Namagnesowana kula materii pędzi z niewiarygodną prędkością wokół supermasywnej czarnej dziury Sagittarius A*

W centrum naszej galaktyki, Drogi Mlecznej, znajduje się supermasywna czarna dziura znana jako Sagittarius A*. Ten kosmiczny kolos waży 4,3 miliona razy więcej niż nasze Słońce. Chociaż wiadomo już, że wokół Sagittarius A* krąży grupa gwiazd o długich okresach orbitowania, najnowsze dowody wskazują na obecność czegoś znacznie szybszego - namagnesowanej kropli materii pędzącej wokół czarnej dziury z niewiarygodną prędkością.

To przełomowe odkrycie wynika z nowej analizy danych dotyczących promieniowania gamma, która nie została jeszcze zweryfikowana. Naukowcy z Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku wykorzystali publicznie dostępne dane z należącego do NASA Kosmicznego Teleskopu Promieniowania Gamma Fermi, aby skonstruować harmonogram emisji od czerwca do grudnia 2022 r. Podczas analizy odkryli powtarzający się wzór emisji występujących co 76,32 minuty.

Krzywa blasku skonstruowana na podstawie danych wyraźnie ilustruje powtarzający się wzór, a okres ten pokrywa się z poprzednimi obserwacjami poczynionymi w zeszłym roku przy zupełnie innej długości fali. Ponadto obserwacje radiowe wykazały, że obiekt okrąża Sagittarius A* mniej więcej co 74 minuty, z błędem wynoszącym 6 minut.

Biorąc pod uwagę, że Sagittarius A* ma promień 12 milionów kilometrów (7,4 mil), możemy założyć, że ta namagnesowana kula znajduje się stosunkowo blisko czarnej dziury, w odległości pięciokrotnie przekraczającej jej promień. Aby okrążyć Ziemię w nieco ponad godzinę, kula musi podróżować z prędkością około 30 procent prędkości światła – co jest zdumiewającą prędkością.

Warto zauważyć, że rejestrowane emisje nie ograniczają się do promieni radiowych i gamma. Emisje promieniowania rentgenowskiego emitowane z sąsiedztwa czarnej dziury również są okresowe i powtarzają się co 149 minut – dwa razy dłużej niż emisje gamma i radiowe. Naukowcy biorący udział w badaniu sugerują związek między tymi dwoma zjawiskami.

„Zbieżność okresowości wielu długości fal w promieniowaniu rentgenowskim i gamma wskazuje na pojedynczy mechanizm fizyczny, który je generuje” – stwierdził zespół w swoim artykule.

Namagnesowanie kuli dostarcza cennych wskazówek na temat pola magnetycznego otaczającego supermasywną czarną dziurę. Chociaż Sagittarius A* nie pochłania aktywnie materii jak inne supermasywne czarne dziury, otacza go dysk materii, a emisje z kuli wskazują, że wiruje ona zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Dalsze badania rozbłysków, które występują na różnych długościach fal poza widmem widzialnym, zapewnią dalszy wgląd w środowisko otaczające naszą przyjazną supermasywną czarną dziurę.