Amerykanka twierdzi, że dowiedziała się, iż jest krewną Marii Panny

Jak wierzy to musi być prawda ;)

Pewnie badania DNA zmyły by jej entuzjazm.

Promujcie dalej ten spirytystystyczny trend, to i do Polski zajrzą "kosmici"!

to jak babka, chce to udowodnić tym, że kontaktuje się ze zmarłym kuzynem...:)...to ja jej życzę powodzenia w tym by jej ktoś uwierzył ;)

To się nazywa paranoja lub też urojenie. Nic dziwnego. Religia sama w sobie jest urojeniem lub skłania wierzącego do takiego zachowania poprzez permanentne przeswiadczenie że ktos lub cos czego nikt nie widział sie tobą opiekuje . Na dokładkę zwalnia z odpowiedzialnosci za czyny obiecując raj nawet jesli nawrócisz sie za 5 dwunasta na jedyną własciwą drogę obłudy . A jeszcze aby dopełnić - wszystko to bazuje na odpowiednim wykorzystaniu twoich najniższych instynktów jak strach , satysfakcja z kary dla wrogów, ślepe bezmyślne posłuszeństwo dogmatom i możnaby tą wyliczankę długo jeszcze mnożyć. Ponieważ uważam że człowiek rodzi się jako czysta i godna szacunku istota, nie potrzebując odkupienia za cudze winy które wymuszają już od początku jakies fałszywe nie potrzebne poczucie gorszości dlatego zdecydowałem się odrzucić wiarę w te brednie i dbać o swoją reputację jako świadoma nikomu duchem nie podległa jednostka. Jednak jest to praca wymagająca o wiele więcej niż jakieś  "idee" wymagające ślepego bezmyślnego podszytego strachem ślepowierstwa. 

Wracając do cudownych uzdrowień w Lourdes, warto tutaj przypomnieć jedno z nich, najbardziej szokujące lekarzy i obserwatorów. 16.02.1867r. Piotr de Rudder pracował jako robotnik u hrabiego du Bus de Ghisignies w Jabbecke (Belgia). Właśnie tego dnia upadło na jego lewą nogę ścinane drzewo i potrzaskało kości na liczne odłamki, co uniemożliwiało zrośnięcie. Na koszt hrabiego opiekowało się Piotrem po kolei kilkunastu lekarzy, jednak noga się nie goiła, tylko pokryła się zgangrenowanymi tkankami i ropiejącymi przetokami. Wszyscy lekarze, łącznie z profesorem Thiriart, chirurgiem dworu królewskiego, stwierdzili konieczność amputacji.

     Chory jednak z uporem, pomimo strasznych cierpień, nie zgadzał się na odcięcie nogi. W tym też okresie w Oostacker pod Gandawą zbudowano kaplicę i grotę na cześć objawień Matki Bożej w Lourdes. Grota stała się sławna w Belgii, gdyż miały tam miejsce cudowne uzdrowienia. De Rudder postanowił udać się do Oostacker, by uprosić dla siebie cudowne uzdrowienie. 5 kwietnia 1875 r. poprosił żonę swego pracodawcy, panią du Bus, o pieniądze na podróż. Hrabina ogląda chorą nogę i notuje w dzienniczku: "De Rudder odwinął bandaże nasiąknięte ropą i krwią, czuć było nieznośny fetor. Widać było, jak oba końce złamanych kości wystawały z ran". 7 kwietnia 1875 r. w towarzystwie żony udaje się do groty Oostacker. Złożono Piotra przed grotą, gdzie napił się wody ze źródła i siedząc przed figurą Matki Bożej żarliwie zaczął się modlić, prosząc o odpuszczenie grzechów i łaskę uzdrowienia. Nagle Piotr doznał dziwnego wstrząsu, odrzucił kule przeszedł kilka kroków, klęknął u stóp figury Niepokalanej i zawołał: Boże, jestem uzdrowiony! Jego żona z wrażenia zemdlała. Wszyscy obecni na widok tego, co się wydarzyło, z płaczem cisnęli się wokół cudownie uzdrowionego. Zdziwienie i płacz szybko przeszły w radość religijnego uniesienia. Spontanicznie uformowała się procesja z uzdrowionym Piotrem na czele, która kilkakrotnie obeszła grotę, śpiewając pieśni religijne. Później został przebadany przez komisję lekarską. Okazuje się, że noga w jednym momencie została całkowicie uzdrowiona, bandaże same opadły, złamane kości, piszczel i kość strzałkowa, same się zrosty, chociaż brakowało 6 cm kości, zniszczonych przez zgorzel w ciągu długich lat choroby, rany się zabliźniły. Dla wszystkich lekarzy, którzy leczyli Piotra, było oczywiste, że zdarzył się nieprawdopodobny cud. Kto dokonał tego dzieła? Naukowiec dr Le Bec napisał, że dla utworzenia fragmentu kości, który nagle zastąpił ubytek piszczelą i kości strzałkowej u połamanej nogi Ruddera, trzeba było 5 g wapna. W organizmie chorego nie było tej ilości wapna w stanie wolnym.