Odkryto starożytny tekst, w którym Jezus jest opisany jako wilkołak

W marcu 2013 roku nagłówki gazet były pełne doniesień o nowo rozszyfrowanym egipskim tekście sprzed prawie 1200 lat, który niekonsekwentnie opisywał Jezusa jako posiadającego zdolność zmiany kształtu. Ale równie szybko, jak historia trafiła do głównych serwisów informacyjnych na całym świecie, zniknęła i od tamtej pory nie było o niej wspominania. Dlaczego studia i badania związane z tym tekstem popadły w zapomnienie? Dlaczego nie było naukowej debaty na temat Jezusa jako zmiennokształtnego wilkołaka?

Starożytny tekst napisany w języku koptyjskim w imieniu św. Cyryla Jerozolimskiego, wybitnego teologa żyjącego w IV wieku, opowiada część historii ukrzyżowania Jezusa z apokryficznymi zwrotami akcji, z których część nigdy wcześniej nie była widziana. Stały się znane dzięki tłumaczeniu Roelofa Van den Broeka z Uniwersytetu w Utrechcie w Holandii i opublikowane w Pseudo-Cyril of Jerusalem on the Life and Passion of Christ: A Coptic Apocrypha.

 

Starożytny tekst wyjaśnia, dlaczego Judasz posłużył się pocałunkiem, aby zdradzić Jezusa. Według Biblii kanonicznej apostoł Juda zdradza Jezusa w zamian za pieniądze, posługując się pocałunkiem w celu identyfikacji, co prowadzi do aresztowania Jezusa. Ta apokryficzna relacja wyjaśnia, że ​​powodem, dla którego Judasz użył pocałunku, jest to, że Jezus miał moc zmiany kształtu.

Tekst koptyjski został znaleziony w 1910 roku i nabyty przez J.P. Morgana w 1911 roku. Zawiera kontrowersyjny opis Jezusa jako wilkołaka.

Wtedy Judasz powiedział: Jak możemy Go [Jezusa] aresztować, skoro nie ma jednego wyglądu, ale Jego wygląd się zmienia. Czasem jest rumiany, czasem biały, czasem czerwony, czasem koloru pszenicy, czasem blady jak asceta, czasem młodzieniec, czasem starzec. To prowadzi Judasza do użycia pocałunku jako środka identyfikacji. Gdyby Judasz podał aresztowanym rysopis Jezusa, być może zmieniłby formę. Po ucałowaniu Jezusa Judasz mówi ludziom, kim jest, czy jest wilkołakiem, czy nie.

 

To rozumienie pocałunku Judasza jest zakorzenione w odległej przeszłości. Według Van den Broeka wyjaśnienie pocałunku Judasza zostało po raz pierwszy znalezione u Orygenesa, teologa, który żył między 185 a 254 r n.e. W swoim dziele „Contra Celsum” starożytny pisarz stwierdza, że ​​„tym, którzy go [Jezusa] widzieli, nie wszystkim wydawał się taki sam”. Jednak Van den Broek zwraca uwagę, że nie sugeruje, że Jezus w rzeczywistości był wilkołakiem, a jedynie, że niektórzy ludzie we wczesnych czasach chrześcijańskich mogli w to wierzyć.

 

Tekst jest jednym z 55 rękopisów koptyjskich, które zostały znalezione w 1910 roku przez wieśniaków kopiących nawozy w miejscu zrujnowanego klasztoru Archanioła Michała Pustyni w pobliżu Al-Hamuli w Egipcie. Najwyraźniej w X wieku mnisi zakopali rękopisy klasztoru w kamiennej kadzi na przechowanie. Klasztor zaprzestał działalności około początku X wieku, a tekst odkryto ponownie wiosną 1910 roku. W grudniu 1911 roku, wraz z innymi tekstami, został przejęty przez amerykańskiego finansistę J.P. Morgana. Jego zbiory i opisane teksty znajdują się obecnie w Morgan Library and Museum w Nowym Jorku.

W 1200-letnim manuskrypcie koptyjskim, który opisuje Jezusa jako wilkołaka, ten krzyż zdobi cały rękopis.

Chociaż nagłówki, które pojawiły się w momencie ogłoszenia, były dość sensacyjne i opisywały tekst jako zawierający informacje niszczące chrześcijaństwo, uczony-wydawca nigdy nie twierdził niczego takiego. Oczywiste jest również, że  ten tekst nie jest mistyfikacją, ale autentyczny , opublikowany przez szanowanego uczonego i renomowaną publikację naukową (EJ Brill).

 

Dlaczego tak przekonujący tekst nie doprowadził do dalszych badań, interpretacji lub dyskusji wśród uczonych na temat Jezusa jako wilkołaka?