Dane pokazują, że neandertalczycy i ludzie toczyli brutalne wojny na całym świecie przez blisko 100 000 lat. Ten krwawy konflikt zakończył się zupełnym wybiciem naszych ewolucyjnych krewnych.

Około 600 tysięcy lat temu nasi przodkowie podzielili swoją rasę na dwie części. Ci, którzy później stali się znani jako Homo neanderthalensis, wyruszyli na eksplorację Eurazji poszukując nowych terenów łownych, podczas gdy Homo sapiens pozostawał w swojej rodzimej Afryce przez kolejne kilkaset tysiącleci. Tak długi okres wystarczył aby pomimo zgodności genomu w 99,7% obydwie rasy stały się sobie obce oraz wrogie.

Homo sapiens, ostatecznie wyruszył w ślad za swoimi kuzynami. Archeolodzy i antropolodzy badający, w jaki sposób te dwa gatunki współistniały na tych samych obszarach doszli do jednego smutnego wniosku. Koegzystencja była praktycznie NIEMOŻLIWA. Zarówno neandertalczycy, jak i Homo sapiens byli utalentowanymi myśliwymi, dobrymi wojownikami i posiadali dobre zdolności organizacyjne. Jednak ze względu na cechy strukturalne ich ciał, przodkowie współczesnych ludzi byli lepiej dostosowani do klęsk nieurodzaju, wymagali mniejszej ilości pokarmu oraz byli bardziej płodni.

Ten ostatni czynnik był zresztą jednym z powodów, dla których Homo Sapiens zdecydowali się na exodus z Afryki. Poszukiwali oni nowych terenów do życia oraz nowych źródeł żywności dla powiększającej się cywilizacji. Jednak do tego czasu neandertalczycy zajęli najbogatsze terytoria Eurazji, co doprowadziło do długiego okresu rywalizacji między obydwoma gatunkami.

Ze względu na ogromne podobieństwom genomów ludzi i neandertalczyków, że nasi krewni mieli niemal takie same instynkty terytorialne co doprowadziło do długotrwałego konfliktu międzygatunkowego. Nicholas Longrich, starszy wykładowca biologii ewolucyjnej i paleontologii na Uniwersytecie w Bath, uważa, że ​​walka o dominację w Eurazji trwała ponad 100 000 lat.

"Najlepszym dowodem na to, że neandertalczycy nie tylko walczyli, ale też odnosili sukcesy w tej wojnie, jest to, że nie zostali od razu pokonani. Zamiast tego przez około 100 000 lat neandertalczycy opierali się ekspansji współczesnego człowieka" - mówi naukowiec.

Badacz zauważył też, że biorąc pod uwagę wszystko to, co badacze wiedzą o zwyczajach współczesnego człowieka, trudno było oczekiwać, że spotkawszy rywali na rozległych terenach bogatych w zdobycz, ludzie pozwolili by im pozostać w pobliżu. Jednym z powodów, dla których Homo sapiens dążyli do eksterminacji neandertalczyków, był bowiem czynnik demograficzny, który wykluczał wszelką litość.

„Wzrost populacji nieuchronnie zmusza ludzi do zajmowania większej ilości ziemi, aby zapewnić wystarczającą ilość terytorium do polowania i karmienia ich potomstwa” – dodał paleontolog.

Jednak fakt, że walka trwała tak długo, dowodzi, że neandertalczycy byli nie mniej zręcznymi, zmyślnymi i odważnymi wojownikami niż przedstawiciele naszego gatunku. W uzbrojeniu, taktyce, strategii, ludzie i neandertalczycy byli mniej więcej równi. Jednak w pewnym momencie tej wojny nastąpił punkt zwrotny. Nie wiadomo co doprowadziło do nagłego załamania równowagi sił, jednak naukowcy uważają iż mogło je spowodować wynalezienie broni dalekiego zasięgu.

„Być może wynalezienie broni dalekiego zasięgu – łuków, włóczni, maczug do rzucania – pozwoliło bardziej zgrabnym Homo sapiens pokonać z daleka krępych neandertalczyków. Stosując taktykę „uderz i uciekaj” – rozmyśla Nicholas Longrich.

Innym powodem mogła być pomysłowość Homo sapiens, która pozwoliła im zdobyć więcej żywności przy mniejszym wysiłku. Ponadto obfitsze i bardziej satysfakcjonujące pożywienie zwiększało przeżywalność dzieci, a tym samym dawało naszym przodkom przewagę liczebną. Niezależnie od konkretnej przyczyny dla takiego obrotu spraw, pewnym jest to że Homo Sapiens w pewnym momencie stali się bardziej wykwalifikowanymi wojownikami niż ich krewni. Tylko i wyłącznie dlatego, współcześni ludzie zdołali doprowadzić do ich eksterminacji.

Konflikt trwający całe setki tysięcy lat, musiał zachować się jakoś w ludzkiej historii. Kto wie, być może opowieści o biblijnych gigantach mają w sobie jakąś nutę prawdziwych relacji przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Czy to możliwe, że gigantyczni ludzie walczący a nawet zniewalający gatunek homo sapiens w mitycznych tekstach starożytnego świata to nasi wytępieni krewni? Odpowiedź na to pytanie pozostaje już poza naszym zasięgiem.