Hiszpańscy archeolodzy podczas wykopalisk na terenie starożytnej rzymskiej luksusowej willi we współczesnym mieście Cabra odkryli nieznane wcześniej sanktuarium poświęcone kultowi boga Mitry.

Mitraizm był starożytnym religijnym kultem, który powstał w Persji w I wieku p.n.e. i rozprzestrzenił się na całym Wschodzie i części Europy. Był monoteistycznym kultem skupiającym się wokół postaci bóstwa Mitry, który był uważany za boga słońca, sprawiedliwości i przymierza. Wierzenia mitraickie opierały się na idei odkupienia i zbawienia duszy, a także na praktykach tajemnych rytuałów i obrzędów.

Mitraizm był popularny w armii rzymskiej i stanowił poważną konkurencję dla chrześcijaństwa w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Jednak z czasem chrześcijaństwo zdominowało religijny krajobraz i mitraizm wygasł w wyniku procesu asymilacji i prześladowań. Co ciekawe nazwa Mitra przetrwała i tak nazwano fikuśne nakrycie głowy biskupów. Jednak do czasów dzisiejszych pozostało niewiele informacji na temat kultu Mitry, a większość znanej wiedzy pochodzi z relacji antycznych pisarzy i odkryć archeologicznych.

Najnowsze wykopaliska prowadzono na terenie Villa del Mitra – tak nazywa się odkryta wcześniej przez archeologów luksusowa rzymska willa, zbudowana w I wieku naszej ery. Znajdowało się na terenie rzymskiego miasta Lycabrum, a teraz znajduje się tutaj hiszpańskie miasto Cabra. Nazwa willi pochodzi od odkrytej tu rzeźby Mitry, starożytnego bóstwa, którego kult powstał w I wieku naszej ery i szybko rozprzestrzenił się na całe Cesarstwo Rzymskie. Mitra był pierwotnie bóstwem indo-irańskim. Jednak wtedy ten bóg został zromanizowany.

Źródło:wikipedia

W Cabra odnaleziono bogato zdobiony posąg z II wieku naszej ery, który przedstawiał Mitrę składającego ofiarę z byka, symbolu śmierci i zmartwychwstania. Pierwsze znaleziska dokonano tu już w latach 1972-73. I dopiero teraz wspólny zespół archeologów z Uniwersytetu w Maladze, Uniwersytetu Karola III w Madrycie i Uniwersytetu w Kordobie odkrył pozostałości sanktuarium poświęconego Mitrze.

Wstępna analiza wykazała, że ​​świątynia została zbudowana w II wieku naszej ery, czyli jej wiek pokrywa się z wiekiem odkrytego wcześniej posągu Mitry. Prawdopodobnie sanktuarium było stopniowo uzupełniane i rozbudowywane. Druga faza budowy stolicy przypada na III wiek naszej ery.

Sanktuarium to prostokątne pomieszczenie o wymiarach 7,2 na 2,5 metra, położone na południowy zachód od głównego budynku willi. Miał wąskie wejście. Aby dostać się do sanktuarium, trzeba było zejść po schodach. Faktem jest, że w starożytnym Rzymie sanktuaria Mitry tradycyjnie znajdowały się pod ziemią. Sama świątynia była pomieszczeniem z dwiema kamiennymi ławami po bokach.

Uczeni sugerują, że ławki te były używane przez parafian, którzy zasiadali na nich podczas rytuałów i organizowali uczty ku czci Mitry. W ciemnej warstwie grubo pokrywającej podłogę badacze znaleźli rozdrobnione szczątki świń, ptaków i królików. Świadczy to o przygotowywaniu posiłków podczas uczt rytualnych. W starożytności świątynia prawdopodobnie zawierała również rzeźbę, która była przymocowana do ściany – świadczą o tym odnalezione w murze rzymskie cegły z dwoma otworami.