Od zarania dziejów ludzkość marzyła o wzbijaniu się w powietrze i pokonywaniu przestrzeni. Choć przez długi czas wydawało się to jedynie domeną fantazji i mitów, coraz więcej dowodów wskazuje, że starożytne cywilizacje rzeczywiście posiadały wiedzę na temat technologii lewitacji i konstrukcji latających pojazdów.

Teksty wedyjskie i sanskryckie rękopisy, takie jak "Samarangana Sutradhara" z II tysiąclecia p.n.e., opisują tajemnicze "Vimany" - niebiańskie statki, które umożliwiały ludziom wznoszenie się w powietrze i podróżowanie zarówno w przestrzeni ziemskiej, jak i kosmicznej. Zgodnie z tymi dawnymi zapiskami, korpus Vimany powinien być solidny i wytrzymały, niczym ogromny latający ptak.

We wnętrzu znajdowało się urządzenie zawierające rtęć i żelazny grzejnik, wytwarzające siłę napędową wprawiającą w ruch wir nośny. Dzięki temu piloci mogli przemieszczać się na ogromne odległości po niebie. Vimany były też wyposażone w cztery zbiorniki rtęci, ogrzewane kontrolowanym ogniem z żelaznych urządzeń, co nadawało im moc grzmotu i sprawiało, że świeciły niczym perły na niebie.

Opis tych starożytnych latających pojazdów można odnaleźć również w komentarzach do "Księgi Dzyana" w "Tajemnej doktrynie" Heleny Bławatskiej. Wspomina ona, że pierwsi prawodawcy Atlantydy byli ludźmi o wysokim poziomie intelektualnym i duchowym. Posiadali wiedzę o magii i umiejętność wykorzystywania sił natury. Atlantyckie sterowce budowane były z lekkiego, metalopodobnego materiału przypominającego aluminium oraz specjalnie impregnowanego drewna. Miały różne typy i mogły przewozić od 5 do 100 osób. Konstrukcja była trwała, a sama maszyna świeciła w ciemności. Składała się z centralnego kadłuba, bocznych skrzydeł, stępek i sterów. Ruch powietrza zapewniał przepływ substancji przez ruchome i łatwo regulowane rury.

Zatem starożytne cywilizacje posiadały zaawansowaną wiedzę na temat technologii lewitacji i budowy statków powietrznych. Jak udało im się osiągnąć taki poziom rozwoju? Jedna z teorii sugeruje, że znali sposoby neutralizowania siły grawitacji. Naukowiec Leadbeater wspomina w swojej pracy "Płaszczyzna astralna", że nauka tajemna zna techniki pozwalające na neutralizowanie i niszczenie grawitacji, co umożliwia lewitację. Być może starożytni wykorzystywali te ukryte siły natury do konstrukcji swoich latających maszyn.

Historia wskazuje, że wiedza o lewitacji i budowie statków powietrznych była pomocna starożytnym cywilizacjom w wielu aspektach. Mogła ułatwiać prace budowlane, takie jak wznoszenie monumentalnych budynków cyklopowych czy piramid, gdzie konieczne było podnoszenie ogromnych kamieni.

Współcześni naukowcy również interesują się tematem antygrawitacji i lewitacji, jednak większość z nich wciąż traktuje te koncepcje jako domenę fantazji i mitologii. Być może jednak w przyszłości uda nam się odkryć wszystkie tajemnice starożytnych cywilizacji i wykorzystać ich wiedzę do dalszego rozwoju nauki i technologii.

Vimany to zatem nie tylko mityczne stworzenia, ale rzeczywiste statki powietrzne, pozwalające ludziom na wzbijanie się w powietrze i swobodne podróżowanie po niebie. Wiedza na temat ich konstrukcji i zasad działania była przekazywana z pokolenia na pokolenie, docierając do nas poprzez starożytne teksty i legendy. Możemy tylko podziwiać, jak zaawansowane były starożytne cywilizacje i jaką wiedzą dysponowały.