Magia enochiańska to fascynujący i skomplikowany system okultystycznych praktyk i rytuałów, który wywodzi się z XVI-wiecznych pism dwóch tajemniczych postaci: Johna Dee i Edwarda Kelleya. Uczeni ci twierdzili, że otrzymali wiadomości od aniołów, którzy przekazali im potężny język i system magii, który nazwali na cześć biblijnej księgi Enocha.

John Dee, znakomity matematyk, astronom i astrolog, był szanowaną postacią w elżbietańskiej Anglii. Służył jako doradca królowej Elżbiety I i odegrał istotną rolę w ekspansji kolonialnej kraju dzięki swojej pracy w dziedzinie matematyki i nawigacji. Zainteresowania Dee wykraczały jednak poza sferę nauki. Był głęboko zanurzony w okultyzmie i alchemii, starając się odblokować ukrytą wiedzę i zbadać mistyczne królestwa kryjące się poza ludzkimi zmysłami.

Źródło: InneMedium

Jedną ze znaczących praktyk okultystycznych Dee było screening, metoda wróżenia przy użyciu powierzchni odbijających, takich jak kryształowe kule lub lustra. Poprzez wróżenie Dee starał się uzyskać wgląd w przeszłe, teraźniejsze i przyszłe wydarzenia. Aby pomóc mu w interpretacji tych wizji, Dee korzystał z pomocy wróżbitów, w szczególności Edwarda Kelleya i Francisa Nichollsa.

Kelley, jest kluczowy dla tej historii. To właśnie on twierdził, że posiada zdolność komunikowania się z aniołami. W 1582 r. Kelley spotkał Dee i obaj szybko nawiązali współpracę. Dee i Kelley wspólnie wyruszyli w podróż po Europie, przeprowadzając eksperymenty screeningowe i szukając patronatu różnych władców. Wierzyli, że anielskie przesłania są kluczem do zrozumienia tajemnic wszechświata i odblokowania mocy magii enochiańskiej.

Źródło: InneMedium

U podstaw magii enochiańskiej leży enigmatyczny język enochiański, który zdaniem Dee i Kelleya, jest używany przez anioły i posiada ogromną moc sprawczą. Miał on chociażby pozwalać na komunikację z istotami z innego świata. Język enochiański składał się z 21 liter i miał złożoną gramatykę i składnię, co czyniło go trudnym do opanowania. Wpływ tych rewelacji na europejskich okultystów był olbrzymi.

W magii enochiańskiej cztery klasyczne żywioły (ziemia, powietrze, ogień i woda) odgrywają znaczącą rolę. Dee i Kelley stworzyli cztery "Tablice Żywiołów", z których każda odpowiada jednemu z nich. Tabliczki te są używane w ceremonialnych rytuałach i uważa się, że symbolizują strukturę wszechświata. Kategoryzacja nie ominęła również niebiańskich zastępów, a system enochiański dzieli anioły na różne hierarchie. Dee i Kelley twierdzili, że otrzymali szczegółowe wyjaśnienia na temat anielskich zakonów, ich imion i funkcji w boskiej strukturze wszechświata.

Źródło: InneMedium

Partnerstwo między Dee i Kelleyem ostatecznie zakończyło się niefortunnie. Mężczyzn poróżnił seans w Czechach w 1587 roku. Kelley twierdził, że anioł Madimi nakłaniał obu mężczyzn do dzielenia się wszystkim, co mieli wliczając w to dobra materialne ale również i żony. To objawienie głęboko zaniepokoiło żonę okultysty która zrobiła co w jej mocy aby odwieźć męża od tego pomysłu.

Nie zniechęciło to jednak samego Johna Dee od poszukiwań środka niebiańskiej komunikacji. Na ten cel poświęcił on większość swojego życia, zapisując swoje rzekome rozmowy i doświadczenia w licznych dziennikach i rękopisach. Niestetny, po jego śmierci, wiele z tych manuskryptów zostało rozproszonych i utraconych. Wysiłki mające na celu zrekonstruowanie i zrozumienie magii enochiańskiej w wydaniu oryginalnym, są więc niestety bezowocne.

Źródło: InneMedium

Pogoń za wiedzą ezoteryczną, komunikacja z aniołami i rozwój języka enochiańskiego nadal pobudzają wyobraźnię osób zainteresowanych okultyzmem i ukrytymi siłami, które kształtują nasz świat. Magia enochiańska pozostanie przedmiotem fascynacji i studiów dla tych, których pociąga ezoteryka i starożytna mądrość zawarta zawiłych rytuałach i mistycznych praktykach. Nawet jeśli obecnie wydaje się ona tak nieuchwytna.