W 2014 roku dziewczyna mieszkająca w Malmö podarowała swojemu nauczycielowi mały złoty krążek przywieziony do Szwecji przez jej polską babcię. Nie wiedziała, że ​​za tym małym złotym artefaktem, zwanym teraz Dyskiem Curmsuna, kryje się złożona i fascynująca historia, która może dostarczyć wskazówek co do panowania króla Wikingów Haralda Sinozębego.

Zanim przejdziemy do opisu tego, czym jest dysk oraz znaczenia jego słów i symboli, konieczne jest opowiedzenie historii jego odkrycia i ponownego odkrycia. To historia, która łączy w sobie wiele najbardziej nieoczekiwanych postaci, zwrotów akcji i rozwiązań. Według The Curmsun Disc Research Project, kiedy dziewczyna zaprezentowała złoty artefakt, na szczęście jej nauczyciel historii wiedział dokładnie, co robić i skontaktował się z archeologiem, aby poznać szczegóły.

Nowy kościół w Wiejkowo, Polska. Skarb dysku Curmasuna został odkryty podczas kładzenia fundamentów pod nową kryptę w 1841 roku.

Badania wykazały, że w 1841 roku średniowieczna kaplica Wikingów w Wiejkowie w Polsce, około 3 km od współczesnego miasta Wolin na wschodnim brzegu rzeki Dziwna, została zburzona, aby zrobić miejsce dla nowego kościoła. Podczas układania fundamentów pod nową kryptę 12-letni chłopiec o imieniu Heinrich Boldt znalazł skarb Wikingów przy wejściu do starszej, średniowiecznej krypty.

Skarb składał się z „średniowiecznych monet, niektórych złotych przedmiotów, co najmniej dwóch mieczy i innych przedmiotów charakteryzujących się złomem srebra i złota”. Młody odkrywca przekazał skarb Wikingów miejscowemu pastorowi, który został równo podzielony między chłopca, pastora i wszystkich pracowników obecnych przy znalezisku. Jednak udział pastora i połowa skarbu Heinricha zostały zwrócone do skarbca na przechowanie.

Jak dysk Curmsun dostał się do Szwecji? Historia nie wiedziałaby o tej skrytce Wikingów, gdyby Boldt nie wyemigrował do Ameryki i nie napisał do pastora w 1869 roku, że musi „odkopać to, co kiedyś ukryli na wyspie”. Los chciał, że pastor zmarł przed otrzymaniem listu, ale na szczęście dla badaczy został on dodany do pięciu pamiętników pastora.

Skarb leżał pod fundamentami kościoła do maja 1945 r., kiedy to alianci ustanowili nową granicę między Polską a Niemcami, przechodzącą przez tereny na zachód od wyspy Wolin. Polski żołnierz, major Stefan Selski, towarzyszył władzom z Köslin do Swinemünde na wyspie, gdzie został przedstawiony rzemieślnikowi imieniem Otto, który twierdził, że niedawno pomógł dwóm niemieckim rodzinom szlacheckim ukryć trumny, gdy wojska rosyjskie zajęły ten region.

Stefanowi i jego bratu Michałowi pokazano miejsce ukrycia trumien, a następnie ponownie odkryli skarb Wikingów, składający się ze srebrnej monety z czasów panowania Ottona I, przerywanej bransoletki z brązu i części drugiej podobnej bransoletki, maleńkiego kawałka młotkowanego złoto i złoty dysk Curmsuna. W tamtym czasie nie zidentyfikowano złota, więc dysk był przechowywany w zapinanym na guziki pudełku. Tak było do 2014 roku, kiedy 11-letnia prawnuczka Selskiego, Maja Selski, odkryła pudełko przywiezione do Szwecji przez jej polską babcię po drugiej wojnie światowej i pokazała je swojemu nauczycielowi, który stwierdził, że jest to skarb Wikingów.

Złoty Dysk Curmsuna

Istnieją pewne kontrowersje dotyczące autentyczności artefaktu znanego jako dysk Curmsun. Jednak archeolog Sven Rosborn zbadał artefakt i ustalił jego autentyczność. Według niego dysk Curmsun powstał między 960 a 1125 rokiem naszej ery. Wyryte są na nim łacińskie słowa odnoszące się do króla Wikingów Haralda Sinozębego, władcy Danii, Skanii i twierdzy Wikingów Jomsborg. Dysk wspomina także ojca króla, Gorma Starego, oraz biskupstwo Oldenburga w Holsztynie.

Późniejsze badania przeprowadzone przy użyciu narzędzi teledetekcyjnych doprowadziły do ​​wniosku, że pierwotna krypta pod obecnym kościołem w Wiejkowie mogła być grobem Haralda Sinozębego. To miejsce było kiedyś wielką fortecą wikingów. Jeśli to prawda, to skarb dysku Curmasuna może zawierać ważne sekrety dla zrozumienia życia i ery.

Dysk Curmsun ma 4,5 centymetra średnicy i waży 25,23 grama. Ponadto stwierdzono, że jest to „niejednorodny stop o zawartości złota w zakresie 83,3-92,8%.

Awers dysku mówi +ARALD CVRMSVN+ REX AD TANER+SCON+JVMN+CIV ALDIN+ . Naukowcy przetłumaczyli to jako „Harald Gormsön, król Duńczyków, Skanii i Jomsborga w biskupstwie Oldenburga”. Rewers przedstawia krzyż z czterema wierzchołkami zamkniętymi w ośmioboku. Kropki przedstawiają czterech ewangelistów strzegących czterech rogów krzyża: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Tak więc, jeśli jedna strona jest nasycona treściami historycznymi, to druga nie ma sensu, jeśli nie wiesz czegoś o świecie średniowiecznej norweskiej magii.

Dysk Curmasun mógł być „prezentem ślubnym podczas drugiego małżeństwa Haralda Sinozębego”. Co więcej ujawniono podobieństwa w projekcie między dyskiem Curmsun a bizantyjskimi talizmanami z X-XII wieku. Oznacza to, że aby dokładnie zinterpretować, czym jest Dysk Curmsun, musimy zagłębić się w niematerialny świat norweskiej magii chrześcijańskiej. Zasadniczo, na najprostszym poziomie interpretacji, talizman lub amulet jest narzędziem obdarzonym nadprzyrodzoną mocą i jako taki noszący wierzyli, że chroni ich i ich rodziny przed pechem i nieszczęściem.

Wracając do złotego dysku Curmsuna, ozdobionego chrześcijańskimi symbolami, być może nie jest zaskakujące, że to król Harald „Bluetooth” Gormson (ok. 958 - ok. 986), syn króla Gorma Starego i Tyry Dannebod, wprowadził chrześcijaństwo do Danii. Jednak coś naprawdę niesamowitego dzieje się, gdy spojrzy się na nazwę nadaną nowoczesnemu logo łączności bezprzewodowej Bluetooth.

W 1997 roku król Harald "Bluetooth" Sinozęby, którego imię pochodzi od jego niebiesko-szarego martwego zęba, nadał swoją nazwę nowoczesnemu połączeniu bezprzewodowemu, kiedy jego twórcy powiedzieli, że nowa technologia „zjednoczy urządzenia w taki sam sposób, w jaki Harald Bluetooth zjednoczył plemiona Danii w jedno królestwo”.

Nazwa została pierwotnie zasugerowana przez Jima Kardacha z Intela po przeczytaniu książki o historii Wikingów, z której dowiedział się, że X-wiecznym królem był Bluetooth - Sinozęby, znany ze zjednoczenia Skandynawii. W ten sposób logo Bluetooth powstało przez połączenie runicznych inicjałów Haralda, Hagall i Bjarkan.