Nowa teoria rozwiązuje odwieczny paradoks podróży w czasie

Niewidoczna, gigantyczna planeta ukryta w otoczce ciemnej materii na obrzeżach Układu Słonecznego może być kluczem do zrozumienia, dlaczego podróże w czasie nigdy nie doprowadzą do paradoksów – twierdzą zwolennicy przełomowej teorii grawitacyjnego zakotwiczenia czasu.

 

 

Od dekad fizycy teoretyczni łamią sobie głowy nad tzw. paradoksem dziadka – fundamentalnym problemem logicznym podróży w czasie. Jeśli podróżnik cofnąłby się do przeszłości i zabił własnego dziadka przed poczęciem rodzica, to jak mógłby w ogóle się urodzić i odbyć tę podróż? Ta pozorna sprzeczność logiczna stanowiła nieprzekraczalną barierę dla teoretyków czasoprzestrzeni.

 

Dotychczasowe rozwiązania opierały się głównie na koncepcji multiwersum, gdzie każda ingerencja w przeszłość tworzy alternatywny wszechświat, lub na zasadzie samospójności Nowikowa, według której historia jest "zamkniętą pętlą", niemożliwą do zmiany. Teraz pojawia się trzecia droga – rewolucyjna teoria Dupliera zaproponowana przez fizyka Ashlana Chidestera.

 

W przeciwieństwie do wcześniejszych koncepcji, teoria Dupliera nie zakłada ani mnogości wszechświatów, ani niezmienności przeszłości, lecz wprowadza fizyczny mechanizm stabilizujący czasoprzestrzeń. Jej fundamentem jest hipoteza istnienia masywnego obiektu astronomicznego – Dupliera – porównywalnego wielkością do Jowisza, lecz ukrytego w otoczce ciemnej materii na peryferiach naszego układu planetarnego.

 

Według Chidestera, kolosalna masa tego ciała, wzmocniona oddziaływaniem z ciemną materią, wytwarza wyjątkowo stabilne pole grawitacyjne działające jak "kosmiczna kotwica" dla całej struktury czasoprzestrzennej Układu Słonecznego. To pole ma kluczowe znaczenie dla tzw. zamkniętych krzywych czasopodobnych (CTC) – teoretycznych tuneli w czasoprzestrzeni, które umożliwiałyby podróż w czasie.

Image

W jaki sposób działa ten mechanizm? Teoria zakłada, że pole grawitacyjne Dupliera "blokuje" wszelkie próby wprowadzenia niespójności do głównego ciągu przyczynowo-skutkowego. Jeśli podróżnik w czasie próbowałby dokonać paradoksalnego działania (np. zabić własnego dziadka), pole grawitacyjne Dupliera automatycznie korygowałoby to zdarzenie na jeden z dwóch sposobów.

 

Pierwszą możliwością jest "niemożność działania" – broń nie wypaliłaby, podróżnik potknąłby się w kluczowym momencie lub jego ręka po prostu nie podnosiłaby się do strzału. Zjawisko to przypominałoby niemal mistyczny interwencjonizm rzeczywistości, która łagodnie, lecz nieubłaganie zapobiegałaby naruszeniu zasady przyczynowości.

 

Drugą opcją jest "buforowanie zdarzeń", gdzie działanie miałoby miejsce, ale jego konsekwencje byłyby izolowane w swoistej "piaskownicy czasoprzestrzennej". Dziadek mógłby zostać ranny, ale nie zabity; zdarzenie zachodziłoby, ale nie zmieniałoby kluczowego łańcucha przyczynowo-skutkowego prowadzącego do narodzin podróżnika. Bufor następnie synchronizowałby się z główną linią czasu, zachowując jej integralność.

 

Teoria Dupliera elegancko rozwiązuje paradoks dziadka, nie tworząc przy tym nieskończonej liczby alternatywnych rzeczywistości. Zamiast tego wprowadza koncepcję jednej, spójnej osi czasu chronionej przed wewnętrznymi sprzecznościami przez fizyczne prawa grawitacji i ciemnej materii.

 

Choć obecnie teoria ta pozostaje w sferze spekulacji, jej wartość polega na świeżym podejściu do problemu paradoksów czasowych. Zamiast zakładać, że podróżnik nie może zmienić przeszłości (zasada Nowikowa) lub że każda próba zmiany tworzy nową rzeczywistość (multiwersum), teoria Dupliera proponuje, że sama struktura wszechświata, za pomocą grawitacyjnych mechanizmów korekcyjnych, aktywnie zapobiega niespójnościom.

"Dupliter przenosi ciężar odpowiedzialności za spójność czasoprzestrzenną z podróżnika na sam wszechświat," tłumaczy Childester w swoim artykule. "To nie podróżnik jest ograniczony w swoich działaniach – to sama rzeczywistość dynamicznie reaguje, aby zachować spójność logiczną."

Oczywiście, współczesna fizyka nie potwierdza istnienia takiego obiektu jak Dupliter w Układzie Słonecznym, a sama możliwość podróży w czasie pozostaje kwestią otwartą. Jednak teoria ta przypomina, że ostateczne odpowiedzi na największe tajemnice czasoprzestrzeni mogą wciąż czekać na odkrycie w mrocznych, niezbadanych rejonach naszego kosmicznego domu.

 

 

Źródła:

https://www.ashlanchidester.com/2025/04/what-is-dupliter-new-theory-of-…;

https://en.wikipedia.org/wiki/Novikov_self-consistency_principle 

https://en.wikipedia.org/wiki/Temporal_paradox 

https://www.astronomytrek.com/5-bizarre-paradoxes-of-time-travel-explai…;

https://cristivlad.substack.com/p/ctc