Tajemnicze kamienne pomniki Nuku Hiva

Nuku Hiva to największa wyspa Polinezji Francuskiej. Jest ona znana z kamiennych pomników, które rozsiane są po jej krajobrazie. Większość z nich została znaleziona w małej wiosce Temehea Tohuaw. Archeolodzy ustalili, że pochodzą z okresu między XI a XIV wiekiem.

Mieszkańcy Nuku Hiva często opowiadają legendę o pochodzeniu Nuku Hiva. Według nich bóg stworzenia Ono chwalił się kiedyś swojej żonie, że chce w ciągu jednego dnia zbudować dla niej piękny dom. Aby to zrobić, zebrał tony ziemi i kamienia jako materiału budowlanego i stworzył z nich Markizy jako jej dom. Uważa się, że każda z Markizów reprezentuje oddzielną część domu, a największa wyspa, Nuku Hiva, jest jego dachem.

Image

Według historyków lud Nukuhi po raz pierwszy przybył na wyspę około 2000 lat temu. Zbudowane przez nich posągi zostały wykonane najprawdopodobniej około XI wieku. Szczegóły ich budowy pozostają niejasne, tym bardziej, że nawet po upływie prawie 1000 lat, próżno szukać na nich odprysków i pęknięć. Składają się one z połączenia czerwonej gliny i skał wulkanicznych, które nadal występują w dużych ilościach na wyspie.

Pomniki są przedstawiane na różne sposoby, ale wszystkie mają podobne cechy: duże głowy, ogromne oczy, krótkie ciała i kończyny. Niektóre z nich są wyrzeźbione z tradycyjnymi strojami, podczas gdy inne, wcale nie mają ubrań. Największy ze starożytnych pomników jest wysoki na 2,5 metra. Inne posągi są znacznie niższe i czasami można je znaleźć w grupach. Lokalne określenie dla tych pomników to tiki, a każdy służy innym celom. Niektóre są przeznaczone do błogosławieństwa i uzdrowienia, inne dają mądrość w podejmowaniu decyzji lub pośrednictwo w sprawach miłosnych. Inne są uważane za stworzenia ochronne, które pomagają chronić wyspę przed najeźdźcami.

Image

Ufolodzy, uważają, że te pomniki są dowodem kontaktu obcych z mieszkańcami Nuku Hiva. Gadzi wygląd przedstawionych tam istot oraz ich nieproporcjonalne ciała zdają się dla nich wiarygodną wskazówką. Twierdzą nawet, że ubrania wyrzeźbione na posągach przypominają skafandry kosmiczne. Hstorycy twierdzą, że znacznie bardziej prawdopodobne jest, że reprezentują specyficzny i powszechny wówczas styl artystyczny.