Jedną z najbardziej intrygujących paranormalnych historii z lat 70. jest przypadek „ Poltergeist z Enfield”. Seria niewyjaśnionych wydarzeń, miała miejsce nieopodal Londynu w latach 1977-1979. Nawiedzenie zaczęło się, od samotnej matki Peggy Hodgson i jej czwórki dzieci, które zaczęły doświadczać dziwnych zdarzeń w swoim domu.

Dzieci zgłaszały, że słyszały stukanie i pukanie w ściany i meble, a nawet widziały, jak ich zabawki same się poruszają. Rodzina była także ofiarami nieznanej siły, która miotała meblami po pokojach. Wszyscy domownicy, zgłaszali równiż dziwaczne głosy mówiące w nieznanym języku. Aktywność poltergeista skupiała się wokół sióstr Janet (11) i Margaret Hodgson (13 ).

Sprawa zyskała międzynarodową uwagę, gdy dwóch dziennikarzy z gazety Daily Mirror, Guy Lyon Playfair i Maurice Grosse, a zarazem członków Towarzystwa Badań Psychicznych rozpoczęło własne dochodzenie. Mężczyźni spędzili wiele miesięcy badając dom i zbierając dowody na dziwne incydenty które miały tam miejsce. Śledczym udało się uchwycić nagrania dźwiękowe głosu poltergeista, i utrzymywali, że należały do byłego mieszkańca domu. Byli oni także świadkami, sytuacji w której krzesło samo porusza się po pokoju i widzieli, jak ciężki ruszt kominka lewituje.

Na przestrzeni lat, sceptycy wielokrotnie odnosili się do wątpliwych aspektów tej historii. Guy Lyon Playfair w swoich późniejszych książkach na ten temat, sam otwarcie powątpiewał w prawdomówność dzieci. Sugerował on że niektóre z rzekomych działań poltergeista zostały sfałszowane przez dziewczyny, podczas gdy inne incydenty były autentyczne. Istnienie kilku sfałszowanych incydentów powinno być potężnym sygnałem alarmowym dla ekipy badawczej.

Warto zauważyć, że w sprawę tą zaangażowali się mocno medialni amerykańscy demonolodzy Ed i Lorraine Warren, którzy odwiedzili dom Enfield w 1978 roku i byli przekonani, że wydarzenia do jakich tam dochodzi mają nadprzyrodzone wyjaśnienie. W opozycji do tego stawała z kolei ich koleżanka z Towarzystwa Badań Psychicznych Anita Gregory, która twierdziła, że ​​sprawa Enfield była „przereklamowana”. Kobieta określiła również kilka epizodów zachowania dziewcząt jako „podejrzane” i spekulowała, że „zainscenizowały” one niektóre incydenty na korzyść dziennikarzy poszukujących sensacji . 

Niezależnie od tego komu dajemy wiarę, nie da się zakwestionować tego, że historia poltergeista z Enfield pozostaje jednym z najlepiej udokumentowanych przypadków nawiedzenia. Ta niezwykła seria incydentów, stała się bazą dla serialu telewizyjnego The Enfield Haunting, została omówiona wielokrotnie w książkach, filmach dokumentalnych i audycjach radiowych. W mocno udramatyzowanej formie, uwieczniono ją również w horrorze The Conjuring 2 z 2016 roku. Czy faktycznie doszło tam do czegoś nadnaturalnego? Czy może tak jak twierdzą sceptycy jest to tylko seria głupich żartów małych dziewczynek i niezwykła umiejętność brzuchomóstwa ich matki?