Zainteresowanie podróżami w czasie, które pojawiło się po opublikowaniu powieści George'a H. Wellsa „Wehikuł czasu” w 1895 roku, nadal ekscytuje zarówno zwykłych ludzi, jak i akademickie środowisko naukowe. Profesor Brian Greene z University of Columbia twierdzi, że możliwość turystyki czasowej jest po prostu poza naszym rozumieniem fizyki.

Jego zdaniem granice wiedzy poszerzają się niemal z dnia na dzień wraz z kolejnymi odkryciami naukowymi i nie jesteśmy sobie nawet w stanie wyobrazić, jakie nowe dane o naturze Wszechświata będą dostępne dla nas jutro. Jedynym sposobem na odkrycie granic tego, co możliwe, jest zaryzykowanie trochę poza ku niemożliwemu.

Bardzo często wyraża się opinię, że otwarcie samego „portalu czasu”, przez który nastąpi przejście do innego czasu, będzie wymagało ogromnej ilości energii. Ale nikt nie potrafi wyjaśnić, dlaczego ten proces powinien przebiegać w taki, a nie inny sposób. Naukowcom nie udało się udowodnić obecności lub braku cząstek czasu - chronotonów, których istnienie niektórzy fizycy próbują pośrednio potwierdzić za pomocą Ogólnej Teorii Względności. Hipotetycznie chronotony mają ujemną masę i prędkość, czyli przypuszczalnie cofają się do upływu czasu. Jednak nie zaproponowano jeszcze wiarygodnego modelu fizycznego tego procesu.

Nadzieja leży w „teorii ogólnej” lub „kwantowej teorii strun”. Powinna łączyć wszystkie poddziały fizyki, wyjaśniając procesy zachodzące we Wszechświecie za pomocą jednego zbioru pojęć. Albert Einstein poświęcił dziesięciolecia swojego życia na poszukiwanie tej teorii, ale ani on, ani jego zwolennicy nie osiągnęli żadnych rezultatów. Teoria strun nadal jest interesującą koncepcją naukową, ale w nadchodzących latach nie należy się spodziewać potwierdzenia tej hipotezy i późniejszego zastosowania w prawdziwej nauce.

Społeczność naukowa nie ma żadnych danych na temat potencjalnego tachionu cząstek, którego istnienie zwykle wyjaśnia wszystkie niezrozumiałe i fantastyczne wydarzenia na świecie. Podczas gdy wszystkie cząstki świata (tardiony) poruszają się wolniej niż prędkość światła, tachion ma pokonać ten próg i jest podstawowym stanem próżni. Cząstka tachionowa to hipotetyczna cząstka, która zawsze porusza się szybciej niż światło. Fizycy uważają, że cząstki szybsze od światła nie mogą istnieć, ponieważ nie zgadzają się ze znanymi prawami fizyki. Gdyby takie cząstki istniały, można by je wykorzystać do przesyłania sygnałów szybszych niż światło.

Każda dostatecznie zaawansowana technologia jest nie do odróżnienia od magii. Można przyjąć, że w dziedzinie wiedzy znanej współczesnej nauce nie ma ani jednego procesu fizycznego, który mógłby udowodnić lub obalić możliwość podróży w czasie. Po prostu nie osiągnęliśmy jeszcze takiego poziomu zrozumienia otaczającego nas świata, aby wyciągać wnioski o niemożliwości podróżowania w przeszłość i przyszłość.