Kategorie:
Las Aokigahara to wyjątkowe i bardzo przerażające miejsce. Aokigahara (青木 ヶ 原 – równina zielonych drzew) lub Dzyukay (樹 海 – zielone morze), to malowniczy las u podnóża góry Fuji, znajdujący się na wyspie Honsiu.
Wśród gęsto rosnących drzew prowadzi szlak turystyczny na północny stok Fuji. Ten las jest ulubionym miejscem wypoczynku, choć turyści wiedzą, że są tajemnice, ukryte gdzieś w cieniu drzew. Czasami przerażają one samych Japończyków, uchodzących za ludzi odpornych na stres.
Aokigahara nabył smutną sławę w połowie dziewiętnastego wieku. Biedni mieszkańcy przynosili tu swoje małe dzieci i osoby w podeszłym wieku, którzy nie byli w stanie się wyżywić. Wkrótce nieszczęśnicy opuszczali ten śmiertelny świat i przekształcali się w duchy, wzywające imiona swoich bliskich. Mówią, że między pniami drzew można często zobaczyć białe zarysy sylwetek dzieci i zgarbionych starców.
Świadkowie twierdzą, że mistyczny las Aokigahara jest pełne takich rzeczy. Zamiast wesołych i radosnych powitań, przy wejściu do lasu wisi tablica z treścią:
„Twoje życie jest cennym darem od twoich rodziców. Pomyśl o nich i o Twojej rodzinie. Nie musisz cierpieć w samotności. Zadzwoń do nas. 22-0110”.
Z każdym rokiem rośnie ilość popełnianych samobójstw w tym lesie. Statystyki pokazują, że od 1950 roku aż 500 osób odebrało sobie życie w Aokigahara. Od 1970 roku, co miesiąc znajdowane są ciała ludzi.
„Popularność” tego miejsca w dużej części związana jest z dziełami literatury japońskiej. Jeden z najbardziej znanych postaci kultury Japonii, Seytё Matsumoto (松本 清 張) w 1960 roku opublikował książkę pt. Wysokie fale (波 の 塔). Opowiada ona historię ducha kobiety, która kiedyś popełniła samobójstwo w Lesie Śmierć. W tym samym 1960 roku ukazało się kolejne dzieło Matsumoto pt. Punkty i linie (黒 い 樹 海), gdzie na swoje życie targnęła się para młodych kochanków, popełniając „Shinji”, co oznacza „jedność serc”.
Kolejny „kultowy podręcznik” dla ludzi, chcących pożegnać się ze światem ukazał się w 1993 roku. Jego autorem jest Tsurumi Wataru (鶴 見 済), japoński pisarz i uczony. Przedstawił on uroki Aokigahara, jako dobrego miejsca na umieranie. Mówi się nawet, że wiele samobójstw mogło wydarzyć się za sprawą Wataru.
W 2004 roku został zaprezentowany publiczności film dokumentalny pn. Morskie drzewa (樹 の 海) w reżyserii Tomoyuki Takimoto (瀧 本 智 行). Przedstawiono tam historię czterech ludzi, którzy zdecydowali się porzucić swoje życie wśród drzew Aokigahara. Takimoto powiedział dziennikarzom, że w poszukiwaniu miejsca do filmowania, znalazł portfel z 370 tysięcy jenów (około 3500 dolarów). Tak więc do lasu ruszyli także „poszukiwacze skarbów”.
Przy wejściu do Aokigahara pracują przewodnicy, gotowi do pomocy samotnie wędrującym. W rzeczywistości są to też dobrze wyszkoleni psychologowie, którym parę razy udało się odwieść desperatów od popełnienia samobójstwa.
Z lasem Aokigahara związane są także inne tragiczne wydarzenia tj. np. erupcja wulkanu Fuji w 1707. I choć Aokigahara jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej niezwykłych miejsc na Ziemi, to wśród tych wszystkich wspaniałości leży ciemna energia, która niesie ze sobą śmierć i smutnych echa biednych dusz.
Komentarze
[ibimage==18164==Oryginalny==Oryginalny==self==null]
Myślę, więc jestem...
Myślę, więc jestem...
Myślę, więc jestem...
Nie bądź obłudnikiem wobec ludzi i zwróć uwagę na swoje wargi!
Skomentuj