Czy giganci byli pierwszymi mieszkańcami Wielkiej Brytanii?

Kategorie: 

Źródło: British Library
Giganci są wspólnym mianownikiem dla folkloru większości starożytnych kultur. Okazuje się, że podania na temat tych istot występują nawet w micie dotyczącym powstania Wielkiej Brytanii. Podania ustne, zdają się sugerować, że olbrzymi ludzie zamieszkiwali ten kraj przynajmniej od czasów starożytności.

 

Najwcześniejsze podania o historii Wielkiej Brytanii sugerują, że pierwsi mieszkańcy tego wyspiarskiego państwa, byli przekonani, że są potomkami Noego i przybyli z Afryki około 4000 lat temu. Wątek biblijny jest tutaj dość kluczowy, jeśli weźmie się pod uwagę, że najstarszy znany władca Wielkiej Brytanii miał być prehistorycznym królem-olbrzymem znanym jako „Albion”, który przedostał się na wyspę po wygnaniu z ojczyzny Grecji.

 

Abyście odpowiednio zrozumieli związek pomiędzy opowieściami biblijnymi a podaniami z Wielkiej Brytanii, należy abyście zapoznali się z dwiema pozornie różnymi historiami. Pierwsza z nich pochodzi z Kronik Brytanii, napisanych przez Johna de Wavrina między 1445 a 1455 rokiem n.e, natomiast druga to cytat z Ksiegi Rodzaju.:
 
"W czasach Jahira, trzeci sędzia Izraela po Jozue, Lady Albine i jej siostry przybyli i osiedlili się na wyspie, którą nazwali Albion po niej. Wyspa ta, otrzymała później nazwę Wielkiej Brytanii. Gdy tam mieszkali, diabeł przybrał postać mężczyzny i zamieszkał wśród niegodziwych kobiet, a przez to wydali wielkie i straszne olbrzymy i olbrzymki, które potem znacznie się rozrastały i rozmnażały, i zajmowały ziemię przez długi czas, a mianowicie, aż do przybycia Brutusa, który ich pokonał."

 

"A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały.Wtedy Bóg rzekł: «Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat». A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach."
 
Zgodnie z podaniami, koniec jego panowania nastąpił wówczas, gdy Albion udał się na południe Francji zwanej wówczas Galią, aby wspomóc swoją armię w walce z Herkulesem. Aby zapewnić sobie zwycięstwo, grecki heros wezwał swojego ojca Zeusa i z nieba spadł deszcz kamieni. Brzmi to niemal jak sztucznie wywołany deszcz meteorów, który mógł zostać wykorzystany jako broń przeciwko Albionowi. Pomimo porażki króla-gigantów, jego dynastia nadal rządziła Wielką Brytanią przez setki lat. Taka wersja historii, krążyła przynajmniej jeszcze w XIV wieku.

 

Historia Wielkiej Brytanii, została opisana nieco inaczej w XII wiecznej Historii królów Wielkiej Brytanii, autorstwa Goeffreya z Monmouth. Zgodnie z tą wersją, giganci zamieszkiwali Wyspy Brytyjskie na długo przed pojawieniem się tam pierwszych ludzi. Goeffrey utrzymywał iż jego dzieło to zaledwie tłumaczenie publikacji z okolich IX wieku. Dzisiejsi historycy uważają iż chodziło mu o Historia Brittonum z IX wieku, napisane przez Nenniusa z Bangor w Walii. Był on znany z opisywania mitów arturiańskich wliczając w to historie gigantów starożytnego Albionu.

W tej wersji historii, giganci nie byli okrutnymi władcami, lecz ofiarami ataku ze strony greckich żołnierzy. Mowa tu o postaciach o wzroście 5,5 metra, które zostały wybite niemal co do jednego. Zgodnie z jednym z ustępów historii, Brutus postanowił utrzymać przy życiu jednego z gigantów aby kazać mu toczyć walkę zapaśniczą z jednym ze swoich żołnierzy, Corineusem. Gogmagog, bo tak nazywał się gigant, połamał grekowi kilka żeber, lecz ostatecznie został zrzucony z klifu.

 

Inna, późniejsza wersja historii opisuje, jak giganci Gog i Magog byli dwojgiem ludzi i zostali wzięci do niewoli i zmuszeni do zostania tragarzami w Pałacu Królewskim. Pewne jest natomiast to, że po pokonaniu gigantów Brutus podróżował po całym kraju, aż wreszcie odnalazł odpowiednie miejsce do ustanowienia stolicy. Zdecydował się na stworzenie go w pobliżu Tamizy, a swoje miasto nazwał Troia Nova, czyli Nowa Troja, która ostatecznie przekształciła się w Londyn.
 

Ocena: 

1
Średnio: 1 (1 vote)
loading...

Komentarze

Skomentuj