Jednym z najbardziej fascynujących aspektów nauki jest jej zdolność do burzenia naszych najgłębszych przekonań o świecie. Paradoks zamordowanego dziadka, który po raz pierwszy opisał René Barzhavel w 1943 roku, jest doskonałym przykładem na to, jak nauka może zmienić nasze rozumienie czasu i przestrzeni.

W 2009 roku Stephen Hawking, słynny fizyk, zorganizował na Uniwersytecie Cambridge przyjęcie dla podróżników w czasie. Niestety, nikogo tam nie zastał, co utwierdziło go w przekonaniu, że podróże w czasie są niemożliwe.

Nie jest to jednak jedyna możliwa interpretacja. Według ogólnej teorii względności Einsteina, grawitacja krzywi przestrzeń i czas. Silne pole grawitacyjne, takie jak to generowane przez obracającą się czarną dziurę, mogłoby potencjalnie utworzyć zamkniętą krzywą czasu, co pozwoliłoby na podróże w czasie.

Paradoks zamordowanego dziadka polega na tym, że podróżnik w czasie mógłby teoretycznie cofnąć się w czasie i zabić swojego dziadka, uniemożliwiając tym samym swoje narodziny. Wiele osób uważa to za absurdalne, twierdząc, że paradoks łamie zasady przyczynowości.

Jednak Tim Ralph i Martin Ringbauer z University of Queensland podejrzewają, że mechanika kwantowa może zaoferować inny punkt widzenia. W mechanice kwantowej cząstki fundamentalne nie mają z góry określonego kierunku, ale raczej rozkład prawdopodobieństwa. W tym kontekście, podróżnik w czasie mógłby równie prawdopodobnie zabić swojego dziadka, jak i nie - co pozwoliłoby zamknąć krzywą czasu i uniknąć paradoksu.

Teoria ta pokazuje, że nasze intuicyjne rozumienie czasu i przestrzeni może być w rzeczywistości ograniczone. Chociaż to tylko jedna interpretacja, może to oznaczać, że podróże w czasie nie są tak nieprawdopodobne, jak się nam wydawało. Czy Hawking miał rację, czy może rzeczywistość jest bardziej skomplikowana, jak sugeruje mechanika kwantowa?