Japońska syrena, zwana Ningyo, nie ma nic wspólnego z europejskimi wzorcami, choć przypomina długowłose piękno z bajek Disneya, albo przebiegłą, podstępną dziewicę, przedstawianą w filmach. Ningyo to mityczne zwierzę, skrzyżowanie fantastycznego potwora z dużą rybą z zębami ostrymi, jak brzytwy, a niekiedy także z groźnymi rogami na głowie.

 
Japończycy są mocno przekonani, że w świątyni Ryuguji w mieście Fukuoka spoczywają szczątki morskiej pani, pochowanej tam w trzynastym wieku. Według legendy, ta rusałka objawiła się księciu Shotoku Taishi, który spacerował samotnie wzdłuż brzegu jeziora Biwa. Brzydko wyglądające stworzenie przemówiło ludzkim głosem i powiedziało Shōtoku o reinkarnacji. Ningyo wytłumaczyła księciu, że teraz jest syreną, ale przygotowuje się do odrodzenia w nowym życiu.

Przed śmiercią syrena poprosiła księcia, aby ten spełnił jej ostatnią wolę, tj. przeniósł szczątki do świątyni, aby jej ciało przypominało wszystkim o nietrwałości świata i wzywało ludzi do świętości. Książę spełnił jej wolę, ale martwa syrena była przekazywana kilka razy z jednej świątyni do drugiej zanim trafiła do Ryuguji.

Według innej wersji, kości syreny zostały znalezione na brzegu Zatoki Hakata na wyspie Kiusiu. Lokalny szaman uznał to za dobry omen i nakazał pochować szczątki syreny w „podwodnym pałacu Boga Smoka”. Wydarzyło się to siedem wieków temu. Do dziś w świątyni w Ryuguji zachowało się sześć kości tajemniczej istoty. Naukowcy wciąż nie mogą dojść do porozumienia, do kogo one należą. Najbardziej ortodoksyjni eksperci kojarzą je z morświnami z płetwami (łac. Phocaenoides Neophocaena) - rzadki rodzaj ssaków z brakiem wyraźnej płetwy grzbietowej. Jednak dla przeciętnych Japończyków, te kości to szczątki mitologicznego Ningyo.

Na temat japońskich syren krąży wiele legend. Przeważnie zawsze te stworzenia były traktowane, jako zwiastun nieszczęścia. Dawniej ich szczątki odnajdywano rzekomo na brzegach mórz i oceanów, co miało oznaczać wybuch wojny. Z tego powodu ludzie bali się tych istot i unikali kontaktów z nimi. Rybacy, którzy przypadkowo łapali je w sieci, od razu wyrzucali je z powrotem do wody.