Senna iluzja rzeczywistości

Dobrze zacząłeś ale szybko skończyłeś. To trzeba było na jakieś forum dać w temacie, a nie jako artykuł. W samej idei coś jest, bo mam tę samą fazę, w tym samym czasie ;) Tylko moja faza jest bardziej od strony osobistej percepcji. Można sobie zadać pytanie: Skąd wiem, że to, co widzę jest realne? Jakie posiadam narzędzie do mierzenia realności tego, co widzę? Na ile realne wydaje mi się to, co dostrzegam? Realność jest zdeterminowana konstrukcją mojego ciała i funkcjonalnością zmysłów. Nie widzę wszystkiego, a tylko jakieś spektrum. Nie słyszę wszystkiego, a tylko wybrane przeze mnie spektrum. Potrafimy operować w jednym momencie około 143 bitami danych spośród 2 mln bitów danych docierających do naszego mózgu. A więc tylko te 143 bity muszą mi wystarczyć bym ogarniał gdzie jestem i co robię. Zwykle ludzie siedzą gdzieś w swoim umyśle i tworzą nowy porządek świata, zupełnie oderwani od rzeczywistości, kreując innym swoje wymarzone piekło. No ale powróćmy do podstaw: Skąd wiem, że to, co widzę jest realne? Bo mama tak powiedziała? Bo Obama tak powiedział - a kto to jest Obama?? przecież widziałem go tylko w telewizji, zresztą tak samo, jak Schwarzenegera, czy powierzchnię Marsa. No więc realna jest dla mnie jedynie wizja jakiegoś prezydenta z telewizji, czy gazet/internetu, ale osobiście faceta nie widziałem. No więc w rzeczywistości on jest, ale dla mnie może nie istnieć.

Nie wiem, czy modyfikowaliście kiedyś staty pojazdów w GTA Vice City, ale ja to robiłem :) To ciekawe, że zwiększając lekko wartość jednego parametru można było uzyskać lepszą przyczepność lub większą prędkość. Dla bohatera gry, te wszystkie parametry są tak rzeczywiste, jak on sam. Nie mamy takiej maszyny ani metody, która by określiła naszą rzeczywistość z zewnątrz, z poza gry, bo każdy człowiek, każda maszyna, każdy parametr jest częścią tej gry, poza którą nie może wyjżeć. Możemy tylko wejżeć i robimy to za pomocą świadomości. Także ten, no, pan Bóg z brodą i laptopem, może kierować naszą świadomość na dowolną grę, którą wymyślił, a my, mając do wyboru nieskończoną ilość możliwych wszechświatów trafiliśmy właśnie tutaj. No więc trzeba się zastanowić, czy nie stanowimy zespołów graczy, którzy pracują nad jakimś projektem, jednak w czasie gry nie pamiętają tego, po co tu przyszli. W czasie snu, gracze są wspomagani przez swój zespół. Dlatego też w religii mówi się, że pan Bóg z brodą i laptopem zapisuje każdy grzeszek i widzi, czy nie umyłeś rąk po sikaniu, bo zespoły wszystko widzą, jak zespół Morphiusa z Matrixa i kiedy robisz coś głupiego, po drugiej stronie odzywa się chór jęku: Ty padalcu, jak mogłeś tak zje***ć. Kropka ;)