Po prawie pięćdziesięciu latach poszukiwań astronomowie dokonali przełomowego odkrycia, odkrywając gwiazdy w tajemniczym Strumieniu Magellana, masywnej wstędze gazu ciągnącej się za galaktykami Obłoku Magellana. Odkrycia tego dokonali naukowcy z Centrum Astrofizyki | Uniwersytet Harvard-Smithsonian (CfA) w końcu umożliwił określenie prawdziwej odległości do Strumienia Magellana i otwiera nowe możliwości mapowania i modelowania tej kosmicznej struktury.

Strumień Magellana, rozciągający się na niebie półkuli południowej prawie 300 razy większym od średnicy Księżyca, od dawna pozostaje tajemnicą dla astronomów. Jej pochodzenie i skład pozostawały nieuchwytne, a naukowcom nie udało się wykryć ani jednej gwiazdy w jej ogromie. Jednak niedawne odkrycie 13 gwiazd w strumieniu dostarczyło ważnych wskazówek na temat jego natury.

Zespół badawczy kierowany przez Vedanta Chandrę, doktorantkę na Wydziale Astronomii-Astrofizyki CfA, zespół badawczy wykorzystał pomiary odległości, analizę ruchu i skład chemiczny, aby ustalić, że gwiazdy te rzeczywiście są częścią Strumienia Magellana. Ten przełom nie tylko rozwiązał zagadkę naukową sprzed pół wieku, ale także pokazał, że strumień rozciąga się od 150 000 lat świetlnych do ponad 400 000 lat świetlnych.

„Strumień Magellana dominuje na niebie półkuli południowej, a nasza praca w końcu ujawniła strukturę gwiazd, której ludzie szukali od dziesięcioleci” – mówi Chandra. Dzięki tym nowym odkryciom astronomowie będą teraz mogli lepiej zrozumieć powstawanie i powstawanie gwiazd historia Strumienia Magellana i jego interakcja z naszą własną Ścieżką Galaktyki Mlecznej.

Strumień Magellana jest ściśle powiązany z Wielkim i Małym Obłokiem Magellana, dwiema karłowatymi galaktykami satelitarnymi Drogi Mlecznej. Chmury te były widoczne gołym okiem od czasów starożytnych, ale dopiero w latach 70. XX wieku astronomowie odkryli wydobywający się z nich potężny pióropusz wodoru.

Dalsze badania wykazały, że Strumień Magellana składa się z dwóch splecionych ze sobą nici, z których każda ma swój początek w jednym z Obłoków Magellana. Sugeruje to, że przyciąganie grawitacyjne Drogi Mlecznej mogło odegrać rolę w wyciąganiu strumienia z chmur. Jednak bez możliwości zidentyfikowania gwiazd w strumieniu zrozumienie ich powstawania pozostaje wyzwaniem.

Ambitny projekt Chandry, rozpoczęty w 2021 roku w ramach jego doktoratu w CfA, miał na celu rozwiązanie tej wieloletniej tajemnicy. We współpracy ze swoim przełożonym, profesorem Charliem Conroyem, Chandra skupił się na badaniu obrzeży Drogi Mlecznej, obszaru, który był stosunkowo mało zbadany ze względu na obfitość gwiazd w pobliżu naszego Układu Słonecznego.

Identyfikując gwiazdy Strumienia Magellana, astronomowie mogą teraz zebrać najważniejsze dane, aby stworzyć kompleksową mapę i model tej kosmicznej struktury. Odkrycie to nie tylko rzuca światło na powstawanie Strumienia Magellana, ale także dostarcza cennych informacji o historii i charakterystyce naszej Galaktyki oraz galaktyk sąsiednich.