Kategorie:
Długo uważano, że na południe od Sahary w Afryce Zachodniej nie istniały starożytne cywilizacje. Archeolodzy nie byli w stanie znaleźć śladów takich społeczności, mimo że w tym regionie odkryto pozostałości pierwszych ludzi sprzed 5 milionów lat. Jednak przypadkowe odkrycie brytyjskiego pułkownika Dent Younga w 1928 roku zmieniło sposób postrzegania historii Afryki.
Young, właściciel kopalni cyny w brytyjskiej kolonii Nigerii, znalazł na głębokości 8 metrów figurę mężczyzny wykonaną z terakoty. Przekazał ją miejscowemu muzeum, gdzie 15 lat później archeolog Bernard Fagg zauważył jej wyjątkowość. Rozpoczęły się wykopaliska, które doprowadziły do odkrycia pierwszej cywilizacji w Afryce Zachodniej z minionej epoki – cywilizacji Nok.
Globalne ocieplenie zamieniło wilgotną dżunglę Afryki w sawannę, a zielone doliny i rzeki Sahary w gorące pustkowia. Około 4500 lat temu ludzie zaczęli opuszczać ten rejon, w tym także lud Nok. W ciągu tysiąca lat Nokowie przeszli od zbieractwa do rolnictwa, dzięki konkurencji o dziką żywność. Ostatecznie osiedlili się w Nigerii, wprowadzając tam uprawę prosa perłowego, narzędzia, pszczelarstwo oraz hodowlę bydła.
Cywilizacja Nok, obejmująca obszar wielkości Rumunii, składała się z ludu wsi sawann i gór. 500 lat po stworzeniu społeczności rolniczych Nokowie przeskoczyli z epoki kamienia do epoki żelaza, pomijając epokę brązu. Technologię żelaza musieli otrzymać z daleka, prawdopodobnie ze starożytnego Egiptu lub Kartaginy.
Dzięki rozwojowi technologicznemu, wyżywieniu ludzi i tworzeniu nadwyżki żywności, cywilizacja Nok mogła zająć się kulturą. Odkryto miejsca z dużymi rzeźbami i pozostałościami ofiar, w których nikt nie mieszkał. Nokowie mieli własną religię i kult bogów, ale głównym elementem ich sztuki były terakotowe figurki, służące jako wyraz uczuć i historii.
Cywilizacja Nok to niezwykły przykład wpływu nawet najmniejszych społeczności na historię ludzkości. Ich technologie, rzemiosło i sztuka pozostawiły nieopisany ślad w historii Afryki i całego świata.
Skomentuj