Wraz z postępem wieku, wielu ludzi zauważa, że czas zdaje się płynąć szybciej. Ten fenomen, który od dawna fascynuje zarówno naukowców, jak i zwykłych ludzi, stał się przedmiotem badań naukowych prowadzonych z perspektywy psychologicznej i neurologicznej. Nowe badania sugerują, że nasze postrzeganie przyspieszającego czasu może wynikać z kombinacji struktury naszego życia, mniejszej liczby nowych doświadczeń oraz procesów starzenia się mózgu. Choć teoria ta nie została jeszcze definitywnie potwierdzona, oferuje fascynujący wgląd w mechanizmy leżące u podstaw ludzkiego postrzegania czasu.

Profesor psychologii Cindy Lustig z Uniwersytetu Michigan zwraca uwagę, że w miarę starzenia się nasze życie staje się bardziej zorganizowane i rutynowe. Mniejsza liczba znaczących wydarzeń, które różnicują różne okresy naszego życia, prowadzi do wrażenia, że czas płynie szybciej. Lustig zauważa również, że dorośli mają mniej nowych doświadczeń w porównaniu z dziećmi, co również może przyczynić się do zmiany percepcji czasu.

Z kolei Adrian Bejan z Duke University proponuje inną perspektywę, zwracając uwagę na rolę starzenia się mózgu w zmieniającym się postrzeganiu czasu. W opublikowanych w 2019 roku badaniach, Bejan sugeruje, że spadek zdolności mózgu do przyswajania nowych informacji z wiekiem może sprawiać, że dni wydają się krótsze. Kluczowe cechy neurologiczne ulegają pogorszeniu w miarę starzenia się, co spowalnia proces przyswajania i przetwarzania nowych informacji, przyczyniając się do wrażenia przyspieszonego upływu czasu.

Jednak, teoria Bejana spotkała się z pewnym sceptycyzmem ze strony Lustig, która kwestionuje niektóre aspekty jego argumentacji, w szczególności te związane z długością nerwu wzrokowego w zależności od wielkości głowy.

Podsumowując, poczucie, że czas mija szybciej wraz z wiekiem, może być zjawiskiem wielowymiarowym, związane z zarówno strukturą naszego życia i mniejszą liczbą nowych doświadczeń, jak i zmianami zachodzącymi w starzejącym się mózgu. To zjawisko kontynuuje prowokowanie naukowców do dalszych badań, pozostawiając otwartymi drzwiami do fascynujących przemyśleń i dalszych eksploracji na pograniczu psychologii, neurologii i filozofii czasu.

Badania Bejana zostały opublikowane w czasopiśmie European Review i zdaniem innych uczonych stanowią ważny wkład w rozwijającą się dyskusję na temat związku między starzeniem się a postrzeganiem czasu. Teoria ta, choć kontrowersyjna, otwiera nowe horyzonty dla zrozumienia ludzkiego doświadczenia czasu i może prowadzić do dalszych badań, które zbadają te i inne aspekty starzenia się z interdyscyplinarnej perspektywy. Znaczenie tego typu badań może mieć szeroki zakres, od zrozumienia podstawowych procesów starzenia się mózgu, po rozwój strategii terapeutycznych mających na celu poprawę jakości życia osób starszych.