Tajemnice ekspedycji nazistowskich do Tybetu. Poszukiwanie zaginionej wiedzy i przedpotopowych artefaktów

W latach 1938-1939, do Tybetu wyruszyła niemiecka ekspedycja naukowa pod przewodnictwem zoologa i oficera SS, Ernsta Schäfera. Ten kontrowersyjny wyjazd, owiany tajemnicą i nazistowskimi ideologiami, pozostaje jednym z najbardziej intrygujących i mrocznych rozdziałów w historii naukowej eksploracji.

 

Ekspedycja niemiecka do Tybetu z lat 1938-1939, prowadzona przez zoologa i oficera SS Ernsta Schäfera, była przedsięwzięciem naukowym o złożonych motywach, splątanych z ideologiami nazistowskimi i wierzeniami okultystycznymi. Oficjalnym celem wyprawy było stworzenie kompleksowego zapisu biologicznego Tybetu, obejmującego geografię, kartografię, geologię i inne nauki przyrodnicze, jednak było to również wpływane przez zafascynowanie nazistowskich liderów mistycyzmem i pseudonauką.

 

Szczególnie zainteresowany pracą Schäfera był Heinrich Himmler, Reichsführer-SS, który chciał, aby wyprawa wspierała pseudonaukową teorię Glacial Cosmogony Hannsa Hörbigera, będącą centralnym elementem nazistowskiej mitologii.

 

Glacial Cosmogony, znana także jako Teoria Lodowej Światowidowatości, została opracowana przez Hannsa Hörbigera, austriackiego inżyniera i wynalazcę, na początku XX wieku. Teoria ta, choć obecnie uznawana za pseudonaukową, miała w swoim czasie pewne grono zwolenników. Hörbiger twierdził, że historia kosmosu jest kształtowana przez cykliczne kolizje i pochłanianie mniejszych ciał niebieskich przez większe, a także że Ziemia była wcześniej pokryta lodem. Teoria ta zakładała istnienie globalnych katastrof i była używana przez niektóre ideologie polityczne, w tym nazizm, do usprawiedliwiania swoich działań i idei.

 

Zespół Schäfera zebrał szeroką gamę próbek biologicznych i artefaktów kulturowych podczas swojej podróży. Przywieźli liczne próbki nasion, okazy zwierząt i przedmioty kulturowe, w tym kompletną edycję świętego tekstu tybetańskiego, Kangyur, oraz rzekomy dokument dotyczący rasy aryjskiej. Wyprawa była również oznaczona kontrowersyjnymi praktykami, takimi jak pomiary czaszki i tworzenie odlewów twarzy miejscowych ludzi, działania związane z nazistowskim dążeniem do teorii rasowych.

 

Ahnenerbe, tajne stowarzyszenie założone przez Himmlera, odegrało istotną rolę na tle takich ekspedycji. Założone w 1935 roku, Ahnenerbe miało na celu badanie historii kulturowej i cech rasy aryjskiej, aby potwierdzić ideologię nazistowską. Miało szeroki zasięg wpływów, z licznymi projektami badawczymi i oddziałami, w tym tymi skupiającymi się na Tybecie. Organizacja ta interesowała się różnorodnymi tematami, w tym Teorią Lodowej Ziemi, poszukiwaniem Atlantydy i Świętego Graala, i wierzyła, że resztki wyższej rasy aryjskiej mogły przetrwać w Tybecie.

 

Jednak prawdziwa natura wyprawy pozostaje przedmiotem debaty. Podczas gdy niektórzy widzą ją jako mieszankę badań naukowych i propagandy nazistowskiej, inni, tacy jak historyk Christopher Hale i dziennikarz Roger Croston, argumentują, że wyprawa miała znaczne znaczenie ze względu na swój kontekst w nazistowskich Niemczech. Sugeruje się również, że wyprawa mogła mieć cele szpiegowskie, szczególnie w kontekście strategicznego położenia Tybetu między strefami wpływów Japonii i Niemiec, obu państw Osi w nadchodzącej II wojnie światowej.

 

Wyniki i wpływy wyprawy są intrygujące, ale przysłonięte przez ideologie reżimu nazistowskiego. Duża część materiałów zebranych i badanych przez Ahnenerbe, w tym te z wyprawy do Tybetu, uważa się za utracone lub zniszczone po wojnie. Ta ekspedycja pozostaje fascynującym, ale skomplikowanym rozdziałem w historii eksploracji naukowej, splecionym z mrocznymi ideologiami swoich czasów.