W Polsce znaleziono kobietę pochowaną według niezwykłego obrzędu. Istnieje podejrzenie, że próbowano uniemożliwić jej powstanie z grobu.

Gardło kobiety było przybite do ziemi sierpem, a na jej palec u nogi założono kłódkę, aby zapobiec "powróceniu z martwych". Leżała na XVII-wiecznym cmentarzu we wsi Pień (gmina Dąbrowa Chełmińska). Naukowcy odkryli, że szkielet miał na głowie jedwabną czapkę, co podkreśla wysoki status społeczny pochowanych. Ponadto jeden z zębów nietypowo wystawał ze szczęki.

W tamtych czasach przesądni ludzie często starali się nie dopuścić do powrotu zmarłych z tamtego świata, toteż czasami zmarłym odcinano głowy lub nogi, kładziono twarzą w dół, palono lub rozbijano kamieniem. Ponadto czasami umieszczano w grobie na gardle sierp, aby przy próbie wstania zmarłego głowa została odcięta lub uszkodzona. Zamek na dużym palcu lewej stopy szkieletu prawdopodobnie symbolizuje zamknięcie ścieżki i niemożność powrotu.

Umieszczone w pochówkach sierpy służyły jako gwarancja, że ​​zmarli pozostaną w grobach, a zatem nie będą mogli zaszkodzić żywym. Ale być może służyły też ochronie zmarłych przed siłami zła, gdyż według wierzeń polskich chłopów sierp chronił rodzące kobiety i dzieci przed złymi duchami.