Zespół badawczy złożony z przedstawicieli Uniwersytetu w Teheranie, Uniwersytetu Wschodniego Kentucky i Uniwersytetu Bolońskiego, współpracujący z innym niezależnym badaczem, poinformował, że rozszyfrował znaczną część starożytnego języka irańskiego zwanego Linear Elamite. W swoim artykule, opublikowanym w niemieckojęzycznym czasopiśmie Zeitschrift fur Assyriologie und Vorderasiatische Archaologie, grupa opisuje pracę, jaką wykonali, aby rozszyfrować znalezione przykłady starożytnych języków i podaje kilka przykładów tekstu przetłumaczonego na język angielski. W 1903 roku grupa francuskich archeologów odkryła kilka tabliczek z wyrytymi na nich słowami w miejscu wykopalisk kopca Akropolu w Suzie w Iranie.

Przez wiele lat historycy uważali, że język używany na tabliczkach był spokrewniony z innym językiem znanym jako proto - elamicki. Kolejne badania wykazały, że związek między nimi jest w najlepszym razie wątły. Od czasu pierwotnego znaleziska odnaleziono więcej przedmiotów napisanych w tym samym języku. Ich łączna liczba wynosi dziś około 40. Wśród znalezisk na uwagę zasługują napisy na kilku srebrnych kielichach. Kilka zespołów studiowało język i odniosło pewne sukcesy, ale znaczna część języka pozostała tajemnicą. W tej nowej próbie badacze podjęli decyzję, na której zakończyły się inne grupy badawcze, a także wykorzystali kilka nowych technik do rozszyfrowania skryptu.

Nowe metody zastosowane przez zespół w tej nowej pracy obejmowały porównanie niektórych znanych słów pisma klinowego ze słowami znalezionymi w Linear Elamite. Uważa się, że oba języki były używane na Bliskim Wschodzie w tym samym czasie, więc musi istnieć jakieś wspólne odniesienie, takie jak imiona władców, tytuły osób, miejsca lub inne pisma wraz ze wspólnymi wyrażeniami. Badacze przyjrzeli się również temu, co uważali za znaki, a nie słowa, próbując nadać im znaczenie.

Zespół odkrył, że z 300 cech, które udało im się zidentyfikować, byli w stanie przypisać tylko 3,7% z nich istotnym cechom. Uważają jednak, że rozszyfrowali większość języka, a nawet dostarczyli tłumaczenia niektórych tekstów na srebrnych kielichach. Jeden przykład: „Puzur-Sushinak, król Awanu, Insushinak [prawdopodobnie bóstwo] go kocha”.

Praca badaczy spotkała się z pewnym sceptycyzmem ze strony innych członków społeczności ze względu na wiele wydarzeń towarzyszących pracy. Na przykład niektóre teksty użyte jako źródła same w sobie są podejrzane. Część zbiorów materiałów z napisami językowymi można było pozyskać nielegalnie. Ponadto odpowiedni autor dokumentu odmówił komentarza na temat pracy wykonanej przez zespół.