Odkrycie tajemnicy szkieletu z pałacu Hernána Cortésa

Odkrycie tajemniczego szkieletu w pałacu Hernána Cortésa w Meksyku, zbudowanym na ruinach azteckiego miasta Cuauhnáhuac, rzuciło nowe światło na historię podboju hiszpańskiego i kultury prekolumbijskiej.

Początkowo uznany za szczątki hiszpańskiego mnicha, Juan Leyva, na podstawie długo utrzymywanej tradycji i badania z 1970 roku, szkielet po ponownej analizie okazał się należeć do kobiety z plemienia Tlahuica, żyjącej w okresie między 1450 a 1500 rokiem, czyli tuż przed przybyciem Hiszpanów do obecnej Meksyku.

Badania przeprowadzone przez Narodowy Instytut Antropologii i Historii (INAH) po trzęsieniu ziemi w 2017 roku, które uszkodziło pałac, umożliwiły dokładniejsze spojrzenie na pochówek. Przeanalizowano zmodyfikowaną czaszkę kobiety, co jest praktyką typową dla kultur prehiszpańskich w Ameryce Łacińskiej, mającą na celu zmianę kształtu głowy dzieci w młodym wieku. Deformacja ta była znakiem wysokiego statusu społecznego wśród ludności rdzennej.

Znalezisko to nie tylko koryguje błędną identyfikację sprzed pół wieku, ale również przypomina o bogatej historii i kulturze ludów prehiszpańskich, takich jak Tlahuica, oraz o skomplikowanej interakcji między kulturami rdzennymi a europejskimi najeźdźcami. Odkrycie to podkreśla również znaczenie pałacu Cortésa jako miejsca o bogatej, wielowarstwowej przeszłości, łączącego historię Hiszpanii i rdzennych ludów Meksyku.

To odkrycie rzuca nowe światło na złożoność i wielowymiarowość historii Meksyku, ukazując, jak warstwy czasu i kultury splatają się, tworząc niezwykle bogatą mozaikę przeszłości, która wciąż jest odkrywana i reinterpretowana przez współczesnych naukowców.