Wyniki nowego badania prowadzonego przez dr Charlesa Lineweavera i studenta Vihana Patel budzą podziw społeczności naukowej. Globalnie mapując masy i promienie każdego obiektu we wszechświecie, doszli do kilku intrygujących i potencjalnie alarmujących odkryć. Zastosowanie diagramu logarytmicznego pozwoliło im objąć szeroki zakres rozmiarów i mas, odkrywając obszary, które zaprzeczają znanym prawom fizyki i sięgają aż do dziedziny mechaniki kwantowej. Badanie opublikowano w American Journal of Physics.

Najbardziej uderzającą cechą ich diagramu jest czarna linia oddzielająca obszar oznaczony jako „zabroniony przez grawitację” od przestrzeni zajmowanej przez znane obiekty. Wzdłuż tej linii znajdują się czarne dziury, których gęstość maleje wraz ze wzrostem ich masy. Chociaż lewa strona linii pozostaje teoretyczna, astronomowie zaobserwowali czarne dziury o różnych rozmiarach, od pozostałości zapadających się gwiazd po supermasywne. Ten wzorzec jest dobrze ugruntowany i rozumiany.

Jednak to, co leży poza tą linią, jest naprawdę oszałamiające. Lineweaver i Patel odkryli, że cały obserwowalny Wszechświat, obejmujący obszar w promieniu Hubble'a, pokrywa się z tą linią czarnej dziury. Innymi słowy, gdyby czarna dziura miała ten sam rozmiar co nasz obserwowalny Wszechświat, miałaby tę samą gęstość. Nasuwa się pytanie: czy nasz Wszechświat może być kolosalną czarną dziurą?

Lineweaver przyznaje, że nie są pierwszymi naukowcami, którzy rozważają tę możliwość, chociaż inni naukowcy doszli do tego pomysłu na różne sposoby. Pomiar masy wybrany przez Lineweavera i Patela obejmuje ciemną materię i ciemną energię, biorąc pod uwagę ich wymienność z masą. Gdy Wszechświat rozszerzał się w promieniu Hubble'a, jego całkowita masa/energia wzrosła w wyniku wzrostu ciemnej energii.

Odkrycie to podnosi kolejną intrygującą kwestię: miliardy lat temu, kiedy promień Hubble'a był znacznie mniejszy, Wszechświat również znajdował się wzdłuż linii czarnej dziury. Sugeruje to, że obecny układ Wszechświata może nie być jedynie dziełem przypadku.

Lineweaver podkreśla obecność horyzontu zdarzeń wokół obserwowalnego Wszechświata, analogicznego do horyzontu zdarzeń czarnej dziury. Ta analogia jest tylko jednym z wielu podobieństw między nimi. Ostrzega jednak również, że założenie o zerowej gęstości przestrzeni Minkowskiego poza promieniem Hubble'a, niezbędnej, aby Wszechświat był czarną dziurą, przez większość kosmologów uważane jest za fałszywe.

Bez wątpienia odkrycie to wymaga dalszych przemyśleń i badań. Konsekwencje stworzenia mapy globalnej pozostają niejasne, ale z pewnością otwiera nowe możliwości badań naukowych i pogłębia nasze zrozumienie tajemniczej natury naszego Wszechświata.