Zgodnie z oficjalnym stanowiskiem nauki, pismo  po raz  pierwszy pojawia się w Sumerze około 3000 do 4000 lat p.n.e . Jednak pewien artefakt odnaleziony ponad dekadę temu zaprzecza oficjalnej wersji historii nauczanej w szkołach. I to jest zapewne powód dlaczego niewiele osób o nim słyszało.

Tabliczka Dispilio bo o niej mowa została odkryta w 1993 r. przez profesora George Xourmouziadisa. W czasie prac archeologicznych w neolitycznej osadzie  położonej nad brzegiem jeziora, w pobliżu miasta Kastoria w północnej Grecji. Osada zamieszkiwana była około 7000 do 8000 lat temu. Wiek drewnianej tabliczki zapisanej w  nieznanym dotąd pismie oszacowano na 5260 lat p.n.e. Co czyni ją o wiele starszą niż  pismo sumeryjskie. Do określenia wieku artefaktu użyto metody C-14.

Obok drewnianej tabliczki znaleziono także fragmenty ceramiki pokrytej tym samym typem pisma, które jest starsze także od znanych pism typu linearnego A i B używanego w starożytnej Grecji. Odczytanie pisma będzie bardzo trudne lub niemożliwe twierdzą naukowcy. Chyba, że zostanie odnalezione cos na podobieństwo kamienia Rossety. Jeśli datowanie jest poprawne a wszystko na to wskazuje, mamy tu doczynienia z prawdziwą sensacją. Która zmusi nas do zrewidowania dotychczasowych poglądów  na rozwój pisma.

[ibimage==24380==400naszerokoscbeztxt==Oryginalny==self==null]

W przeciwieństwie do pism blisko wschodnich,  używających ideogramów do wyrażenia mysli. Pismo na tabliczce Dispilio wskazuje raczej na to, że starożytni Grecy używali sylab w podobny sposób jak robimy to dzisiaj. Jak stwierdził prof  Xourmouziadis „pismo to wykazuje cechy zaawansowanej aferezy co wskazuje na to, że jest wynikiem długiego procesu poznawczego”

W czasie wykopalisk odnaleziono szereg innych obiektów, takich jak narzędzia, ceramika, figurki oraz inne osobiste ozdoby. Odnotowano także slady aktywności ekonomicznej i rolniczej a także hodowli zwierząt. Tabliczka została częściowo uszkodzona,  kiedy wyjęto ja z ubogiego w tlen mułu w którym ocalała zakonserwowana przez 7500 lat. Obecnie prowadzone są prace konserwacyjne, po których zakończeniu zespół naukowy w tym językoznawcy przystąpi do szczegółowych badań.

Artykuł pochodzi z portalu historycznego: