pisma hebrajskiego zalicza się inskrypcję w tunelu wodnym Siloam (wykutym najprawdopodobniej za panowania Ezechiasza [745-717 p.n.e.]), w której wymiary podano słownie. Taka metoda zapisywania liczb podnosi dokładność i wiarogodność manuskryptów Pism Hebrajskich, gdyż podczas częstego przepisywania zwykle łatwiej pomylić cyfrę niż słowo.

W języku hebrajskim liczby powyżej dziesięciu notowano jako połączenie słów, np. 12 to „dwa i dziesięć” (Rdz 14:4), z tym że 20 zapisywano jako formę lm. od „dziesięć”, 30 — jako lm. od „trzy”, 40 — od „cztery” itd. Sto było osobnym słowem, a 200 — jego liczbą podwójną. Następne „setki”, począwszy od 300, tworzono z dwóch słów. Najwyższą liczbą wyrażoną po hebrajsku jednym słowem było 20 000 — liczba podwójna wyrazu oznaczającego 10 000 (dziesiątki tysięcy to miriady). Większe liczby zapisywano za pomocą kilku słów. Na przykład w 1 Kronik 5:18 liczba 44 760 to dosłownie: czterdzieści i cztery tysiące i siedem setek, i sześćdziesiąt. Milion notowano jako tysiąc tysięcy (2Kn 14:9). Rodzina Rebeki błogosławiła ją słowami: „Obyś ty, siostro nasza, stała się tysiącami dziesiątek tysięcy [dosł. „tysiącami miriadów”]” — i potomstwo Rebeki rzeczywiście rozrosło się do wielu milionów (Rdz 24:55, 60). Daniel ujrzał w wizji, jak przed Jehową stało „dziesięć tysięcy dziesiątek tysięcy” (Dn 7:10).

Czasami liczby zaokrąglano i podawano wartość przybliżoną, np. w Psalmie 90:10, gdzie psalmista mówi o granicznym wieku człowieka, a przypuszczalnie także w 1 Królów 19:18 (7000 tych, którzy nie uklękli przed Baalem) oraz w 2 Kronik 14:9 (milion Etiopczyków pokonanych przez Asę).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich liczby są na ogół zapisywane słownie. Na przykład w kodeksach synajskim i aleksandryjskim w ten sposób wyrażono „liczbę bestii” (Obj 13:18).

Nie chodzi o numerologię. Pismo Święte jest księgą zarówno historyczną, jak i proroczą, dlatego podane w nim liczby mogą mieć znaczenie albo dosłowne, albo symboliczne; na ich sens zwykle wskazuje kontekst. Niektóre liczby często występują w Biblii jako symbole i w takich wypadkach od znajomości ich przenośnego znaczenia zależy zrozumienie tekstu. Jednakże biblijnego zastosowania liczb nie należy mylić z numerologią, która przypisuje mistyczny, okultystyczny sens cyfrom i liczbom oraz ich kombinacjom i sumom. Wywodzi się ona najwyraźniej ze starożytnego Babilonu i podobnie jak inne odmiany wróżbiarstwa jest potępiana przez Boga (Pwt 18:10-12).

Poniżej omówiono kilka przenośnych znaczeń niektórych liczb często występujących w Biblii.

Jeden. Używana symbolicznie, liczba ta wskazuje na jedyność, wyjątkowość, niepowtarzalność, a także na jedność i zgodność celów oraz czynów.

Dwa. Liczba dwa często pojawia się w kontekście prawnym. Zgodność relacji dwóch świadków przydaje wagi ich zeznaniom.

Trzy. Chociaż do wszczęcia kroków sądowniczych w danej sprawie wystarczały zeznania dwóch świadków, to jeszcze bardziej wiarogodna była relacja trzech osób. Liczba trzy wyraża więc czasami nacisk, uwypuklenie, nasilenie lub wzmocnienie.

Cztery. Liczba ta czasami wyobraża powszechność bądź też nasuwa myśl o w pełni symetrycznym czworoboku.

Sześć. Liczba ta czasami wyobraża niedoskonałość.

Siedem. Siódemka często oznacza w Biblii zupełność. Czasami nawiązuje do zakończenia jakiejś działalności. Może też wskazywać na jakiś zamknięty cykl ustanowiony lub dopuszczony przez Boga. Siódemka często pojawia się w związku z przepisami dotyczącymi ofiar i oczyszczeń. W części historycznej Pisma Świętego liczba siedem często oznacza zupełność lub doprowadzenie jakiegoś dzieła do końca. Liczba 77, składająca się z dwóch siódemek, oznaczała tyle, co „bez ograniczeń” lub „bez końca”.

Osiem. Liczba osiem także była używana, by jeszcze mocniej podkreślić zupełność czegoś (osiem to o jeden więcej niż siedem, które na ogół oznaczało zupełność), toteż czasami wyobrażała obfitość.

Dziesięć. Liczba ta oznacza pełnię, całość, połączenie, sumę wszystkich istniejących składników. Warto też zaznaczyć, że gdy liczby siedem i dziesięć występują obok siebie, siódemka wyobraża coś, co jest wyższe lub wznioślejsze, a dziesiątka — coś podrzędnego. Jezus użył liczby dziesięć w różnych przykładach, żeby wskazać na zupełność lub kompletność (Mt 25:1; Łk 15:8; 19:13, 16, 17).

Dwanaście. Liczba 12 zapewne wyobraża zupełny, pod każdym względem zrównoważony porządek ustanowiony przez Boga. Określone znaczenie mają też czasem wielokrotności liczby 12.

Czterdzieści. Z liczbą 40 w kilku miejscach skojarzono okres sądu lub kary (Rdz 7:4; Eze 29:11, 12). Niniwie dano 40 dni na okazanie skruchy (Jon 3:4). Liczby 40 użyto też dla wskazania pewnego podobieństwa między życiem Jezusa Chrystusa a Mojżesza, który był jego pierwowzorem. Obaj pościli przez 40 dni (Wj 24:18; 34:28; Pwt 9:9, 11; Mt 4:1, 2).

No i tak na marginesie:

Owa słynna „Liczba bestii” — 666 — „to liczba człowieka”, a zatem odnosi się do niedoskonałego, upadłego człowieka i najwyraźniej symbolizuje jego niedoskonałość i wszystkie działania jakie on czyni. Tę niedoskonałość i ułomność dodatkowo podkreśla trzykrotne powtórzenie szóstki (na pozycji setek, dziesiątek i jednostek) (Obj 13:18).

[ibimage==21393==50_procent==Oryginalny==self==null]