Znaleziono dowody na to, że życie jest starsze niż Układ Słoneczny

Zwolennicy teorii panspermii będą zadowoleni, ponieważ naukowcy znaleźli sposób, aby udowodnić, że życie musiało powstać poza ziemią. Dowodem okazał się kod genetyczny a raczej stały wzrost jego stopnia komplikacji.

Genetycy starali się ekstrapolować wstecz, aby ustalić, kiedy powstały pierwsze ekwiwalenty nukleotydów, czyli podstawowych składników strukturalnych DNA i RNA. Aby do tego dojść zastosowano ciekawe rozwiązanie. Zainteresowano się tak zwanym prawem Moore'a które mówi, że liczba tranzystorów w układzie scalonym podwaja się, co dwa lata. Powoduje to gwałtowny wzrost liczby tranzystorów w mikroprocesorach, który nadal trwa.

Jeśli jakiś obserwator zewnętrzny chciałby zmierzyć tę szybkość wzrostu, łatwo dałoby się dokonać ekstrapolacji do tyłu do momentu, gdy liczba tranzystorów w układzie scalonym wynosiła zero. Innymi słowy, data powstania mikroprocesora byłaby do obliczenia poprzez analizę stopnia komplikacji układu. Z dużym prawdopodobieństwem ekstrapolacja prowadziłaby nas wtedy do okolic 1960 roku, czyli momentu w czasie, gdy powstał pierwszy układ scalony. Naukowcy chcieli użyć tej metody, aby dotrzeć do punktu zero dla życia.

[ibimage==17218==400naszerokosc==Oryginalny==self==null]

Zagadnieniem zajęli się Alexei Sharov z Narodowego Instytutu ds. starzenia się w Baltimore i jego kolega Richard Gordon z Gulf Specimen Marine Laboratory na Florydzie. Twierdzą oni, że jest możliwe dokonanie pomiaru złożoności życia i szybkości, z jaką staje się bardziej skomplikowane. Począwszy od prokariontów do eukariontów, bardziej złożonych stworzeń takich jak robaki, ryby i wreszcie ssaków. To daje wyraźny gwałtowny wzrost identyczną z prawem Moore'a, choć w tym przypadku czas podwojenia to nie dwa lata a 376 000 000 lat.

Sharov i Gordon w pracy naukowej wyjaśnili metodologię regresji liniowej dla genetycznej złożoności (w skali logarytmicznej) przeliczony z powrotem do jednej pary zasad sugeruje czas powstania życia = 9,7 ± 2,5 miliarda lat temu. Stąd już tylko krok do uznania, że życie musiało powstać poza Układem Słonecznym, ponieważ Ziemia ma zaledwie 4,5 miliarda lat. Odkrycie stwarza cały szereg innych doniosłych pytań, a najważniejsze z nich to jak i gdzie powstało życie.

Niektórzy uczeni nie bez racji uznają, że nie jest rozsądne założenie, że złożoność życia wzrastała w tym samym tempie w całej historii Ziemi. Być może wczesne etapy powstania życia tworzyły złożoność znacznie szybciej niż teraz. To pozostawia jakąś nadzieję dla naciągnięcia harmonogramu stworzenia życia do długości egzystencji naszej planety.

[ibimage==17219==400naszerokosc==Oryginalny==self==null]

Sharov i Gordon odrzucają jednak takie insynuacje i zwracają uwagę, że astronomowie uważają, że Słońce powstało częściowo z pozostałościami wcześniejszej gwiazdy, więc nie byłoby w tym nic dziwnego, że życie z wcześniejszego okresu mogłoby być zachowane w gazie, pyle i lodowych chmurach, które po niej pozostały. Według tego sposobu myślenia, życie na Ziemi jest kontynuacją procesu, który rozpoczął się wiele miliardów lat wcześniej wokół naszej poprzednika naszej obecnej gwiazdy.

Obaj naukowcy twierdz, że ich interpretacja wyjaśnia również paradoks Fermiego, który zadał pytanie, skoro wszechświat jest wypełniony inteligentnym życiem, to, dlaczego nie możemy zobaczyć na to żadnego dowodu.  Jednak, jeżeli życie ma około 10 miliardów lat i wyewoluowało do poziomu złożoności osiągniętego przez ludzi, to możemy być jednymi z pierwszych, jeśli nie pierwszymi, cywilizacjami inteligentnymi w naszej galaktyce. I to jest powód, dlaczego, gdy wpatrujemy się w przestrzeń, nie możemy jeszcze zobaczyć śladów innych inteligentnych gatunków.

Nie ma wątpliwości, że jest to kontrowersyjny pomysł, który wzburzyć teoretyków ewolucji.  Ale jest to analiza prowokująca, ciekawa i ekscytująca, a z pewnością warta dyskusji.