UFO lądujące w oceanie czy przypadkowy upadek meteorytu

wow.........2miesiace  minely a my tu mamy  taki  goracy news!!!super  admin super  widac ze sie starasz,ale ten filmik jest tak  smieszny ze  żal go komentowac

Wiedziałem. Normalnie wiedziałem że Szaraki mają bazę w oceanie. Tym na filmie co prawda nie otworzył się, he, he, spadochron no ale przecież Szaraków jest jak mrówków. Na pewno dorwać mi się uda jakieś inne. Do  poszukiwan Szaraków właśnie nad Atlantykiem skłonił mnie szereg przedziwnych zbiegow okolicznosci.

Zadziwiający tak ze nigdy nie uwierzycie. Żeby nikt nawet przez moment nie pomyślał ze Baca to mięczak lub cos takiego oto mój kolejny raport specjalny z poszukiwan UFO.

Było tak.

Wypatrując UFO wylatującego z podwodnej bazy Szarakow spokojnie wytrzymywałem temperatury rzedu 38 w cieniu jak również wodę z Morza Srodziemnego cieplejszą niż woda w kaloryferach ale moje klapki Sea - Shark, (cztery osiemdziesiąt na wiosennej promocji w Biedronce) niestety ale.... nie daly rady. Najpierw zaczęly mi się rozpuszczać kiedy szedłem na kawe, a nie po to je przeciez 3 miesiace pracowicie szlifowalem aby się idealnie przystosowaly do stopy, aby je teraz tak bezmyślnie utracić. No tak, czy nie tak? Skoro to tak, i z każdą chwilą było ich mniej, no to położyłem je troskliwie przy samym brzegu na wilgotnym piasku, uważając sprawę za zamkniętą ale wtedy... no wlasnie.

Trzy cierpiące na słoniowaciznę kobiety jednoczesnie weszly do wody no i stalo się. Woda natychmiast wezbrala, zrobilo się małe tsunami i zanim się obejrzałem jeden z moich laczków odplynął z oszałamiającą prędkością prosto do Afryki.

Nigdy nie byłem zaangażowany w działalność charytatywną, no ale od teraz mogę już stanąć dumnie w jednym szeregu z Bilem Gatesem i Bono ponieważ mój klapek z Biedronki z pewnością uczyni najszczęśliwszą na świecie, jakąś biedną, jednonogą, murzyńską sierotkę z Afryki. Tak będzie z pewnością a zatem nie mówcie już nigdy że Baca to człowiek bez serca. No dobra skoro zostalem bez klapków (lewego) postanowiłem pozegnać się z Morzem Śródziemnym. Ponadto przecież skoro moje klapki z Biedronki nie wytrzymaly tych ostrych warunków panujących na Lazurowym Wybrzeżu to jakże mogłyby je wytrzymać Szaraki? No jak? W jaki sposób?

Szaraki zatem muszą się ukrywać nad Atlantykiem – to jedyny logiczny wniosek do jakiego doszedłem po tej tragedii i postanowiłem przedostac się tam wlaśnie aby je przyłapać na gorącym uczynku. Czas ucieka bowiem nieubłaganie, za moment żniwa a jak farmerzy skosza do końca calą tegoroczną trawę to nigdy już nie uda się ich dorwać na robieniu kręgów, no tak, czy nie tak? Skoro to tak wsiadłem w pojazd i wyruszyłem na północ.

Niestety ale na drodze do Atlantyku ktos mi postawil w poprzek Pireneje no i zaczęły się problemy. Od razu napotkałem jakąś brodatą policję która gadala po hiszpańsku. Jako poliglota natychmiast pozdrowiłem ich „no tienes cohones, hombres?”, potem spotkalem brodatych celników, (ci też okazali się bez jaj :-), a następnie brodatych Basków z kraju Basków no i co ciekawe wszędzie w tych górach było mnóstwo brodatych kobiet. To chyba pobliskość Lourdes sprawia taki wysyp cudów ale nie rozkminialem tego brodatego fenomenu za długo bo pilno było mi do Szaraków.

Po drodze, chyba na trzeci dzien, dopadł mnie głód. Prawdziwy głód, ok? Nie taki którego można zabić kubkiem zsiadłego danona, zgoda? Prawdziwy głód objawia się tym moi drodzy że zaczynamy przyjaźniej patrzeć na wałęsające się bez sensu psy i koty. Aby zatem nie podpaść towarzystwu opieki nad zwierzętami, trzeba zabić głoda w inny sposób. I tu wychodzi naprzeciw przebogata skarbnica wiedzy zwanej miejskim surviwalem, którego Baca jest niekwestionowanym mistrzem. Gdyby w tej dziedzinie dawali Noble, miałbym siódmy dan, to pewne. Aby raz a dobrze zabić głoda robi się to tak kochani:

Najpierw szukamy McDonalda, (bo McDonald ma tę zaletę, że jest wszędzie) a zaraz potem odpalamy tkwiący na dnie duszy instynkt drapieżnika. Ma go każdy kto nie jest pedałem, bo kiedyś ten instynkt pozwalał przytargać szamę dla samicy i młodych. Pederaści nie mogą się rozmnażac a zatem tego instynktu nie posiadają. Nieważne. Kiedy już instynkt jest wyostrzony, (przeważnie burczeniem w żołądku :-) zajmujemy strategiczną pozycję, (drapieżnika, rzecz jasna) który ma na oku całe stado owiec. Musimy moi drodzy, bowiem tak zaparkować aby widzieć McDonalda i całą okolicę. Czego wypatrujemy?

Oczywiście naszej ofiary.

Za ofiarę w zależności od części świata zawszę robili, robią i będą robić rozmaite rednecki, hillbilly, paesani, czyli wieśniacy.

Wieśniacy bowiem mają tę zaletę że jedzą dużo, głównie proteiny, a my przecież nie będziemy napadać McDonalda aby wyszarpać kubek kawy. No tak czy nie tak?

Skoro to tak, no to wypatrujemy wieśniaków. Palimy jednego papieroska, drugiego i najpóźniej w połowie trzeciego... JEST. Wieśniakowóz nadciąga!

Odpalamy szybko silniczek, pedałujemy gazem aby wejść na dobre obroty i zmrużonymi źrenicami drapieżnika, beznamiętnie szacujemy nasze dzisiejsze ofiary:

Za kierownicą wieśniakowozu siedzi dwustukilowy tata macior, obok mama locha o wadze trzystu kilo, a na tylnej kanapie wegetuje trójka stukilowych prosiąt.

Łączna masa trzody na pokładzie już dawno wykończyła zawieszenie ich gruchota i po tym właśnie moi drodzy jak wieśniakowóz trze tłumikami po asfalcie możemy rozpoznac nasze ofiary i to już z daleka.

Kiedy prosiaki są już niemal pod samym McDonaldem robimy swoim autem zgrabny myk aby się wtrynić w kolejkę tuż przed nimi. Stojąc już w ogonku podjeżdżamy pod okienko gdzie się sklada zamówienia i tam mówimy że... zapomnieliśmy portfela i niestety ale niczego nie zamawiamy dziś. Chcemy tylko przejechac tę cholerna jednokierunkową uliczke z której nie ma jak zawrócić.

Pani się patrzy na nas zabawnie, zupełnie jakbyśmy spadli z Księzyca i... wyrozumiale kiwa głowa dając do zrozumienia ależ z nas są kretyni.

Idiotka, nawet nie wie że, (razem z prosiakami) to ona będzie dziś ofiarą, bezwzględnego drapieznika :-)

Potem podjeżdżamy kawalek do przodu i czekamy spokojnie aż prosiaki, stojące za nami skończą składać swoje zamówienie – z reguły jest to wiadro hamburgerów, kubeł lodów i paleta pieczywa. Musza przecież dbać o masę, no tak czy nie tak?

Skoro to tak, no to podjeżdżamy do następnego okienka i tam... bardzo miło się uśmiechamy do kolejnej idiotki/idioty mówiąc Buenos Dias, bongiorno albo już najlepiej - guten morgen.

Panienka odwzajemnia uśmiech, spluwa w dłonie i rozpoczyna się załadunek cargo, które zamówiły stojące za nami prosiaki. Jedna torba, druga torba, trzecia torba, jakaś torbiel z frytkami, ze dwie tace kawy, i pudło czegoś jeszcze. Pewnie też jakieś proteiny. Starannie i bardzo systematycznie  układamy wszystko na tylnej kanapie bo non stop nadciągaja nowe paczki a nie chcemy przecież się przyblokować brakiem miejsca. No tak czy nie tak? Skoro to tak no to kiedy jest już po wszystkim odpalamy motorek i powolutku odjeżdzamy za winkielek. Tam gaz do dechy i tyle nas widzieli.

Mina prosiąt i idiotki z okienka – bezcenna. Za wszystkie pozostałe rzeczy zapłacisz kartą master card :-)

W ten właśnie sposób, kochani, możemy bez trudu odprawić i to na jakiś tydzień dużego głoda i przysięgam wam, hamburgery odgrzewane na silniku są o niebo lepsze niż oryginalne z McDonalda odgrzewane w mikrofali. Znika bowiem i to bezpowrotnie ten subtelny posmak tektury, jakim czuć za szybko rozmrażane bułki.

Już nad Atlantykiem, (czekając oczywiście na Szaraków) bezzwłocznie zająłem się sportem ekstremalnym czyli kręglami. W ekstremalne kręgle gra się tak:

Wchodzi się do oceanu po szyję i czeka na falę. Tam bowiem w odróżnieniu od morza Śródziemnego fale są sprawiedliwe – średnio po dwa, trzy metry. Kiedy taka fala nadciąga robi się wyskok w górę i bierze ją po męsku... na klatę. Następuje klepnięcie, coś jakby łapą cyklopa i na kilkanaście sekund wyłączona zostaje siła grawitacji. Wszędzie wirują ręce, nogi, (bo to właśnie ludzie robią za kręgle, He, He, he) i dopiero po dłuższej chwili wiadomo gdzie jest góra a gdzie dół i można wyleźć z wody. Kiedy zegarek, okulary albo gacie są na swoim miejscu to znaczy to, że fala była cienka jak Bolek Wałęsa i... zabieg należy powtórzyć. Po półgodzinie ciało mamy już wymasowane tak, że należy się na chwilę położyć na brzegu po to, aby mięśnie na nowo przyrosły do szkieletu.

Czasami dwie fale połącza się i powstaje jedna – wówczas jest jak stodoła i w takich właśnie momentach ocean może zabrać jednego z graczy – na tym polega cały urok gry. Nie dla mięczaków. Mięczaki oraz nieletni mogą się opluskać w jeziorku jak mu tam aha... Bałtyckim a pozostałych zapraszam nad Atlantyk.

Do zobaczyska ludziska na największej kręgielni świata. Pozdrowionka.

PS. Jak tylko z odmętów wynurzą się w końcu Szaraki dam wam znać natychmiast – macie moje słowo.