Ostatnie zjawisko pioruna kulistego, które miało miejsce w okolicach St. Petersburga na Florydzie, stanowi doskonały przykład na to, jak natura wciąż może nas zaskakiwać i stawiać przed nami pytania, na które nauka nie ma jeszcze odpowiedzi. Świadkowie tego zdarzenia byli świadkami niezwykłego fenomenu, gdy świecąca niebieskawa kula przemknęła po drutach, dzieląc się nawet na dwie części.

Piorun kulisty jest rzadkim zjawiskiem opisywanym jako luminescencyjne, sferyczne obiekty, które mogą mieć rozmiar od wielkości grochu do kilku metrów średnicy. Chociaż zwykle wiąże się go z burzami, zjawisko to trwa znacznie dłużej niż ułamkowa sekunda błyskawicy i stanowi zjawisko odrębne od ognia św. Elma.

Zjawisko to wzbudzało zainteresowanie naukowców przez wieki, a pierwsze opisy kulistych błyskawic pochodzą z XIX wieku. Zostały one opisane jako kule, które ostatecznie eksplodują, pozostawiając za sobą zapach siarki. Statystyczne badania z 1960 roku wskazują, że piorun kulisty widziało 5% ludności Ziemi, a inne badanie przeanalizowało raporty z 10 000 przypadków.

Różnorodność opisów zjawiska pioruna kulistego jest zdumiewająca. Może on znikać nagle, stopniowo rozpraszać się, być wchłaniany przez obiekt, "pękać", głośno eksplodować, a nawet eksplodować z siłą, co czasem skutkuje zniszczeniem. Wiele z tych opisów charakteryzuje się szczegółowymi szczegółami, takimi jak kształt, barwa, ruch, a nawet emitowany zapach i dźwięk.

Mimo że naukowcy zaproponowali szereg hipotez w celu wyjaśnienia doniesień o piorunie kulistym na przestrzeni wieków, rzetelne dane naukowe na temat pioruna kulistego pozostają rzadkie. Przypuszczenia co do jego istnienia opierają się na doniesieniach publicznych, które dostarczyły niespójnych wyników. Z powodu braku powtarzalnych danych istnienie pioruna kulistego jako odrębnego zjawiska fizycznego pozostaje nieudowodnione.

Jednakże, zjawisko to nadal intryguje i wywołuje debatę. Ball lightning jest opisywany jako rzadkie zjawisko atmosferyczne w formie świetlistej kuli, która zazwyczaj pojawia się w pobliżu ziemi podczas burz i jest ściśle związana z błyskawicą od chmur do ziemi. Może mieć kolor czerwony, pomarańczowy, żółty, biały lub niebieski i często towarzyszy mu syczenie i wyraźny zapach.

Zazwyczaj trwa tylko kilka sekund, porusza się, a potem nagle znika, cicho lub wybuchowo. Piorun kulisty został zgłoszony jako przyczyna uszkodzeń poprzez spalanie lub topienie, ale zazwyczaj jest nieszkodliwy. Jego przyczyny i związek z powszechną błyskawicą nie są znane, ale wśród sugerowanych wyjaśnień są: nienormalne zachowanie powietrza lub gazu, zjawiska plazmy o wysokiej gęstości, wir powietrzny zawierający świecące gazy oraz mikrofalowe promieniowanie uwięzione w bańce plazmy.

W świetle najnowszych doniesień z Florydy, gdzie piorun kulisty został uchwycony na filmie przemieszczając się po przewodach, to zjawisko pozostaje przedmiotem fascynacji i tajemnicy. Czy jest to zjawisko naturalne czy efekt pewnych niezrozumiałych sił, pozostaje otwarte na interpretację i dalsze badania. Pomimo postępów w nauce, piorun kulisty wciąż pozostaje jednym z najbardziej zagadkowych i tajemniczych zjawisk w dziedzinie meteorologii.